John Hagee & CUFI; de Federal Reserve, AIPAC & de Amerikaans-Joodse Lobby; Richard Nixon & Billy Graham vs. de Joodse Lobby; “I AM ISRAEL Home Decor” vs “Ik ben Israël (Dutch version) I am Israel”; en … Zionism is Satanism.

7-9 juli 2019: tijdens die dagen werd er in Amerika weer de jaarlijkse CUFI-summit gehouden in Washington D. C.. CUFI staat voor Christians United For Israel, en het behoeft dan ook geen betoog dat dit een christenzionistische instelling is. Hier is een korte clip waar de summit werd aangekondigd: https://www.youtube.com/watch?v=ukaAvGhjO7l En hier is een 3:05:12 uur durende video van dit evenement: https://www.youtube.com/watc?v=kJnRnW-w7iE Er kwamen verschillende prominenten aan bod zoals Mike Pence, Mike Pompeo, Benjamin Netanyahu, David Friedman, en vele anderen. Ook John Hagee (stichter en directeur van CUFI) was er aanwezig. Ook hij had natuurlijk veel te zeggen over Israël en het Joodse volk en ook hier behoeft het geen betoog dat wát Hagee er allemaal over te zeggen had, zeer positief en gunstig voor deze kleine natie en de Joden geklonken heeft!

 

John Hagee: zijn Vele Pro-Israëlische “Joodse Verzinsels” (ofwel Leugens). 

 

Nu had Hagee ook veel te zeggen over Israël en het Joodse volk. Of het ook allemaal wel waar en bijbels was wat hij erover te zeggen had, is echter een tweede! Nu, wát had Hagee nu allemaal te verkondigen? We zullen niet álles behandelen van wat hij er gezegd had, maar de enkele voorbeelden die we hier zullen geven, zullen al duidelijk maken dat we met Hagee met een Joodse fabel-verkondiger van doen hebben! Hier komt dan het eerste voorbeeld: Hagee nu, beweerde o. a. het volgende:

“Waarom Israël? Omdat God Amerika gezegend heeft en omdat wij gezegend zijn door het Joodse volk. God beloofde Abraham in Genesis 12 dat zijn zaad een zegen zou zijn voor de naties. En dat is zeker waar voor het Joodse volk. Overal waar zij heengegaan zijn, brachten zij zegeningen voor de naties, medische zegeningem wetenschappelijke zegeningen, theologische zegeningen; en de dag waarop Amerika stopt met het zegenen van het Joodse volk, zal de dag zijn waarop God de Verenigde Staten van Amerika zal zegenen.” (vanaf 20:36)

De vraag nu is: Is dit allemaal wel wáár wat Hagee hier zegt? In verband hiermee moet echter ook de vraag worden beantwoord: Warom dan werden de Joden in het verleden het ene na het andere West-Europese land uitgezet? Had dit misschien te maken met de theorie dat al die christelijke overheden plus de grote meerderheid van de betreffende volken ergens “christelijke anti-Semieten” waren die jaloers op de Joden waren, óf … zou het misschien iets te maken kunnen hebben met de onheilige en goddeloze Talmud, waarin Jezus wordt beschreven als een buitenechtelijk kind, voortgekomen uit een onwettig huwelijk tussen Maria en een Romeinse soldaat, Pander, Panter of Panthera genaamd? En waarin wordt gesteld dat Jezus het doodsvonnis wat Hij door het Sanhedrin opgelegd had gekregen, terecht verdiend zou hebben? En dat Jezus volgens de Talmud nu in de hel verblijft, waar Hij gekookt wordt in menselijke uitwerpselen? Het is nu dit laatste en nog veel meer aan lasteringen over Jezus die de christelijke overheden noopten tot uitzetting van de Joden!

Ook Amerika Gezegend Omdat het het Joodse Volk Tot nu Toe gezegend Heeft? 

John Hagee beweerde verder dat naast de natiën der wereld het ook Amerika is, wat door God tot dusverre gezegend is omdat het tot nu toe eerst het Joodse volk gezegend heeft. Deels is dit maar ál te waar: Tot nu toe heeft Amerika jaarlijks miljarden dollars aan steun (én “in natura” dat is: de nieuwste Amerikaanse oorlogstechnologie aan Israël geschonken. Maar … wat heeft het hier in ruil voor teruggekregen?  Een economische recessie (die overigens niet slechts Amerika maar een groot deel van de wereld getroffen heeft) en waarvan de grootste aanstichter van deze financiële ramp het invloedrijke Joodse bankerishuis, Goldman Sachs, is geweest. Christopher Whalen had de bank kritisch beschreven als “Een politieke organisatie die zich vermomd heeft al een investeringsbank.” Verder weet de Britse online-krant, Express, hierover o.a. het volgende te melden:

“Als “infiltrators van de Amerikaanse regering” is Goldman Sachs in het centrum van een samenzwering volgens een documentaire.” https://wwwexpress.co.uk/finance.city/1051364/goldman-sach-financial-crisis-investment-banking-news.spt

Hier kunnen we zien hoe alleen al een van de meest invloedrijke en machtigste Joodse inversteringsbanken niettegenstaande de vele zegeningen waarmee Amerika het Joodse volk en Israël heeft gezegend, op haar beurt Amerika (en dus ook de Amerikaanse bevolking zelf), gezegend heeft; zij hebben er nog altijd last van de vreselijke naweeën (krankzinnige bezuinigingen) van deze crisis! Desondanks beweerde Hagee dat God Amerika gezegend had vanwege de vele zegeningen die dit continent aan het Joodse volk en Israël geschonken had! Ongelooflijk wat de man hier allemaal uitkraamt!

John Hagee: Verdraaiing van de Bijbel. 

Hagee verkondigt niet alleen van die “Joodse fabels” zoals de bovenstaande; hij weet ook nog een de Bijbel goed te verdraaien door die te laten zeggen wat die juist ánders zegt: 

“Waarom Israël en het Joodse volk? Omdat Christenen dank verschuldigd zijn aan het Joodse volk. In Romeinen 15:27 gebiedt Paulus alle Christenen, “Want omdat de heidenen”(dat zijn wij), “van de Joden geestelijke dingen genoten hebben, is het hun plicht (de heidenen) om hen (het Joodse volk), met immateriële dingen te bedienen.” (vanaf 25:36)

Vers 27 van hoofdstuk 15 van de Romeinenbrief aan de Christenen te Rome (en ook wij allemaal volgens Hagee), beschrijft dus dat we allemaal dank verschuldigd zouden zijn aan het Joodse volk omdat het ons, Christenen, met “geestelijke dingen” gezegend heeft. Maar … wat lezen we er wérkelijk? Dat wordt duidelijk als we mét dat ene vers (s7) er ook de context bij citeren. We zullen beginnen bij vers 25:

“Maar nu reis ik” schreef Paulus), “naar Jeruzalem, om de heiligen te dienen, want de gemeenten van Macedonië en Achaje hebben het goedgevonden enige handreiking te doen aan de armen onder de heiligen in Jeruzalem. Zij hebben het namelijk goedgevonden, en zij zijn het ook aan hen verplicht. Immers als de heidenen aan hun geestelijke weldaden deel hebben gekregen, zijn zij ook verplicht hen met stoffelijke te dienen.” (verzen 25-27)

Allereerst gaat het hier inderdaad over “heidenen” (heidense, niet-Joodse Christenen) die van de Joodse Christenen “geestelijke zegeningen” hadden ontvangen via hun onderricht in het Woord van God. Het zou dan ook niet verkeerd zijn dat deze Joodse Christenen (onder welke er veel armen waren), op hun beurt de “stoffelijke zegeningen” (voeding, kleding etc.) van deze niet-Joodse Christenen zouden ontvangen. Maar waar hier echter de nadruk op moet worden gelegd, is nl. dat zowel de niet-Joodse (heidense) als de Joodse gelovigen Christenen waren! En zoals Paulus later in zijn brief aan de Galaten zou schrijven, is er geen enkel verschil tussen Joodse en niet-Joodse Christenen. (Galaten 3:26-29) Wat John Hagee nu deed, was dat hij hier slechts naar één vers uit Romeinen 15 (vers 27) verwees en dit vervolgens toepaste op het Joodse volk als geheel! Maar het gaat hier helemaal niet over het huidige Joodse volk; het gaat hier over zowel Joden als niet-Joden die gezamelijk broeders van elkaar waren! 

De Verenigde Staten van Amerika Gewurgd door een Particuliere Joodse Bank. 

Een andere “zegen” waarmee de Joden de Verenigde Staten gezegend hadden, is de Federal Reserve. Hoewel de term, “federal” ernaar lijkt te verwijzen dat als zou het hier om een bank gaan die onder toezicht van de Amerikaanse regering zou staan, is dit echter allerminst het geval; de Federal Reserve is een particuliere Joodse instelling. Het is Brother Nathanael Kapner, die er in het verleden al op gewezen had dat dit invloedrijke financiële instituut Amerika eigenlijk financieel gewurgd had in plaats van dat dit een voordeel voor dit land zou zijn geweest! https://realjewnews.com/?p=177 (“Federal Reserve: A Private Jewish Bank Strangless America”)  Een van de vorige presidenten van de Federal Reserve, Alan Greenspan (Joods), had tijdens zijn termijn ooit eens het volgende gezegd:

“Ten eerste is de Federal Reserve een onafhankelijke instelling. Dat betekent dat er geen enkel ander instituut van de regering is, dat onze besluiten teniet kan doen. Zolang dit het geval is en zolang niet blijkt dat er iemand in de regering, het Congres of wie dan ook is, die vraagtekens zet achter de besluiten die wij juist achten of die meent dat wij de zaken anders zouden moeten doen, dan maakt deze verhouding eerlijk gezegd, niet zoveel uit.” 

Kortom: de Federal Reserve bepaalt wat goed is voor Amerika en er is geen enkele andere instelling in Amerika dat in staat is, besluiten die door de genoemde instelling worden genomen, kan dwarsbomen. En zolang er niemand zal zijn, die hier kritiek op heeft, is dit een goede verhouding.

AIPAC. 

Een van de politieke Joodse organisaties die Amerika er rijk aan is, is het American Israel Public Affaires Committee. (AIPAC) De naam van deze instelling was aanvankelijk het American Zionist Public Affaires Committee. De oprichter van AIPAC was Isaiah L. “Si” Kenen. Hoe het allemaal met deze instelling is gegaan, wordt op dze site uitgelegd: https://original.antiwar.com/smith-grant/2007/10/09/where-did-aipac-come-from/ Hoe machtig dit Amerikaans-Joodse instituut wel niet is, had het Republikeinse Congreslid, Ilhan Omar recent nog aan den lijve ondervonden nadat zij de vele overige Congresleden het verweten had, de belangen van een “vreemde mogendheid” boven die van de Verenigde Staten te stellen; zowel vanuit het Congres zelf als andere delen van de Amerikaanse regering werd Omar ervan beschuldigd, anti-Semitische uitlatingen gedaan te hebben. Omar had duidelijk gemaakt dat Amerika Israël steunde vanwege de druk die AIPAC er op de Amerikaanse overheid uitoefende. Bijna onmiddelijk daarna werd Omar door zowel democraten als republikeinen aangevallen voor haar stelling. Het was echter Steven Rosen (een hoge ambtenaar van AIPAC), die destijds tijdens een diner met de journalist, Jeffrey Goldberg, van de New Yorker Times, het volgende tegen deze verslaggever te zeggen had:

“Zie je dit servet hier? Binnen vierentwintig uur zou [AIPAC] de handtekeningen van zeventig senators op dit servet kunnen hebben.” https://theintercept.com/2019/02/12/there-is-a-taboo-against-criticism-aipac-and-ilhan-omar-just-destroyed-it/

Wat Ilhan Omar veel later op haar wijze zou zeggen, werd al gezegd door Steven Rosen circa veertien jaar geleden: AIPAC heeft er in Amerika enorm veel macht en invloed! Om die reden kan de Israëlische regering van de Amerikaanse overheid zowat van álles gedaan krijgen nadat AIPAC er de nodige druk op heeft uitgeoefend! En met de huidige president, Donald Trump en zijn regering is het niet anders gesteld; om die reden vond hij ook (zelfs nadat Omar later hierover haar excuses voor had aangeboden!), dat dit Congreslid maar beter af kon treden. Want, “Voor anti-Semitisme is geen plaats in Amerika.” Wát Trump eigenlijk liet blijken met deze uitspraak, is dat er in Amerika wat AIPAC (en overige Joodse organisaties) aangaat, er geen ándere mening over kan zijn behalve die van hem en de vele andere critici die Omar onder vuur hadden genomen! 

Gewezen Congreslid James Abowrezk vs. de Overige Congresleden. 

Iemand die eveneens ooit eens een Congreslid was, had eens een glimpje laten zien van wat er wat de overige Congresleden aangaat, er achter de schermen aan de gang was:

“Ik kan u uit persoonlijke ervaring vertellen dat, althans wat het Congres aangaat, de steun die Israël er heeft, volkomen gebaseerd is op politieke vrees -vrees voor een nederlaag voor eenieder die niet wil wat Israël gedaan wil krijgen. Ik kan u evenzeer vertellen dat er maar weinig leden van het Congres zijn -althans toen ik er werkzaam was-,die enige genegenheid voor Israël en haar lobby hebben. Wat zij hebben, is minachting maar dit wordt verzwegen uit angst uit vrees voor ontdekking van wat hun wáre gevoelens zijn. Ik heb teveel achterkamergesprekken gehoord waarin leden van de Senaat hun bittere gevoelens uitten over hoe hoe er met hen door de lobby wordt gesold om toch ánders te denken. Onder vier ogen hoort men er de afkeer van Israël en de tacktieken van de Joodse lobby, maar geen van hen is bereid zich de vijandschap van de lobby op de hals te halen door hun gevoelens bekend te maken.” 

Dit waren de woorden van James Abowrezk, die zelf zoals gezegd, eens een lid van het Amerikaanse Congres was. Er waren er echter nog twee anderen die geen Congreslid maar in hun tijd toch twee bekende prominenten waren, die achter gesloten deuren hún ware gevoelens over de macht van de Amerikaans-Joodse lobby hadden gedemonstreerd. En net zoals de Congresleden dit tijdens hun privégesprekken deden, lieten ook deze twee hun gevoelens voor de Joden in Amerika nooit openlijk blijken. En zo zouden ook datgene wat zij wérkelijk voor Israël en de Joodse lobby voelden, voor altijd voor alle buitenstaanders (de Joden in het bijzonder) goed verborgen blijven, althans … dat was wat deze twee dachten.

Richard Nixon, Billy Graham vs. de Amerikaanse Joden. 

Hij zal er op een gegeven moment wel mee vertrouwd zijn geweest; zijn regelmatige bezoeken aan de verschillende Amerikaanse presidenten tijdens zijn leven, het was imiddels allemaal een terugkerende routine geworden. En dit was tevens het geval met de periodieke bezoeken van Reverend Billy Graham aan het Witte Huis waar eens ook Richard Nixon als president zetelde. En wáár die twee het in die tijd dat zij regelmatig samen waren, het allemaal over zouden kunnen hebben gehad? Geen idee; maar een deel van die gesprekken zijn echter later openbaar geworden. En zowel Graham en Nixon zullen waarschijnlijk hebben gedacht dat ook déze  privégesprekken geheim zouden blijven. En dat zou ook zo zijn met een gesprek tussen Nixon en Graham op 1 februari 1972 in het Witte Huis en later met een telefonisch gesprek wat Nixon eens had met Graham op 21 februari 1973 toen hij de evangelist met zijn vrouw, Ruth, uitnodigde voor een aanstaande receptie waarbij de Israëlische ministerpresident van die tijd, Golda Meir, er het middelpunt van zou zijn tijdens haar bezoek aan Amerika. Tijdens het eerste gesprek was er naast Graham en Nixon ook H. R. “Bob” Haldeman (stafchef van het Witte Huis) aanwezig. En naarmate het gesprek tussen de drie vorderde, waren zij het met elkaar absoluut over eens: De Joden hadden er in Amerika een absolute controle over de media! En Graham beschreef tijdens dit gesprek de grote schade die de Joden ermee al hadden aangericht. En de evangelist was er beknopt en bondig over wat er met deze Joodse grip op de Amerikaanse media moest gebeuren:

“Deze wurggreep moet worden gebroken, anders gaat het land naar de knoppen.” 

Nixon vroeg Graham of hij zéker van zijn mening was betreffende de Joodse macht over de media, wat Graham weer bekrachtigde. Waarop Nixon regeerde met te zeggen dat hijzelf dezelfde overtuiging was toegedaan maar dat hij dit niet openlijk kon zeggen.

Richard Nixon, Billy Grahem & het Neerhalen van een Libisch Passagiersvliegtuig 707 door de Israëlische Luchtmacht. 

Nixon en Graham hadden het tijden eens van hun privégesprekken ook over het neerhalen van een Libische Boeing 707. Nixon vertelde Graham hierover dat zij nog altijd dit Joodse probleem hadden, want,

“Was dat niet vreselijk, die Israëlis die dat vliegtuig neerhaalden?”

De president zei verder dat deze misdaad (want dat wás het ook), “zo dwaas” was; “het was zo dwaas. Ik bedoel om die ongewapende 707 neer te halen.” 

Waarop Graham zei dat dit een blamage zou zijn voor Golda Meir, wanneer die een week later voor een bezoek in Amerika zou arriveren. En Nixon was het hier mee eens; het zou een blamage voor Meir zijn, “… en niet voor ons. Wij deden het niet. En, uh, ik heb er bij de Israëlis, onder vier ogen natuurlijk, op aangedrongen dat zij niet alleen hun condoleances aan behoren te bieden maar ook er bij hen op te wijzen dat zij schadevergoeding behoren te betalen.” 

Waarop Graham zei dat dit absoluut moest gebeuren. Nixon zei verder dat de Israëlis door zo iets te doen als het neerhalen van een 707 zo al hun steun die zij in de wereld hadden, zouden verliezen. Waarvan Graham zei dat dit waar was. Nixon deelde dan nog mee dat zij (Amerika) in tegenstelling met andere landen nog hun enige vrienden waren.

Richard Nixon, Billy Graham & de Dreigende Verwijdering van alle Christenen uit Israël. 

Ten tijde van hun gesprekken werd ook bekend dat er een beweging in Israël was, die alle Christenen er graag uit verwijderd zouden willen zien. Nixon vertelde Graham op cynische wijze hoe aardig dit wel niet was. Graham zei hierop dat het niet te geloven was dat zij alle Christenen nu uit Israël zouden verdrijven. Nixon zei hierop dat hij dit maar niet kon begrijpen, maar,

“Weet je, dat is nu al eeuwenlang het probleem met onze Joodse vrienden.”

Waarop Graham hier weer op reageerde met te zeggen dat zij in de Bijbel althans, altijd een probleem waren geweest. Want,

“God heeft hen van generatie tot generatie geoordeeld.” 

Richard Nixon, Billy Graham vs. Christen-Hatende Rabbijnen & Joodse Organisaties. 

In Amerika is er een christelijke beweging, “Key 73” genaamd; het is een combinatie van verschillende grote kerken die vnl. Rooms-Katholiek is. In die tijd hadden deze kerken voor de eerste maal de handen ineen geslagen om er de Joden op campussen in Amerika tot Jezus te bekeren. Maar nadat rabbijn Marc Tannenbaum (voorzitter van het American Jewish Committee), en andere Joodse organisaties hier over gehoord hadden, werd de rust plotseling wreed en abrupt verstoord. Die waren nl. helemaal niet gediend van deze “Campus Crusade” zoals deze evangelisatiecampagne genoemd werd. Nixon liet tegenover Graham blijken dat Key 73 maar beter geen evangelisatiecampagne onder de Joden kon houden daar “er diep in dit land toch wat anti-Semitisme is.” Hij zou er het maar moeilijk met zijn Joodse vrienden inclusief Tannenbaum mee krijgen. Tannen baum, zo vreesde Nixon, zou zeker Graham bezoeken om hem te vragen iets aan dit “probleem” te doen. Maar Nixon vertelde Graham ook dat Tannenbaum zich hierbij diende te gedragen daar hij en de Joden “de vreemdste golf van anti-Semitisme over zich heen zullen krijgen als zij zich niet zullen gedragen.” Graham zelf echter, zou van Tannenbaum in tegenstelling met Key 73 geen enkel woord van kritiek te horen krijgen omdat zoals Nixon het tegen hem zei, “Jij bent hun vriend.” Ofwel, Graham zou het nooit ook maar wagen, één Jood tot het Christendom te bekeren en daarom konden Tannenbaum en de Joden mét hem als het ware “door één deur”! Nixon en Graham hadden heter ook over de grote vrees die er in die tijd bij leiders van Joodse organisaties heerste vanwege het feit dat een Joods-Christelijke organisatie, “Jews for Jesus”, er in  geslaagd was, vele jonge Joden voor het (pro-Israëlische) evangelie te winnen. Het waren vnl. de rabbijnen die deze ontwikkeling met grote ongerustheid gadesloegen. Nixon en Graham echter, waren hier volkomen tevreden mee.

Billy Graham vs. (Wijlen) H. R. Bob Haldeman; zijn Memoires: “The Haldeman Diaries.” 

Vele, vele jaren later echter (Nixon was toen al lang overleden en Haldeman was destijds recent overleden), werden in 1994 de memoires van Haldeman in de vorm van een boek, getiteld, “The Haldeman Diaries” gepubliceerd. Naast vele andere dingen had Haldeman voor zijn dood ook in het kort iets geschreven over de ontmoeting met Nixon en Graham in 1972. En zo kwam de Joodse pers er voor de eerste maal achter dat Billy Graham onder vier ogen niet was wat hij naar buiten toe altijd leek te zijn: Een grote vriend van de Joden! Nadat ook Graham had gehoord dat de Joodse pers dit te weten was gekomen, begon deze grote evangelist in het openbaar te verkondigen dat Haldeman ronduit gelogen had over hun ontmoeting destijds! Hij, Graham, zou nooit iets slechts over zijn grote vrienden, de Joden, zeggen! Maar circa acht jaar later, in 2002, gaven de National Archives een tape vrij waarmee geverifieerd werd dat alles wat Haldeman in zijn The Haldeman Diaries over de ontmoeting met Graham en Nixon geschreven had, absoluut waar was! En wat was de reactie van Graham zelf? Wel, hij kon er zich wat zich tijdens die ontmoetingen allemaal had afgespeeld, hier niets van herinneren, maar mócht hij kritische opmerkingen heben gemaakt, dan had de evangelist hier nu enorm veel spijt van. Hij werd er door de rabbijnen en de Joodse pers echter flink voor “geroosterd” en die deelden mee dat de reputatie van Graham nu flink bezoedeld was en hij nu toch zéker “een anti-Semiet” moest zijn! Abraham Foxman (destijds directeur van de Anti-Defamation League (ADL), deelde mee dat Graham al die jaren een “schijnvertoning” had opgevoerd, en,

“En wie weet wat hij onder vier ogen nog meer gezegd kan hebben!” 

Billy Graham die nu de macht van de Joden in Amerika letterlijk “aan den lijve” gevoeld had, meende nu dat zijn nalatenschap op het spel stond. En dit werd zo een obsessie voor hem dat hij op 14 augustus 2006 tijdens een interview met Newsweek er het volgende over vertelde:

“Ik ging naar een vergadering met Joodse leiders en ik vertelde hen dat ik naar hen toe zou kruipen om hen om vergeving te smeken.” (Bron: “Conspiracy of the Six-Pointed Star. Eye-Opening Revelations and Forbidden Knowledge About Israel, the Jews, Zionism, and the Rothschilds”, by Texe Marrs (RiverCrest Publishing) 2011, blz. 95-102)

Wat het neerhalen van de Libische Boeing 707 betreft, hier is nog een artikel over uit het archief van de New York Times: https://www.nytimes.com/1973/02/22/archives/israelis-down-a-libyan-airliner-in-the-sinai-killing-at-least-74.html

(En tijdens de ontmoeting van Nixon met Graham en Haldeman had de Amerikaanse president dan zijn ontmoeting met Golda Meir; de twee (hierafgebeeld met de Amerikaans-Joodse “superdiplomaat”, Henry Kissinger (rechts), schijnen hier een wat we zouden kunnen noemen , “een prettig gesprek” te hebben!) Maar net zoals die overige Congresleden waar James Bezowrezk het over had, hadden ook Graham en Nixon achter de schermen zo hun gemengde gevoelens over de macht van de Joodse lobby in de Verenigde Staten. Maar net zoals die Congresleden, hielden ook deze twee hun wáre gevoelens over de lobby verborgen. Naar buiten toe echter, leken zowel Graham en Nixon juist de grootste vrienden van de Joodse lobby (en Israël) te zijn. En dit ging goed, totdat … Graham door de mand viel en zijn reputatie een flinke dreun te verwerken kreeg vanwege zijn “latente anti-Semitische houding” tegenover zowel de lobby als Israël! Zie ook: https://wwwajc.com/news/national/billy-graham-richard-nixon-tapes-the-one-time-graham-image-was-tarnished/

 

“I AM ISRAEL Home Decor” vs. “Ik ben Israël (Dutch version) I am Israel.” 

 

Heeft men er in Amerika de jaarlijkse CUFI-conferenties, hier hebben we ook iets; het is een christenzionistisch projet om een video aan de an te brengen om er ons de christenzionistische visie over Israël aan de man te brengen. Nu is dit project natuurlijk niet te vergelijken met die conferenties van John Hagee, maar ook hier tracht men net zoals Hagee dit in Amerika reeds lang met de Amerikaanse bevolking aan het doen is, de Nederlandse bevolking warm te maken voor een pro-Israëlische visie. Dit project heeft de titel, “I AM ISRAEL Home Decor.” https://www.facebook.com/IAmIsraelFilm/ De video is geproduceerd door David Kiern. De beelden die we er zien, zijn rondweg ontroerend een zeer mooi. Maar … áchter deze façade gaat een wereld van leed schuil waar het de Palestijnen aangaat. En die wereld wordt ons in een andere video die merkwaardig genoeg zowat dezelfde titel heeft als die christenzionistische video getoond: “Ik ben Israël (Dutch version) I am Israel”. https://www.youtbe.com/watch?v=bFhtL4jddiE En zo zien we er bij de christenzionistische video de valse schijn van “glamour & Glitter” en bij de Nederlandse versie van “Ik ben Israël, er de harde werkelijk achter deze valse schijn! Er is geen commentaar bij, maar door middel van de Nederlandse ondertiteling wordt ons duidelijk gemaakt, wat er destijds wérkelijk gebeurde rond de stichting van Israël als staat; ook zien we er dat het ook daar weer de Amerikaans-Joodse lobby, (AIPAC), is, die er in Amerika de wáre macht heeft.

 

“Anti-Zionisme is Anti-Semitisme” vs “Zionisme is Satanisme.”

 

En ook tijdens de CUFI-conferentie hebben we weer dezélfde slogan gehoord, “Anti-zionsme is anti-Semitisme.” Het gaat hier wat het Zionisme aangaat, niet om kritiek op de staat Israël als geheel. noch om kritiek op het Joodse volk als geheel, maar kritiek op het Zionisme als zodanig. Maar ook dit wordt tegenwoordig als “anti-Semitisme” beschouwd. Hieronder is een afbeelding te zien met de woorden, “Christian Zionism.” Daar, waar bij “Christian” de letter “i” hoort te staan, zien we een kruis omhoog; bij het woord “Zionism” zien we dat daar eveneens de letter “i” behoort te staan, een kruis naar beneden. Wat nu dit laatste betreft, het is vermoedelijk bij sommigen nog onbekend dat men binnen het Satanisme er de gewoonte heeft, een kruis (of kruisen) onderste boven te keren als blijk van haat tegen het Christendom. Het is dan ook om die reden dat we hier over het Zionisme het volgende kunnen zeggen: “Zionism is Satanism.” 

 

Ton Nuiten – Zondag 14 Juli 2019.