Het zal iedereen wel bekend zijn dat het de Bijbel is, die er in het Christendom het heiligste boek is. Eveneens is het de Talmud die voor Talmudische Joden het heiligste boek in het Judaïsme is. Tussen deze beide religieuze groepen is er nog een andere groep: de Messiaanse Joden of Messias-belijdende Joden. Een van deze laatsten is Rabbi Itzhak Shapira, stichter van Yeshivet Yushuv.
Rabbi Itzhak Shapira & Mark Biltzer van El Shaddai Ministries.
In een van de video’s op YouTube “, Rabbi Itzhak Shapira, Pastor Mark Biltz and Israeli scholar respond to Steve Ben Noon”, geven zowel Shapira als Mark Biltz (pastor van El Shaddai Ministries), hun ongezouten kritiek op wat Steve Ben Noon in een van zijn video’s zou hebben gezegd over Shapira; De Noon zou beweerd hebben dat Shapira een boek, “Kabbalah for the Nations” zou hebben geschreven. Maar in werkelijkheid was dit geschreven door Itzhak Ginsberg. Daarvoor zei Shapira dat hij een dialoog wilde voeren met niet-Messiaanse Joden over Yeshua en het Christendom, maar dat dat niet gemakkelijk was vanwege wat dit het Joodse volk gedurende tweeduizend jaar heen aangedaan had. Erger dan de Islam dit had gedaan, had het Christendom het bloed van vele Joden vergoten. (vanaf :9:07) Waarop Biltzer op zijn beurt dit zei:
“Ik heb gesproken met vele orthodoxe rabbis en Joodse mensen die zeiden dat zij liever bij de Islam dan bij het Christendom wilden leven omdat het Christendom zo meedogenloos geweest is
Nochtans verliep de dialoog die Shapira in een synagoge had gehouden, naar zijn zeggen zeer goed.
Omdat De Noon (waarschijnlijk per abuis) in een van zijn video’s had gezegd dat Shapira het genoemde boek had geschreven, kreeg die er van Shapira ongenadig van langs. youtube.com/watch?v=4l8hrziNHGs
Itzhak Shapira over de Talmud.
We gaan het hier nu niet hebben over wat Steve Ben de Noon volgens Shapira (en Biltzer) allemaal beweerde dat volgend het tweetal niet waar zou zijn. We gaan het echter wél hebben over wat Shapira te zeggen heeft over de Talmud. Itzhak Shapira zei hier onder meer het volgende over:
“De Talmud heeft niets van doen met de Zohar of de Kabbalah…” Wat de Talmud is, is een discussie over hoe de Schrift te interpreteren, zodat we de Schrift kunnen begrijpen en overeenkomstig de Schrift kunnen lezen.”
Waarop Mark Biltzer als volgt reageert:
“Zegt u dat misschien zoals de christelijke Bijbels, de Scofield-Bijbel met al het commentaar van Scofield of het commentaar op al die gegevens, al die christelijke commentaren die in onze Bijbels staan, dat die zowat de Talmud voor Christenen is?”
Waarop Shapira weer reageert met:
“Absoluut, dat is al wat het is; wanneer je naar je Bijbels gaat en naar die commentaren, dat is nu wat de Talmud is.”
Wat Itzhak Shapira hier als Messiaanse Jood (iemand die beweert in Yeshua (Jezus) als de Messias te geloven) nu zegt, is dat de Talmud eigenlijk niet verschilt van de vele verklarende commentaren die we in de columns aan de zijkant van de verschillende Bijbels vinden. (vanaf 38:55) Verder beweerde Shapira dat er nergens in de Talmud niets negatiefs over Yeshua te vinden zou zijn. (vanaf 41:38)
Jezus als een “Aap” & Maria als een “Koe”: “de Talmudische mentaliteit in Actie.”
We zullen het hier bij laten en we willen er nogmaals aan herinneren dat Itzhak Shapira van zichzelf beweert een Messiaanse Jood te zijn, die zegt in Yeshua (Jezus dus) als zijn Redder te geloven. De Talmud (het heiligste boek binnen het Judaïsme en niet het Oude Testament), leert dus volgens deze Messiaanse rabbi niets wat negatief zou zijn over Jezus. Michael Hoffman echter (iemand die de Talmud nauwkeurig heeft bestudeerd), komt echter tot een geheel ándere conclusie:
“De Talmudische Mentaliteit in Actie.
Israëlische vandalen sprayden met verf, “Jezus is een aap – Maria is een koe” bij kerken in de Israëlische staat.
Over de Talmudische haat voor Christenen en Goyim wordt bijna nooit verslag gedaan, bestudeerd of gedocumenteerd.
Wij zullen dit gat opvullen.” twitter.com/HoffmanMichaeA/status met verwijzing naar https://revisionistreview.blogspot.com/2014/04/israeli-vandals-spray-paint-jesus-is.html Op dit twitteraccount van Hoffman is tevens een foto te zien van een kerk in Israël waarbij een priester in de ingang van de kerk staat en waarbij op beide kanten van de muren van de deuropening de betreffende beledigende teksten in het Hebreeuws met graffiti is aangebracht. Wat Itzhak Shapira hier tegenover Mark Biltzer (die overal met de rabbi op slaafse en onderworpen wijze in meegaat), over de Talmud en Jezus zei), kan dus dan ook als een Talmudische leugen worden beschouwd!
Messiaanse Joden: Bruggenbouwers tussen het (Bijbelse) Christendom & het Orthodoxe Judaïsme.
Nu zijn de Messiaanse Joden (waarvan Shapira er zegt een van te zijn), eigenlijk de bruggenbouwers tussen het (Bijbelse) Christendom en het Orthodoxe Judaïsme. Zij vormen een verbindingsstuk tussen deze twee geloofsovertuigingen om juist hún visie (verder) in de christelijke Kerk te brengen. Om het even ánders te stellen: door hún visie over Wie Jezus is in de kerken te krijgen, hebben zij het kennelijk wijselijk geacht, de ronduit vernederende Talmudische verzen over Jezus, gewoon wég te laten. We kunnen hier dan ook van spreken als de geleidelijke Talmudisering van het christelijk geloof! De “Yehsua” waarin Shapira zegt te geloven, schijnt dan ook een “andere Jezus” te zijn; aan de Christenen te Korinthe schreef de apostel, Paulus, er onder meer dit over:
“Maar ik vrees dat, zoals de slang met zijn sluwheid Eva verleid heeft, zo misschien ook uw gedachten bedorven worden, weg van de eenvoud die in Christus is. Want als er iemand komt die een andere Jezus predikt, die wij niet gepredikt hebben, of als u een andere geest ontvangt dan die u ontvangen hebt, of een ander Evangelie, dat u niet aangenomen hebt, dan verdraagt u dat best.” 2 Korinthe 11:3-4)
Hetzelfde kan worden gezegd van Mark Biltzer, die alles wat Shapira maar ook over zijn “Yeshua” verkondigt, slaafs en onderworpen als hij aan hem is, kritiekloos accepteert.
Bob van Dijk & de Conferentie van Rabbi Itzhak Shapira in Vianen van 21 September 2019.
Iemand die hier in Nederland in het verleden een conferentie met Itzhak Shapira had bijgewoond, is Bob van Dijk; die werd destijds op 21 september 2019 in Vianen gehouden. Do boodschap van Shapira ging over de eindtijd, waarvan de uitleg zoals door Shapira gegeven, ánders is dan vele Christenen dit gewoon zijn. De nadruk werd er door Shapira volgens Van Dijk gelegd op hoe de (weder)komst van “Jesjoea” (zoals hij zelf Jezus noemt, te bespoedigen. Bij zijn uitleg maakte Shapira volgens Van Dijk gebruik van de “wereld van de Talmoed en de Kabbala” waarvan hij zegt dat die er bij velen “onbekend zijn.” Want:
“Zo maakt hij ineens een vergelijking met Esau met Jesjoea als je de letters omwisselt. Later leert hij dat Jesjoea een Farizeeër was en vraagt of wij dat wel beseffen.” bvdijk.wordpress.com/2019/10/10/realignment-conferentie-met-rabbi-ithzak-shapiro-in-vianen-21-september-2019-een-persoonlijk-verslag/
Wat er uit alles wat Van Dijk over wat Shapiro (of Shapira) te zeggen zou hebben gehad opgetekend heeft, blijkt het eigenlijk een warnet van verwarring te zijn. Met die “omwisseling van letters” van de namen van “Jesjoea” en Ezau, wordt hier de zogenaamde gematria bedoeld; het omrekenen van letters in getallen, waarmee zoals in dit geval, Ezau volgens Shapira Jezus zou zijn. En Jezus Zelf was volgend de rabbi ook een Farizeeër. Verder had Van Dijk het volgende van Shapira opgetekend:
“Hij zegt””Het nieuwe verbond is niet voor de de volkeren of de kerk, maar voor het huis van Juda en Israël.” Vervolgens zegt hij dat we een keuze moeten maken: Wil je jezelf associëren met Efraïm en de ware (Joodse) Jesjoea, die als een onreine man nog zit bij de poorten van Rome (= Edom)? Op de vraag waar de Messias zich bevindt, wordt wel gezegd dat hij (Jesjoea) zich bevindt in de poorten van Rome (= Ezua= christendom] én dat Hij zich als een lepralijder buiten het Kamp bevindt [aldus de Maharal, rabbi Loew]. Wil je helpen Hem terug te brengen naar Jeruzalem? Door hem bekend te maken als de zoon van Jozef, die voorafgaat aan de komst van David?: “Als je als Efraïm tot de Joodse wortel van je geloof komt en je het zonder judaïsme wil doen, zonder het echte doel van redding voor het hele huis van Israël, dan draag je de verkeerde Efraïm en de verkeerde Messias. Wat gaan we vandaag kiezen? Het beloofde nieuwe verbond van Jeremia 31:31 kan niet tot stand komen, tenzij je de Messias naar Zion draagt. Zegt hij daarmee nou werkelijk dat als we niet onder de vlag van het (messiaans) Judaïsme komen, we vreemdelingen blijven én we dan niet bij Gods volk zouden horen? Doch kunnen wij Jesjoea als lepralijder alleen rein maken als we Hem binnen ‘messianic judaism’ herkenbaar maken als Jood? We zijn toch immers geënt in en door Christus en niet in en door het Joodse volk of het Jodendom? Het is van belang om van elkaar kennis te nemen, maar daarmee hoeven we nog niet tot het rabbijns noch messiaans Jodendom toe te treden? Het lijkt er sterk op dat Shapira dat wel vindt.” (vetdruk toegevoegd)
En het is nu dit laatste wat Shapira dit niet alleen “lijkt” te vinden, maar wat ook inderdaad zijn einddoel is. Kortom: De christelijke Kerk als geheel dient onder de heerrschappij van het Messias-belijdende Jodendom te komen. En gelukkig heeft Van Dijk hier zo zijn kritische vragen over! (En even terzijde: De Christenzionistische leiders (waarvan vooral John Hagee er een soort van Patriarch van is), zijn er hierbij tot nu toe zeer hulpvaardig en steeds bereid bij geweest!) En zo krijgen we dan deze volgorde: van het Bijbels Christendom naar het Messiaans-christelijke Jodendom en van hieruit weer naar het Talmudische Jodendom. Met als eindresultaat: een Getalmudiseerd Christendom.
Bob van Dijk vs. Jezus als Farizeeër.
Bob van Dijk laat blijken grote moeite te hebben met de visie van Shapira als zou Jezus Zelf ook een Farizeeër zou zijn; verderop schrijft hij namelijk er dit over:
“Vervolgens zegt hij ook onomwonden dat Jesjoea een Farizeeër was, ook al was die relatie gecompliceerd. Hun meningsverschillen en argumentaties geschiedden binnen de familie zogezegd. Hij stelt dit op basis van deze simpele logica: aangezien Hij wel in de opstanding gelooft, kan hij niet tot de Sadduceeën behoren. Zo lust ik er nog wel een paar!”
En dit is natuurlijk waar; hoewel Jezus Zelf ook een “rabbi” was, maakte Hij echter geen deel uit van die Farizeïsche priesterkaste, al geloofden zowel Hij als de Farizeeën (in tegenstelling met de Sadduceeën) gezamenlijk in de lichamelijke opstanding. Het was namelijk Jezus Zelf Die de Talmud (tijdens Zijn bediening in Israël bekend als de “overlevering der ouden””), aan de kaak had gesteld! (Mattheüs 15:1-9 en Markus 7:1-13) Die was destijds bekend als de Mishnah. Dat Shapira er de “Talmoed” voor gebruikte om er zijn wezensvreemde opvattingen mee te staven tijdens die conferentie, maakt eigenlijk duidelijk dat ook hijzelf een Farizeeër is onder het masker van een “Messiaanse Jood”! En, schrijft Van dijk over Jezus,
“De uitspraak dat Jesjoea een Farizeeër was, is evenwel onverantwoord en zelfs bizar, als je bedenkt wat hij tegen hen zegt en weet hoe zij als groepering zijn ontstaan en wat zij leren. Dit was meer dan alleen een dispuut onder gelijkgezinden, ook als Hij meer sympathie en zelfs aanhanger onder hen had dan bij de Sadduceeën (conservatieve urbane patriciër aristocraten), die zich ook door Hellenistische ideeën lieten leiden. Alleen al de betekenis van het woord Farizeeën in het Hebreeuws perushim [in het Grieks dus: pharisasoi] = separatisten zouden ons voorzichtig moeten maken. Separaat of afgescheiden van Am Ha-Eretz, het gewone volk, die geen tienden gaven, ritueel onrein waren en de Wet niet kenden (Joh. 7:49). Zij zagen zichzelf als ‘De Heilige Gemeenschap van Jeruzalem’, doordat zij de reinheidsvoorschriften speciaal voor de priesters ook op henzelf en het gehele volk wilden toepassen.” (vetdruk toegevoegd)
Dit is grotendeels waar; “grotendeels” omdat Jezus van hen onder meer het volgende zei:
“Want zij binden lasten samen die zwaar zijn en moeilijk om te dragen, en zij leggen ze op de schouders van de mensen; maar zij willen die zelf met geen vinger verroeren.” (Mattheüs 23:4)
Zij pasten die “lasten” in de vorm van allerlei (overbodige) reinheidsvoorschriften weliswaar toe op het gewone Israëlitische volk, maar niet op henzelf.
De Talmud: het “Beste Bewijs voor Bestaan van Messiaanse Joden.”
Over de Talmud (ofwel de oraal overgeleverde traditie der ouden), schrijft Van Dijk, wat Shapira hier van vond:
“Shapira heeft dan ook vanzelf geen probleem bij het gebruiken van bronnen als de Talmoed en de Kabbala (Zohar). Sterker nog: hij zegt dat de Talmoed het beste bewijs is voor het bestaan van Messiaanse Joden en noemt een discussie over iemand die genezen werd door Jesjoea en een andere waarbij de vraag gesteld werd of een chazan een Messiaanse Jood kon zijn.” (vetdruk toegevoegd)
Met betrekking tot de orale wet waarvan de discipelen van Jezus gebruik maakten in verband met de bepaalde duur van sabbatsreizen, “… legt Shapira ook Matt. 23:2 uit naar zijn hand.” Het was een waarlijk bestaande plaats in de synagoge en van de stoel van die plek kon een Farizeeër een religieuze regel bepalen overeenkomstig het gezag wat hen naar Deuteronomium 17:8 gegeven was. Om het verder even kort te houden, schrijft Van Dijk:
“Shapira is in die zin ook een rabbijn dat hij belang hecht aan zijn bevoegdheid (ordination) en dus autoriteit. Ook zijn leerlingen geven aan, dat wij niet buiten een rabbi om iets kunnen opzetten of verkondigen.” (vetdruk toegevoegd)
Wat Shapira hier eigenlijk zegt, is dat de macht van een rabbi zoals hijzelf, absoluut is. Het gezag van de rabbi’s mág en kán niet worden betwist.
Rabbi’s Hoger dan God.
En hoever die macht reikt, lezen we in Baba Metzia 59b van de Talmud; daar lezen we het volgende:
“Daar God de Thora al aan het Joodse volk op de berg, Sinaï gaf, besteden we niet langer aandacht aan hemelse stemmen. God moet Zich onderwerpen aan de besluiten van een meerderheidsstem van de rabbi’s”. (Bron: “Judaism’s Strange Gods” van Michael Hoffman (Independent History and Research) eerste editie: november 2011, bladzijde 94)
Op bladzijde 112 schreef Hoffman het volgende:
“In Berakhot 7a vraagt God een rabbi om een zegen.”
En:
De Zohar verklaart: het Joodse volk en God zijn geheel één.”
Op dit laatste gaan we er wat dieper op in Want leg nu dit laatste eens naast wat Jezus over Zijn “schapen” (discipelen) en vooral over God de Vader zei:
“Mijn schapen horen Mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij. En Ik geef hun eeuwig leven; en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit Mijn hand rukken. Mijn Vader, Die hen aan Mij gegeven heeft, is meer dan allen, en niemand kan hen uit de hand van Mijn Vader rukken. Ik en de Vader zijn één.” (Johannes 10:27-30)
In tegenstelling met de Zohar die meedeelt dat God en het Joodse volk één eenheid zouden vormen, zegt Jezus juist dat Hij en God de Vader één zijn; als gevolg zijn tevens Zijn “schapen” (de Christenen) weer één met Hen. Met dit als verschil natuurlijk dat wij, Christenen geen “God” zijn! Wat was nu de uitwerking op de Joden van Jezus’ tijd op Zijn uitspraken?
“De Joden dan pakten opnieuw stenen op om Hem te stenigen. Jezus antwoordde hun: Ik heb u vele goede werken van Mijn Vader doen zien. Vanwege welk van die werken stenigt u Mij? De Joden antwoordden Hem: Wij stenigen U niet vanwege een goed werk, maar vanwege godslastering, namelijk omdat U, Die een mens bent, Uzelf God maakt.” (verzen 31-33)
De Heilige Drie-Eenheid: de Vader, de Zoon & de Heilige Geest zijn Allen God.
De Joden in de tijd van Jezus meenden dat Jezus doordat Hij Zich gelijkstelde met God de Vader, God zou lasteren door Zichzelf ook als God te beschouwen. En dit is volkomen Bijbels; sterker nog: in 1 Johannes 5:7 lezen we eigenlijk hetzelfde over de Heilige Drie-eenheid (Vader, Zoon en Geest):
“Want drie zijn er die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één.”
Dus: Drie verschillende Personen die samen één, één God, zijn. Daarom is dit ook niet in strijd met Deuteronomium 6:4:
“Luister, Israël! De HEERE, onze God, de HEERE is één!”
Er is ook wel gesuggereerd door sommigen die alleen dit éne vers in Deuteronomium lazen, dat God daar Hij één is, ook geen Zoon kon hebben (iets wat trouwens ook de Islam leert). Maar door Deuteronomium 6:4 met 1 Johannes 5:7 te vergelijken én hier over na te denken, wordt het allemaal duidelijk. En hoewel de term, “Drie-Eenheid” nergens als zodanig in de Bijbel terug te vinden is, zien we er die wel dégelijk en wel tijdens de doop van Jezus door Johannes de Doper. (Mattheüs 3:13-15):
“En nadat Jezus gedoopt was, kwam Hij meteen op uit het water; en zie, de hemelen werden voor Hem geopend, en Hij zag de Geest van God als een duif nederdalen en op Zich komen. En zie, een stem uit de hemelen zei: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb.” (verzen 16-17)
En hier hebben we het: Jezus, de “geliefde Zoon”, de “Geest van God” die als een duif op Hem neerdaalde, en “een stem uit de hemelen” namelijk die van God de Vader. Dit is nu de Heilige Drie-Eenheid.
Bijbelse uitleg over Jezus als God en de Joden als “Goden & Mozes als “God.”
Doordat de Zohar zoals gezegd verklaard heeft dat God en het Joodse volk één zouden zijn, wordt hiermee geïmpliceerd dat ook het Joodse volk als geheel “God” zou zijn. Maar dit laatste is echter helemaal niet het geval. Laten we nu kijken op wat de Joden over Jezus zeiden (namelijk dat Hij Zich volgens hen onterecht met God gelijkstelde), en Hij hen hierop antwoordde:
“Jezus antwoordde hun”Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb gezegd: U bent goden? Als de wet hén goden noemde tot wie het Woord van God kwam, en aangezien de Schrift niet gebroken kan worden, zegt u dan tegen Mij, Die de Vader geheiligd en in de wereld gezonden heeft: U lastert God, omdat Ik gezegd heb: Ik ben Gods Zoon? Als Ik niet de werken van Mijn Vader doe, geloof Mij dan niet. Maar als Ik ze doe en u Mij niet gelooft, geloof dan de werken, opdat u erkent dat de Vader in Mij is en Ik in Hem. Zij probeerden dan opnieuw Hem te grijpen, maar Hij ontkwam aan hun handen.” (verzen 34-39)
Dat Jezus van de Joden van Zijn tijd erkende dat ook zij “goden” waren, vinden we weer terug in Psalm 82:6:
“Ik heb wel gezegd: U bent allen zonen van de Allerhoogste.”
Nu zou je zo op het eerste gezicht zeggen dat ook de Joden gelijk aan God en dus één met God (zoals de Zohar dit verklaarde) zouden zijn. Want dit schijnt toch ook dit vers uit Psalm 82 toch te impliceren. Maar het is nu hier, dat er de juiste uitleg van moet worden gegeven om te zien waar het wérkelijk om gaat. Om die reden dienen we de hele Psalm 82 te lezen:
“God staat in de vergadering van God, Hij oordeelt te midden van de goden. Hoelang zult u onrechtvaardig oordelen en de goddeloze bevoordelen? Doe recht aan de geringe en de wees, bewijs de ellendige en de arme gerechtigheid. Bevrijd de geringe en de arme, ontruk hem aan de hand van de goddeloze. Zij weten niets en begrijpen niets, zij wandelen steeds in duisternis rond: daarom wankelen alle fundamenten van de aarde. Ik heb wel gezegd: U bent goden, u bent allen zonen van de Allerhoogste; toch zult u sterven als een mens, zoals iedere andere vorst zult u vallen. Sta op, o God, oordeel de aarde, want U bezit alle volken.”
En hier zal het wel duidelijk worden: die “goden” waren eigenlijk niet wérkelijk “God”, maar waren aangesteld als rechters, bestuurders, om eerlijk recht te spreken en een rechtmatig vonnis (in dit geval over “goddelozen” die de arme en geringe onderdrukten), te vellen! In het boek, Exodus, vinden we weer een voorbeeld; hier gat het over Mozes, die door God geroepen werd het volk Israël uit de slavernij van Egypte te leiden:
“Het gebeurde op de dag dat de HEERE tot Mozes sprak in het land Egypte, dat de HEERE tot Mozes sprak: Ik ben de HEERE. Spreek tot de farao, de koning van Egypte, alles wat Ik tot u spreek. Toen zei Mozes voor het aangezicht van de HEERE: Zie, ik ben niet welbespraakt. Waarom zou de farao dan naar mij luisteren? Toen zei de HEERE tegen Mozes: Zie, Ik heb u voor de farao tot een god gemaakt en uw broer Aäron zal uw profeet zijn. U moet alles wat Ik u gebieden zal tegen Aäron zeggen, En Aäron, uw broer, moet tot de farao spreken, dat hij de Israëlieten uit zijn land moet laten gaan.” (Exodus 6:27-29, 7:1-2)
Hier lezen we niet dat Mozes door God aan Hem gelijkgesteld werd, maar dat hij als “rechter” over farao van Hem een absoluut gezag had gekregen om van hem te eisen dat hij het volk Israël wat toen al zolang in slavernij in Egypte leefde, zou laten gaan. Er waren er echter verschillende grote wonderen voor nodig voordat farao Israël ook wérkelijk zou laten gaan. Dan gaan we nu weer terug naar Jezus en de Joden in Johannes 10. Wat we daar eigenlijk lezen is dat omdat Jezus zei dat Hij Zich met God gelijkgesteld had, Hij Zijn goddelijkheid hierbij niet prijsgegeven had! Dit in tegenstelling met de Joden die ook “goden” waren, maar dan in de zin van Mozes die zoals we gezien hebben, in de hoedanigheid van “god” een hoge positie van God gekregen had. Wat nu die “goden” in Psalm 82 aangaat, die waren zeer waarschijnlijk gaan denken, wérkelijk “God” te zijn daar zij meenden dat zij met de arme en geringe maar konden doen en laten wat zij wilden. Vandaar dat we er lezen dat zij nochtans “als mensen zouden sterven”! God had het hen immers verweten onrechtvaardig te oordelen en hierbij slechts de goddeloze te bevoordelen!
Ook de Farizeeën Meenden God Gelijk te Zijn.
En hiermee gaan we op zijn beurt weer terug naar Mattheüs 23:2. Ook de Farizeeën zouden na enige tijd gemeend kunnen hebben aan “God gelijk te zijn” in die zin, dat zij er de mensen zware lasten oplegden die zijzelf echter niet onderhielden. Ook zij hadden dus, net als die “goden” in Psalm 82 hun hoge positie hierbij op deze wijze hebben misbruikt. En dit lijkt bij rabbi Itzhak Shapira (maar dan in verband met zijn Talmudische uitleg van de Schriften) ook zo te zijn. Verder nog dit: het is echter niet vreemd dat zowel koning Herodes en geheel Jeruzalem ronduit verontrust waren bij het horen van de geboorte van Jezus:
“Toen nu Jezus nu geboren was te Bethlehem in Juda, in de dagen van koning Herodes, zie, wijzen uit het Oosten kwamen te Jeruzalem en vroegen: Waar is de Koning der Joden, die geboren is? Want wij hebben zijn ster in het Oosten gezien en wij zijn gekomen om Hem hulde te bewijzen. Toen koning Herodes hiervan hoorde, ontstelde hij en geheel Jeruzalem met hem. En hij liet al de overpriesters en schriftgeleerden van het volk vergaderen en trachtte van hen te vernemen, waar de Christus geboren zou worden. Zij zeiden tot hem: Te Bethlehem in Judéa, want aldus staat er geschreven door de profeet: En gij, Bethlehem, land van Juda, zijt geenszins de minste onder de leiders van Juda, want uit u zal een leidsman voortkomen, die mijn volk Israël weiden zal.” (Mattheüs 2:1-6 NBG-vertaling)
Je zou toch zeggen dat, daar zij nu wisten dat hen de Verlosser geboren was (of zeer binnenkort geboren zou worden), Herodes en de inwoners van Jeruzalem verheugd gereageerd zouden hebben op dit grote nieuws. Maar dat lezen we er niet; in plaats daarvan waren zij ontsteld, werden zij bevreesd. Waarom? Omdat zij die zichzelf inmiddels als “God” waren gaan beschouwen, er hier geen andere God naast zich bij konden hebben! Door Jezus werd hun positie als “God” namelijk bedreigd. En om er toch vooral maar zeker van te zijn dat Jezus als mensgeworden God Zijn missie niet zou volbrengen, liet Herodes er te Bethlehem alle kindertjes van twee jaar oud en daaronder door een Romeinse legereenheid wreed vermoorden. (verzen 16-18) En zo werd de profetie over de rouwklacht van Rachel te Rama vervuld. (Jeremia 31:15)
De Omissie van de Profetie over Rachel & haar Kinderen door Itzhak Shapira.
Nu schreef Bob van Dijk hier met betrekking tot Itzhak Shapira het volgende over:
“Shapira slaat heel het gedeelte over [over” (de) “rouwklacht van Rachel, de vrouw van Jozef en het berouw van Efraïm] en vervolgt met het antwoord in 31:21: Richt u merktekens op.” (vetdruk toegevoegd)
En heel wat verderop:
“Was het toeval, tijdgebrek of opzet dat Shapira Jeremia 31:15-20 oversloeg? Precies de verzen in dit o zo belangrijke hoofdstuk, die gaan over Rachel die weent over haar kinderen (Jozef en Benjamin) en het berouw van Efraïm, nadat hij met zichzelf bekend gemaakt was…” (vetdruk toegevoegd)
Wel, bewijzen kunnen we het niet, maar zou de reden dat Shapira er hier niet op inging, iets te maken kunnen hebben met het voorgaande? Dit hoeft natuurlijk ook weer níet zo te zijn, maar echt uitsluiten kunnen we dit ook weer niet! Tot zover deze Bijbelse uitleg. Over de rest van wat Itzhak Shapira volgens Van Dijk nog verder allemaal gezegd had, zullen we maar zwijgen, want wát hij er tijdens die conferentie in Vianen allemaal over verkondigd heeft, is eigenlijk één kluwen van verwarring.
Messiaans-Joods Christendom vs. het Niet-Joodse Christendom.
Volgens de Messiaans-Joodse gelovige, Joel Chernoff van de Messianic Jewish Alliance of America, verschilt het Messiaans-Joodse Christendom met het niet-Joodse Christendom. En wel in deze dat het eerste in een Joodse setting opgezet is. Dit vertelde hij tijdens een interview met het Amerikaanse programma, “Focus Today.” youtube.com/watch?v=mUbG6vrXbkY (“How Messianic Judaism is Different from Christianity – Joel Chernoff – theDove.us”)
Hier wordt dan ook onderscheid gemaakt tussen Messiaanse Joden en niet-Joodse Christenen. Maar is dit ook wat de Bijbel leert? Paulus, de apostel, heeft hier echter een andere mening over:
“Want u bent allen kinderen van God door het geloof in Christus Jezus. Want u allen die in Christus gedoopt bent, hebt zich met Christus bekleed. Daarbij is het niet van belang dat men Jood is of Griek; daarbij is het niet van belang dat men slaaf is of vrije; daarbij is het niet van belang dat men man is of vrouw; want allen bent u één in Christus Jezus. En als u van Christus bent, dan bent u Abrahams nageslacht en overeenkomstig de belofte erfgenamen.” (Galaten 3:26-29)
Paulus zegt hier dat God door Jezus Christus zowel christelijke Joden als christelijke Grieken (= christelijke niet-Joden), één heeft gemaakt in Hem. Hij heeft hen beiden dan ook samengevoegd tot één Kerk. Wat nu het gesprek tussen Jezus en de Farizeeën over of het een man toegestaan was, zijn vrouw weg te zenden (Markus 10:1-12) aangaat, Jezus vertelde hen dat man en vrouw in het huwelijk één zijn:
“Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten’en die twee zullen tot één vlees zijn, zodat zij niet meer twee zijn, maar één vlees. Dus, wat God samengevoegd heeft, laat de mens dat niet scheiden.” (verzen 7-9)
En net zoals God man en vrouw beiden door het huwelijk één heeft gemaakt, heeft Hij dit ook met zowel christelijke Joden als niet-Joodse Christenen gedaan; in beide gevallen heeft God hen tot één eenheid gemaakt. Door te spreken over Messias-belijdende Joden en christelijke niet-Joden, scheiden we eigenlijk datgene wat God juist samengevoegd heeft. En zoals Jezus tegenover de Farizeeën duidelijk gemaakt had dat er geen scheiding tussen man en vrouw in het huwelijk behoort te zijn, zo behoort er ook geen scheiding tussen Joodse en niet-Joodse Christenen te zijn. God maakt slechts scheiding tussen twee bevolkingsgroepen: zij die niet in Jezus als hun Zaligmaker geloven (al of niet-Joods) én zij die wél in Hem als zodanig geloven (al of niet-Joods). Wat we over de samenvoeging van zowel Joodse als niet-joodse Chistenen in één lichaam (de Kerk van Jezus) in Galaten 3 gelezen hebbben, zien we ook weer terug in de zendbrief van Paulus aan de Kolossenzen; daar hadden de Christenen zich bekleed met de nieuwe mens, en:
“Daarbij is niet Griek en Jood van belang, besnedene en onbesnedene, barbaar en Scyth, slaaf en vrije, maar Christus is alles en in allen.” (zie Kolossenzen 3:9-11)
Daarom schreef de apostel ook aan de gemeente te Efeze dat de Christenen er de eenheid van de Geest moesten bewaren door de band van de vrede, waarbij het ging over:
“één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, Die boven allen en door allen en in u allen is.” (zie Efeze 4:1-6)
Uit deze Nieuw-Testamentische verzen uit de verschillende brieven van Paulus blijkt maar al te goed dat er dus maar één Kerk én ook één uitverkoren volk is. Voor de Christenzionisten is dit natuurlijk niet fijn om te horen en die zullen er dan ook niet zo blij mee zijn. Het zou echter eens goed zijn, dat zij hun beruchte Zionistische Genesis 12:3-doctrine (waarmee iedereen die kritiek heeft op de staat Israël wordt bedreigd met een wazig en niet precies te definiëren “oordeel Gods”), eens voorgoed vaarwel zouden zeggen!
En Tenslotte nog Dit.
We zullen deze post beëindigen met te zeggen dat er ook onder de Messiaanse Joden er ongetwijfeld vele lieve en innemende Joodse medemensen zijn; zij zullen het wat hun Messiaans-Joodse geloof allemaal wel zeer goed bedoelen. Maar wat zij schijnbaar niet weten, is dat er zich onder hen een speciale groep bevindt, die reeds lang het plan heeft opgevat om geheel de niet-Joodse christelijke Kerk geleidelijk aan onder hun heerschappij te krijgen. Dit werd al duidelijk uit hoe pastor Mark Biltzer van El Shaddai Ministries zich tegenover rabbi Itzhak Shapira in de video gedroeg: slaafs en onderworpen. En voor deze groep (waartoe ook Shapira schijnt te behoren), dient nu eenmaal te worden gewaarschuwd. Om die reden hopen we dan ook, hier een kleine bijdrage aan geleverd te kunnen hebben.
Ton Nuiten – Zaterdag 29 Februari 2020.
Tinthor's Blog 