Soms kom je tijdens de digitale reizen over het internet opvallende zaken tegen; zoals bepaalde columns bijvoorbeeld. Er worden door de auteur van een dergelijke column een of meer onderwerpen in besproken, maar de meesten hebben tegenwoordig corona als onderwerp. De column van columnist Paul Verburgt (die vandaag, 17 april in Wynia’s Week werd geplaatst) is er zo een. wyniasweek.nl/hoe-de-overheid-de-middenstand-erin-laat-lopen/ En de titel op zich maakt het al een beetje duidelijk: De overheid maakt gebruik van kuiperijen om de kleine middenstander (winkelier) in een valstrik te krijgen! Waar gaat het hier dan verder over? Het gaat hier om de Bijzondere Opsporingsambtenaren (Boa’s) die van overheidswege de bevoegdheid hebben gekregen om te zien of de winkeliers zich wel aan de coronamaatregelen houden. Een van die maatregelen is nu het zogenaamde “klik en collect-beleid” waarbij een klant eerst vier uur van tevoren een afspraak met een winkel moet maken voor hij of zij er daarna dan terecht kan om er het product/artikel wat die eerder online besteld had, af te mogen halen.
Hoe de Boa’s Te Werk Gaan.
De Boa’s zijn dus belast met de taak te controleren of deze kleine ondernemers zich wel aan die corona-regels (waaronder het genoemde “klik en collect-beleid) houden. De vraag hierbij is: hoe gaan die hierbij te werk? We zullen hier een deel van de column weergeven en dan zal wel duidelijk worden, waarom de overheid bezig is, die eerlijke en plichtsgetrouwe middenstanders in de val te lokken. Want zoals we zullen zien, komt er dan pas bij de Boa het karakter van een Judas naar boven! Hier volgt het deel van de column:
“Inmiddels zijn we nog verder van huis. Steeds vaker hoor je over boa’s die zich undercover – jawel, undercover – opdringen aan winkeliers om te testen of ze zich aan de regels houden.
Ze bellen zonder zich als boa te identificeren naar ondernemers en proberen onder de afspraakregeling uit te komen. Gaat de winkelier door de knieën, dan is het ‘kip ik heb je.’
Of ze doen zich in burgerkleding voor als twee kooplustige vriendinnen die proberen een medewerkster van een modezaak te paaien om de winkeldeur te openen. En als dat opzetje slaagt, trekken de dames het bonboekje. 4000 euro graag.
Mag dat dan? Vraagt u zich wellicht af.
Vast wel. Mij gaat het evenwel om iets heel anders. Niet de formalistische vraag of het mag, maar de stomme verbazing dat men het doet. Ondernemers die ver tot over hun lippen in het water staan, uitlokken tot een overtreding en dan toeslaan. Niet bij herhaaldelijk en zelf geïnitieerd negeren van de voorschriften, maar bij die ene keer, geprovoceerd door een overheidsdienaar.
Welke haat moet er in je zijn gevaren om zo de burgerij tegemoet te treden? Ik heb er geen woorden voor.” Aldus dhr. Paul Verburgt. (vetdruk toegevoegd)
Verholen Woede.
Nadat we deze column gelezen hadden, steeg er ook bij ons de verholen woede de kop op. Eerst werden die kleine middenstanders door een inmiddels krankzinnig geworden en losgeslagen overheid met haar idiote en niet-werkende coronamaatregelen er flink de hoek mee ingedreven; met als gevolg grote financiële schade. Nu komen er die provocerende judassen van Boa’s er nog eens bovenop!
Verleiding te Groot.
We zouden nu kunnen zeggen dat de winkeliers zo toch ook een eigen verantwoordelijkheid hebben: gewoon de deur niet opendoen. Vergeet hierbij echter niet dat het de kleine ondernemer het water al lange tijd tot boven de lippen staat zoals Mr. Verburgt dit verwoordde. De verleiding voor een winkelier om toch de deur te openen voor wat hij meent dat het gewoon klanten zouden zijn, wordt dan wel erg groot; en het is hier waar de overheid zelf er de hoofdverantwoordelijke voor is!
Samenleving Getransformeerd in een Krankzinnigengesticht.
En steeds als we weer denken aan de uitgestreken gezichten van premier Rutte en minister de Jonge (Volksgezondheid), minister Grapperhaus (Veiligheid & Justitie) waarmee die staan te verkondigen dat er nog geen sprake kan zijn van versoepelingen, aan Mark Rutte die tijdens zijn ambtstermijnen als premier alleen al alles aan elkaar gelogen heeft wat er maar aan elkaar te liegen viel (waarmee hij tot nu toe mee wegkomt), als we denken aan hoge boetes die aan mensen zijn opgelegd omdat die ergens in bijvoorbeeld een park, te dicht op elkaar zaten, aan de in eenzaamheid wegkwijnende ouderen vanwege de corona-gekte, aan wrede agenten die met bruut geweld vreedzame demonstraties op het Malieveld en het Museumplein met knuppels uit elkaar geslagen hadden; als we ook denken aan dat deel van de bevolking wat te dom en lomp is daar het alles wat de overheid het over corona en die maatregelen vertelt, maar voor zoete koek slikt en nu weer die verraderlijke Boa’s; dan komt er bij ons steeds meer dit besef naar boven; namelijk het besef dat wat in februari 2020 nog een normaal functionerende samenleving was geweest, nu na al die maanden geleidelijk aan in een krankzinnigengesticht getransformeerd lijkt te zijn! Harde woorden? Misschien. Maar vergeet hierbij alstublieft niet de oeverloze ellende waarin niet alleen de ondernemers, maar ook de rest van de burgerij nu al enige tijd verkeren. En … het einde van deze hele tragedie is echter nog lang niet in het zicht!
Ton Nuiten – Zaterdag 17 April 20201.
Tinthor's Blog 