“Rechtse extremisten verzamelen zich in Dresden en trachten Duitsers te presenteren als slachtoffers van de Wereldoorlog. (WW II uiteraard-TN). “Zij proberen misdaden van Nazi-Duitsland te relativeren, zoals de Holocaust, door de gebeurtenissen van 13 februari afzonderlijk te vermelden. Naast andere evenementen en activiteiten om alle slachtoffers van oorlog en om ons te herinneren aan de gruweldaden door Duitsland gedurende WW II gepleegd, worden er ook tegendemonstraties gehouden.” Aldus een deel van het artikel op de site, https://ddcwelcome.de/13-february-significance-dresden-historical-background-guidelines/ Iets daarboven lezenwe het volgende betreffende de Geallieerde luchtaanvallen op Dresden en de herdenking ervan:
“Het hele stadscentrum werd in lichterlaaie gezet en grote delen van Dresden werden verwoest. 25.000 mensen stierven en tienduizenden hadden te lijden wegens dakloosheid en ellende. Het verdriet van de mensen is vermengd met gevoelens van schande en schuld over het onuitspreekbare lijden en huiveringwekkende misdaden gepleegd door Nazi-Duitsland.”
En hoewel er tegenwoordig veel minder over wordt gesproken over de “huiveringwekkende misdaden” die door Duitsland onder Adolf Hitler zouden zijn gepleegd, gaat de huidige Duitse bevolking ook nú nog met een loden last op de rug door het leven vanwege deze misdaden (die naar men zegt), door hun vaderen gepleegd werden. een van die huidige Duitsers was Reinhold Elstner, die er uiteindelijk meer dan genoeg van kregen met deze loodzware last rond te moeten lopen, was een Duitse oorlogsveteraan, die op 25 april 1995 op de trappen van de Feldherrenhalle zelfmoord pleegde door zich eerst met een brandbare vloeistof te overgieten om zich vervolgens in brand te steken. In dat jaar was het precies vijftig jaar geleden dat er een einde aan WW II in Europa kwam. Zijn doel: op deze wijze wilde Elstner aan de Duitse bevolking een signaal afgeven dat veel (zo niet álles) waarvan hij en zijn medestrijders gedurende WW II tot dan toe onophoudelijk van waren beschuldigd, eigenlijk niet meer dan zionistische leugenpropaganda was!
De Afscheidsboodschap van Reinhold Elstner.
Vóórdat hij tot zijn daad kwam, had Elster een schriftelijk afscheidsboodschap achtergelaten, waarin hij het volgende meedeelde:
“Vijftig jaar van onophoudelijke lastercampagnes tegen en demonisatie van een heel volk is genoeg. 50 jaar van onophoudelijke scheldwoorden op Duitse soldaten afgevuurd, van afpersing die miljarden gekost hebben en van “democratische” haat, is meer dan men kan verdragen. 50 jaar van juridische Zionistische wraakzucht zijn genoeg. 50 jaren te trachten een kloof te creëren tussen generaties van Duitsers door de vaders en grootvaders strafbaar te stellen is téveel. We worden overspoeld door een vloed aan leugens. Daar ik nu 75 jaar oud ben, blijft er niet veel voor mij over om te doen, maar ik kan nog altijd de dood door zelfverbranding zoeken dat voor de Duitsers als een signaal kan zijn om tot hun zinnen te komen. Als er door mijn daad zelfs maar één Duitser zou ontwaken en om die reden de weg naar de waarheid zou vinden, zal mijn offer niet vergeefs zijn geweest. https://youtube.com/watch?v=xhPaXo8a_zY (“A Fallen Comrade”)
Aldus Reinhold Elstner. En het is ook waar: veel (zo niet bijna álles) wat ons tot nu toe over Nazi-Duitsland in zowel woord als geschrift verteld is, is eigenlijk niet meer dan weerzinwekkende, belasterende en misselijkmakende leugenpropaganda gebleken!
Even Terzijde; de Citaten,
Voordat we verder gaan, zullen we hier even pas op de plaats maken. We zouden sommigen nl. kunnen horen denken: “Waarom citeert hij toch uit delen van videos? Die kunnen wij toch ook zien en lezen?” En dat is natuurlijk helemaal waar! Maar vergeet niet dat men bij de directie van YouTube al enige tijd bezig is met een grootschalige opruiming van alternative videos (zónder korting overigens!), waarna die nergens meer te vinden zijn. Mocht dus ook de video waarop het afscheidsgetuigenis van Elstner te lezen is in de toekomst worden verwijderd, dan hebben we die hier toch nog op schrift staan!
Wakker Geworden Britten.
Nu heeft men niet slechts hier in Nederlend toegang tot het internet waarop nog vele alternatieve videos over WW II te zien zijn, dit is -uiteraard- ook het geval in het buitenland. Zo zijn er Britten die eveneens wakker geworden zijn die uiteindelijk de waarheid over Dresden zijn gaan zien. Deze gebeurtenis (en andere daarmee gerelateerde gebeurtenissen) worden in deze video besproken: https:www.youtube.com/watch?v=1_m17TN0OA (“Commemoration of Dresden: Why an apology from Britain to Germany is due”)
Benton L. Bradberry.
Niet alleen in Groot-Brittanië zijn mensen op de hoogte van wat er zich afgespeeld had tijdens de moorddadige vuurbombardementen op Dresden in februari 1945, ook in de Verenigde Staten zijn er die nu inmiddels wel beter weten. Eén van hen is Benton L. Bradberry, die tijdens de oorlog diende als marinepiloot van 1955 tot 1977. Hij heeft een boek geschreven, “The Myth of German Villainly” (AuthorHouse) 2012. In dit boel behandelt Bradberry de geschiedenis van WW I tot aan het einde van WW II. Over Dresden schrijft hij het volgende:
“Dresden! Dresden was voordat het gebombardeerd werd, een van de mooiste steden van Europa, een cultureel centrum gevuld met elegante paleizen, kathedralen en beelden. Het was een sprookjesstad, met winderige kasseistraten, kerktorens en huizen als van peperkoek. Die had geen enkele militaire betekenis. In het laatste jaar van de oorlog was het een hospitaalstad wat zorg droeg voor duizenden gewonde Duitse soldaten. Er was geen enkele Duitse militaire eenheid gestationeerd. In de eerste weken van 1945, de koudste winter in een eeuw, waren er honderdduizenden vluchtelingen naartoe gekomen om aan het naderende Russische leger te ontkomen. De inwoners van Dresden namen zoveel mogelijk van deze arme zielen op als maar mogelijk was, maar het was niet mogelijk hen allen op te nemen. Hoderdduizend doodsbange, hongerige en wanhopige vluchtelingen waren in de Oude Stad geconcentreerd en kampeerden op trottoirs, in elke tuin en elk stadspark. Zij sliepen op de grond dicht opeengepakt om dood door bevriezing te voorkomen. Kinderen huilden en smeekten om voedsel. Hoewel men alles deed wat men kon om hen te voeden en hen te verzorgen, waren de sociale diensten van de stad overbelast. Toen kwamen de bommenwerpers.
De eerste golf bommenwerpers waren Britten die op 13 februari tegen 10 uur PM boven de stad arriveerden, wierpen duizenden zeer explosieve bommen op de Oude Stad volgepakt met vluchtelingen, af om daken van gebouwen af te blazen ter voorbereiding van brandbommen die er vlak na op zouden volgen. De explosieve bommen schakelden het luctalarmsysteem uit, verwoestten de brandweerkazernes, het waterleidingstelsel en veroorzaakten zo omvangrijke vernietiging en dood. De vluchtelingenmassa’s hadden geen plaats om heen te gaan en geen plaats om er zich te verschuilen. Dan kwamen de bommenwerpers, beladen met brandbommen die de Oude Stad in een huilende oceaan van vuur veranderden. De luchttemperatuur steeg tot 1,100 graden Fahrenheit. In het centrum van deze storm zogen winden tot aan 100 mijl per uur alle zuurstof weg. Duizenden werden levend verbrand. De wetenschappelijke feiten betreffende het bombarderen zo laat in de oorlog, was goed uitgewerkt. Het patroon aan bommen afgeworpen door de Britten, was bestemd om een “vuurstorm” te creëren en de vuurstorm te Dresden was een van de meest spectaculaire van de oorlog. Duizenden verstikten in kelders daar de zuurstof er door de vlammen van buitenaf uitgezogen werd. Duizenden meer werden als lappenpoppen in de lucht geworpen en door de woeste winden regelrecht het niferno ingezogen. De zuigkracht van de vuurstorm was zo groot dat bomen ontworteld en daken van huizen mijlenver weggerukt werden. De mensen waren in een staat van totale paniek. Paarden steigerden en gallopeerden het doodsbange publiek in. Wilde dieren zoals leeuwen en tijgers wisten te ontsnappen uit hun losgebroken kooien van de Zoo en renden de doodsbange massa’s in. Grote slangen glibberden tussen de voeten van degenen die op de vlucht waren. Hospitaaltreinen nog gevuld met soldaten van het front, brandden en trachtten uit het station weg te komen en tijdens dit proces werden ledematen van kinderen die dekking tegen de bommen onder deze treinen hadden gezocht, afgesneden.” (blz. 387-388)
De tijdspanne tussen de golven van bommewerpers die na elkaar boven Dresden arrviveerden om er hun dodelijke lading op af te werpen, was van te voren zorgvuldig berekend. En tijdens de derde aanvalsgolf werden zowel brandweerlieden als reddingsteams hierbij per verrassing gegrepen. Het gevolg: een massaslachting. De dag daarop wierpen 1300 Britse en Amerikaanse zware bommenwerpers bijna 4000 ton aan bommen en brandbommen op de stad af. Na de golf van deze bommenwerpers van het type B-17, volgden echter de Amerikaanse Mustangs, gevechtsvleigtuigen, die hén die aan zowel de eerste bombardementen als de vlammen ontkomen waren, op hen neerdoken, laag over hen heen vlogen en hen alsnog het leven uitschoten:
“De meest schandelijke periode van de serie-aanvallen op Dresden waren de Amerikaanse Mustangs, gevechtsvliegtuigen die op de golf van de bombardemnetsvliegtuigen B-17 volgden. Zwermen mensen die voor de bommen op de vlucht waren en aan de oevers van de rivier de Elbe een schuilplaats zochten, werden beschoten door deze Mustangs. Als gevolg van deze beschietingen lagen overal langs de oevers bergen lijken.”
Later na de verschrikkingen begon men er de talloze doden te bergen:
“Zij gingen door de kelders en haalden er al degenen die verstikt of doodverbrand waren uit om ze daarna te verbranden. Er waren zoveel lichamen dat het weken in beslag nam de taak te volbrengen. Zij stapelden dode soldaten, jonge en oude vrouwen, jongens in korte broeken, miesjes met lange vlechten, Rode Kruis-verpleegsters en baby’s op elkaar. Deze brandstapels brandden dag en nacht. Niemand zal ooit het totaal aantal burgerslachtoffers weten als gevolg van de bombardementen op Dresden weten vanwege de talloze vluchtelingen die een toevluchtsoord in de stad gezocht hadden, maar schattingen variëren van zo hoog als 500.000. De Britse historicus, David Irving, die het eerste gezaghebbende boek over Dresden schreef, schat dat er 135.000 werden gedood. Er was geen militaire noodzaak voor de bombardementen op Dresden. Het was eenvoudigweg een massamoord op een volk waarvan we gewend geraakt waren dat te haten als gevolg van Joodse anti-Duitse propaganda. Maar zelfs toen het Reich ineen aan het storten was, gingen de bombardementen op steden en dorpen gewoon door. Degenen die deze bombardementengepland en uitgevoerd hadden, waren en zijn per elke definitie oorlogsmisdadigers! Terwijl de Simon Wiesenthal’s en andere Nazi-jagers nog altijd de bejaardenhuizen over de wereld uitkammen voor Duitse “oorlogsmisdadigers” die gedurende de oorlog slechts hun land gediend hadden, zou men moeten denken aan de misdaad tegen Dresden en de honderden andere steden en dorpen die zonder enige reden dan uit kwaadaardige opzet, aan stukken geblazen en tot de grond toe afgebrand werden.” (blz. 389-390)
En wat die “Joodse anti-Duitse propaganda” betreft, daar wist Reinhold Elstner alles over te vertellen. En dit moet hem zoveel pijn en ellende bezorgd hebben dat hij in een wanhoopsdaad om zijn onwetende mede-Duitsers die nog altijd met een schuldgevoel als een huis vanwege de “Holocaust” rondliepen te doen ontwaken, zichzelf door middel van zelfverbranding openlijk het leven benam. Eigenlijk kwam het hierop neer: de Joodse anti-Duitse propaganda waar Bradberry het over heeft, is de oorzaak van alle ellende, maar machtige Joodse belangen hebben het weten te realiseren dat de schuld hiervan slechts (of vnl) gelegd werd op de rug van het Duitse volk! En tenzij dit volk als geheel eens zal ontwaken en de enorme leugens zullen doorzien (wat de wens van Elstner ook was), zullen ook de kinderen en kleinkinderen van dit volk met een loodzware last door het leven gaan!
Eerst de Geestelijke Slavernij, Daarná de Financiële Slavernij.
En dit brengt ons bij bij het volgende: het is gezegd dat hij die een lening afsluit bij een bank, eigenlijk een “slaaf” van de bank is, totdat hij het volledige leenbedrag heft terugbetaald. Als echter blijkt dat hij het geleende bedrag helemaal niet terug kan betalen, dan volgt (bij het geleende bedrag voor een hypotheek op het koophuis), uitzetting; het huis wordt dan door de bank in beslag genomen, “foreclosure” noemt men dit in het Engels. Maar daar waar het de “Holocaust” aangaat, ligt het iets anders; het is het Duitse volk onophoudelijk aangewreven een aangepraat dat hun (voor)vaderen verantwoordelijk waren voor de gruwelijke genocide op de Joden gedurende WW II. Aangezien dit volk destijds nog niet de beschikking had over alternatieve communicatiemiddelen dan alleen die leugenpropaganda die er over werd uitgegoten via “documentaires”, Hollywood-films, valse getuigenissen enz. geloofde het uiteindelijk dat álles wat het over deze gebeurtenis verteld was, waar was; het Duitse volk schaamde zich diep over hun (voor)vaderen, maar in wezen werd het geestelijk geknecht en tot slaaf gemaakt van Joodse belangen. De schande werd zo diep gevoeld dat toen er herselbetalingen van Joodse zijde geëist werd, het Duitse volk hierin meeging. Aldus kreeg het naast de geestelijke een tweede keten aangebonden, de financiële keten. Aldus werd dit volk afgebeeld als een (oorlogs)-misdadiger in ketenen die dankzij de Joodse anti-Duitse propaganda die ook ná de oorlog nog lang voortduurt tot op de dag van vandaag, nog altijd gebogen en met het schaamrood op de wangen door het leven gaat. Als echter eerst de geestelijke keten wordt verbroken, dan zal dit uiteindelijk ook leiden tot de verbreking van de financiële keten. Want eenmaal vrijgemaakt van de vele anti-Duitse leugens, zal dit volk gaan begrijpen dat het de grote hoeveelheden aan schuldbetaling al die lange jaren helemaal niet had hoeven te betalen.
Dresden vs. de “Holocaust.”
Zoals we in het begin al gezien hebben, is het aantal slachtoffers wat bij de terreurbombardementen op Dresden vastgesteld op 25.000 slachoffers. Dit moeten er vanwege de enorme vuurstormen eigenlijk veel meer zijn geweest. En laten we niet vergeten dat diezelfde terreurbombardementen ook werden uitgevoerd op vele andere Duiste steden en dorpen waarbij het totale aantal slachtoffers nog hoger komt te liggen. Wat er op de site van ddcwelcome.de nu zo in het oog springt, is dat men er het aantal slachtoffers van Dresden flink bagatelliseert (of marginaliseert). En niemand schijnt hier een probleem mee te hebben; we hebben immers overal het recht op vrijheid van meningsuiting. Dus heeft men dit bij ddcwelcome.de dit ook. Maar … met de “Holocaust” ligt dit -en dit wéten we nu toch wel!- geheel ánders. Het is echter nog mogelijk van 5.500.000 Joodse slachtoffers te spreken in plaats van de bekende “6.000.000.” Als men echter de moed heeft om dit aantal flink naar beneden bij te stellen naar laten we zeggen, 300.000 (zoals Bisschop Richard Williamson dit eens voor een Zweeds camerateam in (naar we menen) in 2009) gedaan had), dan weten we dat de rapen goed gaar of zelfs overbakken zijn! Hele delen van de wereld kwamen tegen dese prelaat in beweging; die kwamen niet met bewijzen om aan te tonen dat Williamson het bij het verkeerde eind had. Die kwamen met lastercampagnes en valse aanklachten, die eerder op zijn persoon gericht waren dan dat die hetgeen hij te zeggen had, weerlegden! Zo was daar eens Ruud Lubbers (wijlen ministerpresident van Nederland) die op de vraag van de interviewer van het Rooms-Katholieke programma, “Kruispunt”, wat híj er nu van vond wat Williamson gezegd had, reageerde met, “De schade is aangericht.” Wát voor schade wie-of-wat-dan-ook opgelopen had door de uitlatingen van Williamson, vermelde de man er echter niet bij! Die uitzending stond geheel in het teken van wat Williamson over de Holocaust gezegd had. Tegen het einde vouwde Lubbers met een tevreden blik in zijn ogen de armen samen. Waaruit het scheen dat hij desondanks alles toch een “prettig gesprek” meende te hebben gehad! Wat de “Holocaust” betreft, kunnen we nu tot de conclusie komen dat bijna álles discutabel is, behalve het Kabbalistische getal van de “6.000.000.” Het is soms gezegd dat de genocide op de Joden gedurende WW II het “meest bestudeerde en het meest onderzocht” is zodat alle twijfel hieromtrent reeds lang verdwenen had moeten zijn. Maar … is dit dan ook de teden dat het slechts de Holocaust-overlevenden en Holocaust-historici waren, die hier hun zegje over konden doen terwijl de revisionisten die kans nooit hebben gekregen? In dit verband zouden we dan ook willen eindigen met enkele citaten van uitspraken van twee filosofen uit het verleden:
“Wat iedereen voor waar houdt, verdient het meest onderzocht te worden.” (Georg Christoph, filosoof the Gottingen)
“Hoe meer mensen geloven dat iets waar is, des te groter is de kans dat dit betreffende inzicht onjuist is,” (Sören Kierkegaard, Deens filosoof)
Ton Nuiten – Zondag 17 februari 2019.
