Hier volgen enkele van onze tweets als reactie op filmfragmenten die twitteraar Wierd Duk op Twitter had geplaatst; die zouden bewijzen dat de Hamas-militanten er bij gegijzelden er deels de handen van afgehakt zouden hebben; die tweet zelf is afkomstig van twitteraar Arye (ARO) Sharuz Shalicar en is dus een retweet door Wierd Duk. Het commentaar van “Arye” zelf:
“# Hamas terroristen haben de Geiseln teilweise die Hände abgehackt, wie dieses Video zeigt, befor sie sie nach Gaza verschleppt haben. Diese Barbaren verdienen keine Fuerepause!” Bron: twitter.com/wierdduk.status/1722284204640104642
Nu gaan die militanten er tegen die gijzelaars wel wat gewelddadig tekeer. Maar waar het ons om gaat, is of dat verhaal over die afgehakte handen an sich wel waar zou zijn. Vanaf 0:03 in de korte clip zien we een man in de auto stappen die iets bloederigs in zijn handen lijkt te hebben. Duk zelf heeft er als kort commentaar bijgevoegd: “Dit zagen wij dus gisteren ook” (met betrekking tot die beelden die hijzelf – samen met anderen- tijdens een besloten bijeenkomst eerder gezien zou hebben). Waarna we er zelf een hele reeks tweets als reactie op Duk en zijn retweet op plaatsten:
“Dat zag o.a. jij dus ook. Maar aangezien Hamas toch al als “terreurorganisatie” bekend zou staan, waarom zou die dit via die achterlijke filmpjes voor ons nog even bevestigen? Dit is gewoon niet logisch. Die gegijzelden zijn voor hen een gevangenenruil. Er is echter meer…”
“Want de vraag die hierbij moet worden gesteld, is deze: was dit de eerste keer dat Hamas zich aan zulke gruwelen schuldig gemaakt heeft, of heeft die er een lange geschiedenis van zulke gruwelen opzitten? Ant: kennelijk is dit de eerste keer (lees verder).”
“Want zou Hamas die gruwelen in het verleden vaker dan een keer hebben gepleegd, dan zouden de media er toen al van tijd tot tijd bol met verhalen over gestaan hebben. Is dit ook gebeurd? Nee, natuurlijk niet! Maar waar zouden we hier nu aan moeten denken?”
Waar we hierbij aan moeten denken, is het volgende: sommigen zullen zich de gruwelverhalen over o.a. afgehakte kinderhandjes van Belgische kinderen door de Duitsers in WWI nog kunnen herinneren. Gevolg: een verontwaardigde wereld.”
“Die “vreselijke Hunnen”, die hier verantwoordelijk voor waren, moesten uitgeroeid & totaal vernietigd worden! Posters met o.a. vreselijke beelden van een kwaadaardige Hun met een hulpeloze verpleegster in zijn klauwen werden verspreid. Zo werden de massa’s opgehitst.”
“En wat bleek? Achteraf waren die verhalen niet meer dan een onderdeel van een leugenachtige geallieerde propagandacampagne, waarmee de haat onder de massa’s er niet slechts tegen de Duitse overheid maar vnl. tegen de Duitse bevolking opgemaaid & aangewakkerd werd! En…”
“… zoals het toen was, zo is het ook nu. Het enige verschil: hadden we er toen alleen de kranten die deze fabuleuze gruwelfabelen tijdens WWI verspreid hadden, nu is die propaganda (maar nu betreffende Hamas) verfijnd d.m.v. (mogelijk) gemanipuleerde filmbeelden.”
“Maar het resultaat is ook hier hetzelfde: net zoals de woedende massa’s zich tijdens WWI door leugenpropaganda tot een haat voor Duitsland aangewakkerd werden, zo worden die in onze tijd tot niet slechts een haat tegen Hamas, maar ook tegen de Palestijnen aangewakkerd.”
Tot dusver onze tweets. Na de oorlog hebben de Britse autoriteiten (want die hadden er de propagandacampagne met die gruwelverhalen mee aangewakkerd) ook toegegeven dat dit niet meer dan leugenpropaganda geweest was. Maar het kwaad was toen al geschied: door al die opgeklopte verhalen hadden er miljoenen intussen een geweldige haat tegen Duitsland door gekregen!
Benton L. Bradberry Over De Gruwelverhalen Tijdens WW I.
Iemand die een heel boek over de propagandacampagne tegen Duitsland geschreven had, was Benton L. Bradberry. In dit boek “The Myth of German Villainly” (AuthorHouse) 2012, schreef hij er onder meer het volgende over:
“Naarmate de oorlog voortduurde, deed een ander verzonnen verhaal wijdverbreid de ronde. Er werd gemeld dat de Duitsers een “lijkenfabriek” exploiteerden waar de lichamen van zowel Duitse als Geallieerde soldaten die in de strijd omgekomen waren, zogenaamd omgesmolten werden tot vetten en andere producten die nuttig voor de Duitse oorlogsinspanning waren. De Duitsers werden beschuldigd van het maken van zeep uit menselijk vet. Mensenhuiden werden gebruikt om er fijne lederwaren van te maken zoals lampenkappen, autohandschoenen en rijbroeken. De botten van deze lichamen zouden zijn vermalen en gebruikt als meststof op Duitse boerderijen.
Een gedetailleerd verslag van deze zogenaamde “lijkenfabriek” verscheen op 17 april 1917 in de zeer gerespecteerde Britse krant The Times. Volgens het verhaal arriveerden er treinen vol lijken bij een grote fabriek. De lichamen waren vastgemaakt aan haken die met een eindeloze ketting verbonden waren. Het artikel beschreef zorgvuldig het proces in de lijkenfabriek:
“De lichamen worden via deze eindeloze ketting naar een lang, smal compartiment getransporteerd, waar ze door een bad dat ze desinfecteert, gaan. Vervolgens gaan ze door een droogkamer en worden ze uiteindelijk automatisch naar een vergister of grote ketel gevoerd; waar ze dan worden gedropt door een apparaat dat van de ketting loskomt. In de vergister blijven ze zes tot acht uur en worden ze met stoom behandeld waardoor ze afgebroken worden, terwijl ze langzaam door de machine worden geroerd. Uit deze behandeling komen diverse producten voort. De vetten worden tot stearine, een vorm van talg, en oliën opgesplitst die opnieuw gedestilleerd moeten worden voordat ze kunnen worden gebruikt. Het distillatieproces wordt uitgevoerd door de olie met natriumcarbonaat te koken en een deel van de bijproducten die hieruit voortkomen, worden door Duitse zeepmakers gebruikt. De oliedistilleerderij en raffinaderij liggen in de zuidoostelijke hoek van de fabriek. De geraffineerde olie wordt verzonden in kleine vaten zoals die voor aardolie worden gebruikt en heeft een geelbruine kleur.”
Let op de minutieuze details. Het verhaal was een volkomen verzinsel, maar het was een “plausibel” verhaal, vooral met alle details, en het was voor de Duitsers niet mogelijk om zolang de oorlog nog gaande was, het volledig te weerleggen. Na de oorlog werd het verhaal als een leugen ontmaskerd. Een dergelijke lijkenfabriek bestond niet.”
“Het doel van oorlogspropaganda”, aldus historicus Thomas Fleming in zijn boek “The Illusion of Victory” “zoals verkondigd door zowel de Engelse als Amerikaanse elite, was om een wijdverspreid publiek beeld van Duitsers te creëren als “monsters die tot verschrikkelijk sadisme in staat zijn”- waardoor een beroep op moordzuchtige collectieve haat met een lak van schijnheiligheid wordt bedekt.”
“De truc” zei Fleming, “is om de doelgroep onmiddellijk van afgrijzen te laten huiveren bij het schouwspel van onmenselijke verdorvenheid, geschilderd met een diepgeworteld verlangen naar wraak en een meeslepende zelfingenomenheid over de zuiverheid van de menselijke motieven ervan. Mensen die eraan bezwijken, worden gemakkelijk ondergedompeld in een bijenkorfgeest van officieel gesanctioneerde haat, en bereid om misdaden te begaan die nog afschuwelijker zijn dan de misdaden waarvan ze denken dat ze de vijand typeren.” (bladzijden 23-25)
De Levend Verbrande Baby In de Oven.
Nu is dat wat er tijdens WWI met Duitsland gebeurde, iets heel anders dan wat we nu met Hamas te maken hebben. Maar de uitkomst was en is dezelfde: haat tegen Duitsland toen en haat tegen Gaza nu. En kijk eens naar het verhaal hieronder. In dit artikel van The Jerusalem Post gaat het onder meer over een verbrande baby in de oven.” Lijkt dit ook niet een beetje op het verhaal over die “lijkenfabriek” van destijds? Dat er later verbrande en onthoofde baby’s gevonden werden, was ook zo. Hoe dit in elkaar zit, hebben we kortgeleden in dit artikel uitgelegd: https://tinthor.org/2023/11/02/the-horrific-video-taken-by-hamas-terrorists-of-a-family-moments-before-being-murdered-youtube/ Dat de betreffende baby in een oven waar het levend in verbrand zou zijn gevonden werd zoals in het bericht hieronder beweerd wordt, lijkt onmogelijk: dat zal er niet door Israëlisch geweervuur in die oven (waarna de deur ervan gesloten werd) terechtgekomen zijn. Want zoals we dit in het aangegeven artikel al duidelijk maakten, offerden Israëlische strijdkrachten om er de Hamas-militanten uit te kunnen schakelen, er ook gegijzelden (waaronder baby’s) bij op. Verbrande en onthoofde baby’s, ja; een baby, bewust levend in een oven gelegd en er vervolgens dood verbrand in werd? Nee!
Ondertussen heeft het Israëlische leger weer een massale zuivering in Gaza uitgevoerd. Intussen zijn ook delen van de wereld in beweging gekomen: pro-Palestijnse massademonstraties! Die waarschijnlijk even groot als de anti-coronademonstraties waren als we die eerder zagen, misschien wel groter. Hoe het nu verder af zal lopen, weten we niet. Dat Israël haar ware moorddadige aard niet meer kan verhullen, weten we weer wél!
Tinthor's Blog 