We schrijven 1836. In dat jaar vond op of rond 6 maart de Val van de Alamo (buiten San Antonio) plaats. De grote held die er tijdens de verdediging van de Alamo de hoofdrol in speelde, was William Travis. Wat de Alamo en wie Willam Travis nu precies waren en waar het nu om ging in dit nu lang vervlogen jaar, lezen we op de site, history.com:
” Wie was William Barret Travis? Geboren en grootgebracht in South Carolina studeerde hij de rechten en vond, voordat hij jong op de leeftijd van 19 jaar huwde, werk als onderwijzer. Zijn vrouw, Rosanna Cato, was een van zijn studenten. Na in 1831 te hebben gewerkt als advocaat en nieuwsredacteur, nam Travis het besluit zijn mislukte huwelijk achter zich te laten om in Texas een nieuwe start te maken. (Hij zou waarschijnlijk ook worden geconfronteerd met stijgende schulden). Hij liet zijn vrouw, jonge zoon en ongeboren dochter in South-Carolina achter en verzocht om een landschenking in de nieuwe kolonie geformeerd door Stephen F. Austin.
Na tegen 1834 te zijn gearresteerd tijdens een schermutseling met troepen van het lokale garnizoen van de gemeenschap Anahuac, keerde Travis terug naar San Felipe en sloot zich daar aan bij de lokale regering. Terwijl sluimerende spanningen met Mexico dreigden over te slaan naar een rebellie, was Travis een van de eersten die zich aanmeldden voor de Texaanse strijdkrachten. Op een bepaald moment gaf Santa Anna persoonlijk opdracht tot zijn arrestatie, waarmee zijn profiel onder de Texaanse rebellen aanzienlijk verhoogd werd. Tegen eind 1835, was Travis in de gelederen opgeklommen om er Luitenant-Kolonel van de Cavalerie in het Texaanse Vrijwilligersleger te worden.
In december 1835, aan het begin van hun oorlog voor de onafhankelijkheid, dreven Texanen de Mexicaanse strijdkrachten uit San Antonio de Béxar, en bezetten de Alamo. De daarop volgende maand werd Travis opdracht gegeven, Kolonel James C. Neill te versterken bij de voormalige zendingspost, waar hij (nadat hij niet in staat was geweest, de verwachtte 100 man te krijgen), binnen kwam met slechts 30 man. Nadat Neill er vertrokken was om voor zijn gezin te zorgen, namen Travis en Kolonel James Bowie er de leiding over de verdedigers.
Op 23 februari arriveerde er te San Antonio een voorhoede van Mexicaanse dragonders onder Generaal Jojaquín Ramirez y Sesma, later op die dag gevolgd door Generaal Santa Anna zelf. Terwijl de Mexicanen de Alamo omsingelden, begon Travis met schriftelijke verzoeken om hulp. In een van zijn boodschappen per koerier verzonden naar Gonzales was te lezen: “We hebben 150 man en zijn vastbesloten, de Alamo tot het laatste toe te verdedigen. Geef ons assistentie!” De oproep werd beantwoord door een compagnie Texas Rangers in Gonzales, die op 27 februari San Antonio uitreed. Met een totaal van 32 man die met hen reden, trokken zij de Alamo op 1 maart binnen en waren de enige versterking die Travis en zijn mede-verdedigers zouden ontvangen.
Op 24 februari had Travis een andere brief geschreven die later in zowel kranten in het hele land als in Europa zou worden herdrukt. Dit is onmiskenbaar het meest fameuze document in de geschiedenis van Texas:
“Commanderij van de Alomo Bejar, 24 Februari 1836
Aan de bevolking van Texas & alle Amerikanen in de wereld – Medeburgers & Landgenoten-
Ik wordt belegerd door duizend of meer Mexicanen onder Santa Anna -ik heb voor 24 uur een onophoudelijk bombardement & een kanonnade te verduren gehad & ik heb geen man verloren- De vijand heeft overgave naar eigen oordeel geëist, anders zal het garnizoen aan het zwaard geregen worden- Ik heb de eis beantwoord met een kanonschot & onze vlag wappert nog altijd trots van de muren – Ik zal me nooit overgeven of terugtrekken. Vervolgens roep ik u in de naam van de Vrijheid, het patriottisme & alles wat dierbaar aan het Amerikaanse karakter is, ons met alle inzet te hulp te komen. Dagelijks ontvangt de vijand versterkingen en zal binnen vier of vijf dagen zonder twijfel met drie- of vierduizend man toegenomen zijn. Als deze oproep genegeerd wordt, ben ik vastbesloten het zo lang mogelijk uit te houden & te sterven als een soldaat die nooit zal vergeten wat zijn plicht tegenover zijn eigen eer & dat van zijn land is.
Overwinning of Dood.
William Barret Travis. Luitenant-Kolonel, Commandant.
P. S: De Heer staat aan onze kant – Toen de vijand in het zicht kwam, hadden we niet eens drie korenmaten” (32 liter-TN) “aan koren. Sindsdien hebben we in verlaten huizen 80 of 90 korenmaten gevonden en binnen de muren 20 of 30 stukken rundvlees. Travis.”
“Daarna wendde Travis zich tot een andere Ranger uit Gonzales, Kapitein Albert Martin, om hem zijn meest fameze brief gepend op 24 februari mee te laten nemen vanuit de Alamo. Martin overhandigde de brief aan ene Lancelot Smither, en beide mannen voegden er postscriptums toe aan de brief inclusief schattingen van de kracht van de Mexicaanse troepen. Smither leverde, in minder dan 40 uur nadat hij de Alamo verlaten had, de brief af aan een burgercomité in San Felipe, hoofdstad van de Texaanse kolonie van Austin. Al op 2 maart begonnen kranten afschriften van de brief te publiceren, dezelfde dag waarop Gedelegeerden van de Conventie te Washington officieel de onafhanelijkheid van Texas uitgeroepen hadden.
Sommigen menen per vergissing dat de oproep van Travis op 24 februari de laatste brief van Travis was. Eigenlijk schreef hij er op zijn minst vier meer, inclusief een die verzonden was naar de gedelegeerden te Washington. Die, gedateerd op 3 maart, arriveerde er op 6 maart – te laat. Voor de dageraad van die dag, overweldigden Mexicaanse troepen na een 13 dagen durende belegering, de voormalige zendingspost. Travis, Bowie Davy Crockett en de rest van de verdedigers van de Alamo, kwamen in de heftige strijd die er op volgde, om het leven. Hun moed en opoffering zouden vijf weken later worden herinnerd toen Sam Houston Texaanse troepen naar een doorslaggevende overwinning over Mexico leidde tijdens de Slag om San Jacinto – en vandaag worden zij nog altijd herdacht.”
Sara Pruitt. (Bron: history.com/news/travis-writes-from-the-alamo-victory-or-death)
De Column van Dr. Chuck Baldwin over de Alamo.
“Vandaag, 6 maart, is het de gedenkdag van de val van de Alamo buiten San Antonio, Texas, terug in 1836. In mijn gedachten is deze gebeurtenis zo veelbetekenend dat ik er aktijd probeer er een column aan te wijden waarmee de heldhaftigheid van deze mannen op of rond de herdenking voor die gelegenheid geëerd wordt. De moedige mannen bij de Alamo spanden zich in, in de overtuiging dat Amerika (en Texas) werkelijk “the land of the free and the home of te brave” waren. Zij geloofden in God en” (geloofden) “en dat hun zaak rechtvaardig was. Zij geloofden eveneens dat de vrijheid van toekomstige generaties afhankelijk was van hun moed en van hun vastbeslotenheid. Verder geloofden zij dat hun nageslacht hun opoffering zou herinneren als een daad van liefde en toewijding. Maar dit alles ziet er nu vaal en bleek uit.
Tegen de standaard van vandaag, schijnen de dappere mannen van de Alamo er eerder dwaas uit te zien. Zij hadden tenslotte geen enkele kans op de overwinning – volstrekt niet. Toch heeft er de roep om pragmatisme en compromis nooit geklonken. In plaats daarvan beantwoorden zij het klaroengeschal met “Overwinning of Dood!” Probeer om terwijl u naar de Republikeinen en de Democraten in Washington D. C. kijkt en die er een meer draconische Politiestaat aan het creëeren zijn dan waarvan Santa Anna maar van kon dromen, de helden van de Alamo te herdenken. Een ding is zeker: deze moedige pleitbezorgers bij de Alamo vochten en stierven niet voor een politieke partij of voor de mantra, “de minste van de twee kwaden.” Zij vochten en stierven voor een zaak – en die zaak was: Vrijheid en Onafhankelijkheid. Ik hoop dat u zich het offer van deze moedige mannen van de Alamo vandaag herinnert. Ik bid dat we het nooit zullen vergeten.”
Chuck Baldwin. (vetdruk toegevoegd)
Nawoord.
Als we alleen dat wat we hier van de site history.com over de Alamo en de mannen die er vochten en stierven, vertaald hebben zouden lezen, wordt het allemaal niet écht duidelijk. Waar gingen die falle gevechten tussen de Mexicaanse legers van de general Anna Santa en de verdedigers van de Alamo nu over? Maar uit wat Chuck Baldwin erover schrijft, blijkt dat Santa Anna er met zijn legers van plan was om, net zoals de Republikeinen en de Democraten er nu mee bezig zijn om er plannen voor te smeden, er in Texas (en vermoedelijk als hij hier de gelegenheid voor had gekregen) over heel het Amerikanse continent een totalitaire Politiestaat te stichten. En het was dit wat de verdedigers van de Alamo onder leiding van Willam Barret Travis hadden getracht te voorkomen. Dit was hen zoals we gezien hebben, niet gelukt en tijdens de felle strijd tussen hen en de Mexicaanse strijdkrachten lieten zij het leven. Het zou generaal Sam Houston zijn, die met zijn Texaanse legermacht Anna Santa, diens legers en Mexico tijdens de Slag om San Jacinto een dodelijke genadeslag toebracht waarmee er aan de pogingen van Mexico om er een totalitaire Politiestaat te stichten, een einde gemaakt werd. Het is dan ook niet vreemd dat de heldenmoed die Travis en zijn verdedigers bij de Amalo destijds aan de dag legden, nu nog steeds door mensen zoals Chuck Baldwin elk jaar op de 6e maart plechtig worden herdacht. Elders hebben we er wat meer gegevens over gevonden:
“Waarschijnlijk deed een man, samen met een bende van 188 man uit Amerika, Ierland, Schotland, Engeland, Duitsland en Mexico, meer om de toekomst van Amerika te veranderen dan u zich realiseert. William Barret Travis stierf op 6 maart 1836 samen met 188 verdedigers, op de leeftijd van 26 jaar bij een kleine Spaanse zendingspost, de Alamo genaamd. De Amerikaanse volkskegenden Davy Crockett, Jim Bowie, Kapitein Dickinson, Jim Bonham en vele anderen, gaven hun leven voor de strijd tegen de tirannie en voor de vrijheid. De jongste verdediger die er bij de Alamo zijn leven zou geven, William P. King, was slechts 15 jaar oud! Dit waren werkelijk grote mannen, die wisten wat het betekende op te staan en te sterven voor dat waar zij in geloofden: vrijheid!”
En kort voor de van van de Alamo zou Travis nog het volgende hebben gezegd:
“Het gaat niet om land of geld. Maar om het ene ding waarvan niemand ooit in staat zou moeten zijn dit van een ander te nemen: De vrijheid om zijn eigen keuzes te maken, over zijn leven. Waar hij leeft, hoe hij leeft, hoe hij zijn gezin grootbrengt. We staan tegenover een man, die deze door God gegeven rechten van ons weg wil nemen. Wel, niet van mij. Over de prijs kan er geen twijfel over bestaan.” Bron: ptshamrock.com/secret/freerpts.html (vetdruk toegevoegd)
En die prijs was: “Overwinning of Dood!” En om de vrijheid voor hun nageslacht te behouden, kozen Travis en zijn verdedigers er liever voor om te sterven dan om als slaaf in een Politiestaat te moeten leven.
Nu de Verenigde Staten zich al in een verregaande onwikkeling bevindt een totalitaire Politiestaat te worden (waarvan het tempo er voornamelijk na 9/11 in een versnelling is geraakt), zullen de gedachten van Dr. Chuck Balwin en gelijkgezinde Amerikaanse Patriotten waarschijnlijk steeds vaker teruggaan naar wat de helden er destijds bij de Alamo hebben gepresteerd.
Ton Nuiten – Vrijdag 6 Maart 2020.
Tinthor's Blog 