Christenen Voor Israël: Een Eigenaardige Christen-Zionistische Sekte.
Degenen die de verschillende video’s van Christenen voor Israël bekeken hebben, zullen waarschijnlijk het idee gekregen hebben dat dit ergens toch een eigenaardige christen-zionistische sekte is. Want welke video we ook bekijken, overal waar het om Israël zelf gaat, wordt deze kleine natie ons steevast weer als slachtoffer van Palestijns terrorisme voor ogen geschilderd. Zo ook hier. Hier is het volgens Itamar Marcus (de man achter Palestinian Media Watch (PMW) niet slechts Hamas maar ook de Palestijnse Autoriteit (PA) samengesteld uit “terroristen” zou zijn.
Van “Itamar Marcus • De Palestijnse ‘Industrie Van Haat’ Ontmaskerd” Naar “Gideon Levy: Het Is Palestijnen Verboden Hun Families Te Verdedigen Tegen Gewelddadige Agressie.”
In de uitzending van Christenen voor Israël heeft Marcus het over Palestijnen die hun leven als “martelaar” voor Palestina gegeven hebben en dat die er door Palestijnse burgers voor geprezen en op handen gedragen worden. Die martelaars zouden er door de PA mee zijn geïndoctrineerd. Zowel Hamas en de PA zijn volgens Marcus voortdurend bezig Israël de demoniseren en om zichzelf als helden te poseren.
Een Andere Kant.
Er is echter ook een andere kant van deze zaak. Daar kwam de Israëlisch-Joodse columnist Gideon Levy mee; in zijn artikel van 28 juni 2023 “Het is Palestijnen verboden hun families tegen gewelddadige agressie te verdedigen” (eerder gepubliceerd in de Israëlische krant Ha’aretz op 25 juni 2023), schreef hij het volgende:
“Er zijn niet veel bevolkingsgroepen in de wereld die zo hulpeloos zijn als de Palestijnen die in hun eigen land wonen. Niemand beschermt hun leven en eigendommen, laat staan hun waardigheid, en niemand is van plan dat te doen. Ze zijn totaal aan hun lot overgelaten, net als hun eigendom. Hun huizen en auto’s kunnen in brand worden gestoken, hun akkers kunnen in brand worden gestoken. Het is in orde om ze genadeloos neer te schieten, oude mensen en baby’s te doden, zonder verdedigingstroepen aan hun zijde. Geen politie, geen leger: niemand.
Als zo’n wanhopige verdedigingsmacht wordt georganiseerd, wordt die onmiddellijk door Israël gecriminaliseerd. De strijders worden bestempeld als ‘terroristen’, hun acties ‘terreuraanslagen’ en hun lot is bezegeld, met als enige opties dood of gevangenisstraf.
Te midden van de totale chaos die door de bezetting is ontstaan, is het verbod voor Palestijnen om zichzelf te verdedigen een van de gekste regels; het is een geaccepteerde norm die niet eens besproken wordt.
Waarom mogen de Palestijnen zich niet verdedigen? Wie moet dat precies voor ze doen? Waarom gaat het, als we het over ‘veiligheid’ hebben, alleen over de veiligheid van Israël? Palestijnen hebben meer slachtoffers van aanslagen, bloedvergieten, pogroms en geweld – en geen defensieve middelen tot hun beschikking.*
Welke Groep Zijn Terroristen?
De afgelopen week zijn er gedurende drie dagen r5 pogroms door kolonisten uitgevoerd [OPMERKING: andere bronnen schatten het aantal veel hoger]. Sinds het begin van dit jaar zijn er ongeveer 160 Palestijnen door soldaten gedood, de overgrote meerderheid onnodig en de meesten op criminele wijze. Van baby Mohammed Tamimi tot de bejaarde Omar As’ad, zijn er Palestijnen zonder reden vermoord.*
Er was niemand om te voorkomen dat de slodaten lukraak schoten, niemand om de scherpschutter het hoofd te bieden. Geen enkele Israëlische autoriteit overwoog zelfs maar om honderden razende kolonisten tegen te houden.
Door zijn acties en nalatigheden was de IDF, net als de politie, een volledige medeplichtige aan de pogroms. De Palestijnen werden aan hun lot overgelaten.
In de steek gelaten, keken de Palestijnse bewoners hulpeloos toe hoe de weerzinwekkende kolonisten hun huizen, velden en auto’s in brand staken, bevreesd om zelfs maar te ademen.
Probeer je honderden walgelijke misdadigers voor te stellen bij de ingang van je huis, alles in brand stekend en vernietigend, en jezelf, in de hoop dat ze jouw huis niet niet binnenkomen en jouw kinderen pijn doen en er niets aan kunnen doen totdat ze uiteindelijk vertrekken. Er is niemand om te bellen of om hulp te vragen. Er is geen politie, geen autoriteiten, en niemand die om hulp kan roepen.
Elke stap uit zelfverdediging zou worden beschouwd als een daad van terrorisme. Probeer het je voor te stellen.
Is Zelfverdediging Een Terroristische Daad?
Wanneer de moedige strijders in het vluchtelingenkamp Jenin – die veel moediger en bovendien rechtvaardiger zijn dan de goed beschermde IDF-soldaten – militaire invasies van het kamp met hun minder krachtige wapen proberen te stoppen, worden ze natuurlijk als terroristen beschouwd, met slechts één lot dat hen wacht. De indringer is legitiem en degene die zijn leven en eigendommen verdedigt, is een terrorist.*
De morele criteria en regels zijn onbegrijpelijk in hun absurditeit. Elke moord door een soldaat wordt als rechtvaardig beschouwd inclusief die van Sadil, een 15-jarig vluchtelingmeisje dat vorige week op het dak van haar huis werd gedood. Elke schietpartij uit zelfverdediging op een binnenvallende soldaat, wordt als een brutale daad van terrorisme beschouwd.*
In een andere realiteit zou je op zijn minst kunnen dromen over een Israëlisch-Joodse strijdmacht die zixh mobiliseert om weerlozde Palestijnen te verdedigen. Je zou kunnen dromen van Israëlisch links dat ter verdediging van hun slachtoffer mobiliseert , zoals wat enkele opmerkelijke individuen, waaronder enkele voorbeeldige Joden, deden om Zuid-Afrikanen onder apartheid te verdedigen, met hen vochten en samen gewond raakten en vele jaren gevangen zaten,
Het begeleiden van studenten naar scholen voor hun bescherming is nobel, maar het is niet genoeg. Praten is makkelijk, maar actie ondernemen is moeilijk. Dit idee is in al de jaren van bezetting nooit van de grong gekomen, met uitzondering van een of twee pogingen die onmiddelijk door Israël tegengehouden werden. Het is moeilijk om links hiervoor de schuld te geven, maar het is onmogelijk om geen bitterheid over zijn passiviteit te voelen.*
Deze week zullen meer Palestijnen zonder reden worden vermoord en zullen hun eigendommen worden vernietigd. Kinderen zullen in hun bed plassen, bang voor geritsel in de tuin, wetende dat hun ouders niets kunnen doen om hen te beschermen. Nogmaals, de Palestijnen zullen hulpeloos achtergelaten worden.
De indringer is legitiem en degene die zijn leven en eigendommen verdedigt, is een terrorist. De morele criteria zijn onbegrijpelijk in hun absurditeit,”
De Israëlische journalist Gedeon Levy is columnist van Haaretz en lid van de redactieraad van de krant.” Bron: https://israelpalestinenews.org/gideon-levy-palestinians-are-prohibited-from-defending-their-families-from-violent-aggression/ (* nadruk toegevoegd)
Ontkenning Machtsongelijkheid Israël & de Palestijnen, Negering Van Palestijnse Bronnen & Over Niet Te Vertrouwen Vertellers.
Dit is dus wat Gedeon Levy te vertellen had. En dit verschilt totaal met wat de Joodse fabelverteller Itamar Marcus verkondigde. Op 24 februari 2023 kwam de Palestijnse site palestine-studies.org met het nieuws dat er van 20 maart tot 15 april 2023 een workshop zou worden gehouden; jonge Palestijnse schrijvers konden er tijdens die workshop hun verhaal over de Nakba (de vedrijving van 750.000 á een miljoen Palestijnen in 1948) kwijt; dit in verband met de 75-jarige herdenking van die ramp in 1948:
“Sinds onze oprichting in 1963 hebben we een un ieke Palestijnse stem bijgedragen aan het politieke debat waarmee Palestina en de Palestijnen over de hele wereld worden geconfronteerd. Deze workshop biedt ruimte en gemeenschap voor jonge schrijvers om verhalen over de wording ervan te documenteren. Wat gebeurde er met hun familie in 1948? Waar zijn ze heen gegaan? Wat was er anders toen ze bleven of er terugkeerden? Wie was er verloren? Wat bleef er achter? Welke herinneringen zijn er doorgegeven? En wat werd er in ballingschap, in vluchtelingenkampen, gedurende de generaties na de verdrijving, gebouwd? Deze verhalen zijn diep geworteld in het collectieve Palestijnse bewustzijn. Mainstream legacy publicaties gebruiken taal die de machtsongelijkheid tussen het Israëlische regime en het Palestijnse volk niet erkent. Ze hebben de neiging om, terwijl ze op zoek zijn naar onbetrouwbare vertellers, Palestijnse stemmen, verhalen en bronnen te negeren. Onafhankelijke online publicaties – zoals de blog van het Instituut Palestine Square – verheffen het Palestijnse verhaal en onderzoeken alle aspecten van het Palestijnse leven.” Bron: palestine-studies.org/en/node/1653678 )nadruk toegevoegd)
En enkele van die “onbetrouwbare” (verhalen)-“vertellers” die de Palestijnse bronnen liever negeren, zijn natuurlijk Itamar Marcus en de sektarische organisatie Christenen voor Israël; aan het artikel van Gideon Levy zullen ze dan ook geen enkele boodschap hebben gehad. En dit is – uiteraard en hoe kan het ook anders – van toepassing op de fanatieke christen-zionist Dirk van Genderen die, wanneer het over Israël gaat, met zijn vreemde vertelsels komt…
Tinthor's Blog 