Al enige tijd is het er hier en daar wat onrustig in de Verenigde Staten. Wel, wát is hier nu het probleem? Is het een nieuwe financiële crisis? Of is er een economische teruggang ingetreden? O f heerst er de dreiging van een burgeroorlog? Nu, wat dit laatste betreft, schijnt er wel het een en ander aan de gang te zijn en dit heeft dan weer te maken met zowel de voorstanders als de tegenstanders van Donald Trump. Maar dit schijnt niet het grootste probleem te zijn. Wat is het dan wél? Antwoord: Vele Amerikanen weten niet of er wel ooit een Holocaust geweest is! Want: “Deze statistieken over het Holocaust-onderwijs zijn schokkend.” Want: “49% van de millennium-generatie is niet in staat, een Nazi-vernietigingskamp te noemen.” “Ook gelooft 41% dat het aantal Joden die tijdens de Holocaust waren gedood, minder is dan zes miljoen.” En: 22% is er niet zeker van, ooit te hebben gehoord van de Holocaust.” Dus: “Is het dit, waarom Holocaustonderwijs op scholen verplicht moet worden gesteld.” En door wie (of wat) wordt dit vereist? Yes, het Joodse Wereldcongres. En op 14 juli 2019 wist The Jerusalem Post hieromtrent het volgende mee te delen: “Senators introduceren Wetsvoorstel van Beide Partijen” (dat zijn: de Republikeinen en de Democraten), “om Holocaustonderwijs op Scholen te Financiëren.” zie: bitchute.com/video/a9PjidCBGnyl/ Het is echter in deze video (waar we het een en ander van het bovenstaande vandaan hebben), waar Brother Nathanel Kapner ons het het juiste onderwijs geeft over wat de omstandigheden in de Duitse kampen wérkelijk waren.
“Babies te Dachau.”
Vanuit hier zijn we eens op zoek gegaan naar andere gegevens over Duitse kampen in WW II. Zo kwamen we uit bij de site, scrapbookpages.com/DachauScrapbook/DachauBabies.html En daar -de titel zegt het al- over baby’s die zich met hun moeders in het kamp, Dachau, bevonden gedurende WW II; het gaat hier over de periode 1944-1945. Naast het commentaar zij er enkele foto’s te zien waar de moeders met hun kleintjes op te zien zijn. Voor de goede orde: de beheerder van deze site staat het orthodxe Holocaustverhaal voor; het gaat hier dus niet om een revisionistische site van een -zoals die door de gevestigde orde genoemd wordt- “Holocaust-ontkenner.” En dit is nu zo opmerkelijk daar we onder meer het volgende lezen:
“Volgens het Holocaust Memorial Museum in de Verenigde Staten werden baby’s in al de concentratiekampen van de Nazi’s gewoonlijk vermoord. Maar de baby’die hierboven op de foto worden getoond, werd het toegestaan te leven omdat de oorlog spoedig voorbij zou zijn; en de Nazi’s wilden deze baby’s tijdens de onderhandelingen met de Geallieerden gebruiken als onderhandelingsmiddel.”
Bij de foto met (Joodse) vrouwen met hun kinderen die dan op een stapelbed zitten, lezen we er het volgende commentaar:
“Getoond op de foto boven, van links naar rechts, zijn dit: Iboyla Kovacs met haar dochtertje Agnes; Suri Hirsch met haar zoontje Yossi; Eva Schwartz met haar dochtertje Maria; Magda met haar dochtertje en Boeszi Legmann met haar zoontje Gyuri. De vrouwen zitten op een stapelbed in een ziekenbarak. In de lente van 1945 was het zeer koud in Duitsland en op 1 mei sneeuwde het er. Let er eens op dat de vrouwen kniekousen dragen die naar beneden zijn opgerold, dus moet het in deze barak warm zijn geweest. Gezien dat de gevangenen te Dachau overeenkomstig de gegevens van de Amerikaanse bevrijders ziek en uitgehongerd waren, zien de moeders en de babies er opvallend gezond uit.”
We zien er ook een foto van een demonstratie, door verschillende (nu voormalige) gevangenen onmiddelijk na de bevrijding van het kamp, op touw gezet. Deze foto blijkt destijd te zijn genomen door Oskar Müller. Wie was Oskar Müller? We hebben het volgende over hem gevonden:
“Oskar Müller (1869-1970) was een Duitse Communist, gearresteerd als een vijand van het Nazi-regime. Hij werd van 1944-1945 te Dachau gevangen gehouden en werkte daar als kampoudste en lid van de Internationale Dachau-commissie. Na de bevrijding was hij actief als de eerste minister van Arbeid in Hesse.”
Bij dit korte commentaar is een van de links op de pagina van yahoo.com te zien: collections.ushmm.org/search/catalog/irn514189 We klikken erop en komen dan uit bij het United States Holocaust Memorial Museum. Waar we aldus het volgende lezen: “errorcode: 404 PAGE NOT FOUND”
Op de genoemde scrapbookpage is ook het volgende te lezen: “Holocaust survivor saw babies smashed to death in sacks” (Holocaustoverlevende zag babies in zakken doodgeslagen worden) Dit is ook een link: cjp.org/page.aspx?id=197307 Daar komen we uit bij de Combined Jewish Philanthropies of Greater Boston. En op de pagina daar de woorden: “Oops! We couldn’t find the page you’re looking for.” En zo zijn deze gegevens verwijderd.
Poolse onderzoekscommissie Stelt Aantal Slachtoffer Auschwitz naar Beneden Bij.
Zoals we boven hebben gezien, zijn er verschillende gegevens beschikbaar zoals over Oskar Müller en het verhaal van de Holocaust-overlevende die naar verluidt, had gezien hoe baby’s in zakken gehuld, door de Nazi’s dood zouden zijn geslagen. Maar wat er ook nu nog te vinden is, zijn die intussen befaamd geworden plaquetten waarop te zien is dat het aantal slachtoffers in Auschwitz (wat aanvankelijk op circa 4 miljoen was gesteld), intussen al enige tijd geleden naar beneden bijgesteld werd. Een Poolse onderzoekscommissie had zich hiermee bezig gehouden. Op de afbeelding hierboven is het te lezen. We lezen er onder meer dit:
“Een regeringscommissie heeft het aantal mensen waarvan aangenomen werd dat die gedurende Wereldoorlog II in het dodenkamp Auschwitz omgekomen waren, verlaagd van 4 miljoen tot 1’5 miljoen en heeft toegegeven dat de overweldigende meerderheid ervan Joden waren.”
En onderaan:
“Sam Eskanazi, woordvoerder van het U. S. Holocaust Memorial Museum in Washington, zei dat de wijziging van het aantal doden te Auschwitz door de Poolse commissie rijmt met die” (aantallen) “die in het algemeen door Westerse historici worden geaccepteerd.”
Wel, wat die commissie destijds had gedaan, komt (volgens de officiële redenering die de gevestigde orde er ook nu nog op nahoudt), eigenlijk neer op “Holocaustontkenning”! Maar Sam Eskanazi van het USHMM dacht hier destijds echter kennelijk ánders over!
De Israëlische Krant Haaretz & een Meer dan Vijftien Jaar Verhulde “Poolse Fabel”: een Gesimuleerd en Onecht Dodenkamp van de Nazi’s voor Duizenden Polen.
Op 4 oktober jl. kwam de Israëlische krant, Haaretz, met een opmerkelijk artikel. In dit bericht werd meegedeeld dat Poolse nationalisten erin geslaagd zouden zijn, meer dan vijftien jaar lang vol te houden dat er duizenden Polen zouden zijn vergast door de Nazi’s en dat dit op de elektronische encyclopedie, Wikipedia, gepresenteerd werd als feit. Dit zou zijn gebeurd in Warschau, in een “dodenkamp” van de Nazi’s, wat volgens de krant achteraf helemaal niet zou hebben bestaan. haaretz.com/israel-news/.premium.MAGAZINE-the-fake-nazi-death-camp-wikipedia-s-longest-hoax-exposed-1.7942233
Wel, als dat zo is, dan zal het ook wel duidelijk zijn dat er ook niemand in kampen zoals Auschwitz, niemand vergast werd zoals Brother Nathanael Kapner in zijn video heeft uitgelegd, nietwaar? Het enige verschil is dat Auschwitz er in tegenstelling met het kamp waar die Poolse nationalisten het over hadden, wél bestaan heeft, maar dat dit evenals de overige Duitse kampen, werkkampen waren!
Balkan Transitional Justice & Kroatië in Termen van het Historisch Revisionisme als “een van de Meest Problematische Landen” in Europa.
Er is echter meer; dit hebben we gevonden op de site van “Balkan Transitional Justice”:
“In het Revisionistisch Holocaust-Rapport, een studie die op vrijdag gepubliceerd was en waarmee werd onderzocht, hoe individuele staten van de Europese Unie de erfenis van misdaden van WW II afhandelen, wordt Kroatië als een van de meest problematische landen genoemd in termen van het historisch revisionisme. In het rapport gepubliceerd door het Holocaust Remembrance Project en gebaseerd op werk van onderzoekers van de Yale en Grinnell Colleges, wordt meegedeeld dat het Holocaust-revisionisme het ergst is in de nieuwere leden van de EU in Centraal-Europa -Kroatië, Hongarije, Litouwen en Polen. In Kroatië is de herinnering aan de Holocaust verontrustend”, deelt het rapport mee waarbij gewezen wordt op het voortdurende gebruik van de groet van de Kroatische fascistische Ustasa-beweging uit de oorlog, de dubbelzinnige houding van de Kroatische regering en de Katholieke Kerk tegenover de erfenis van de Holocaust van het land, de controverse rondom het concentratiekamp, Jasenovaç en de publicatie van boeken waarin het aantal doden in dit kamp wordt gebagatelliseerd.
“Er is maar weinig aan schadeloosstelling verricht aan de Joodse gemeenschap. Er is geen Holocaust-museum en Kroatië heeft te lijden onder een gebrek aan overeenstemming over het belangrijkste kamp van het land in de oorlog, Jasenovaç. De afgelopen drie jaar hebben Joodse Servische en Roma-gemeenschappen de officiële herdenkingsplechtigheid van Jasenovaç geboycot”, zo wordt in het rapport meegedeeld. In het rapport wordt echter ook opgemerkt dat “niet alle Centraal-Europeanen zich in dezelfde richting bewegen” en wordt Roemenië als een positief voorbeeld geciteerd. Onder het leiderschap van de in Roemenië geboren Holocaust-overlevende en Nobelprijswinnaar, Elie Wiesel, heeft de [Roemeense] regering een onafhankelijke commissie aangesteld. Die ontdekte en publiceerde het feit dat er in de door Roemenië gerunde dodenkampen gedurende Wereldoorlog II dat er samen met andere groepen, op zijn minst 280.000 Joden waren vermoord”, zo wordt in het rapport vermeld.” (In het rapport), “wordt er op aangedrongen dat “landen met een verontrustend verleden zoals Kroatië, Bulgarije, Polen en andere” het voorbeeld van Roemenië te volgen om vergelijkbare onafhankelijke commissies op te zetten om hun geschiedenis van de Holocaust te bestuderen. De auteurs van het rapport zeiden dat zij “die landen willen steunen die krachtige maatregelen willen nemen om het Holocaust-revisionisme te bestrijden – terwijl met de vinger gewezen werd op landen die er veel meer aan moeten doen om in het reine te komen met hun verleden.” balkaninsight.com/2019/01/25/holocaust-revisionism-widespread-in-croatia-warns-report-01-25-2019/ (vetdruk toegevoegd)
Dat er een gebrek aan overeenstemming heerst in Kroatië wat het kamp Jasenovaç betreft, wil dit zeggen dat er niet alle neuzen dezelfde kant op staan; er zijn nl. ook mensen die hier een ándere mening over hebben. Ja, en dat is volgens het rapport nu zo “verontrustend.” En het is nu dit samen met boeken waarin het aantal slachtoffers naar beneden is bijgesteld, wat als Holocaust-revisionisme moet worden bestreden met “krachtige maatregelen.” En dan hebben we daar ook Elie Wiesel (nu enige tijd geleden overleden), waarbij onder zijn leiderschap een “onafhankelijke commissie” was opgezet door de Roemeense regering om het aandeel van Roemenië aan de Holocaust gedurende WW II eens goed te onderzoeken. Dat dit echter niet op kritische wijze zal zijn gedaan, behoeft geen betoog! En was Wiesel niet de man die ooit eens van een getuige gehoord zou hebben dat er uit bepaalde Joodse graven het bloed van de slachtoffers die er begraven zouden liggen, na maanden nog als geisers uit de grond gespoten had? En was hij ook niet de man die nooit zijn tatoeage heeft getoond terwijl hij toch een Holocaust-overlevende beweerde te zijn geweest?
De Roemeense president, Klaus Iohannis & de Holocaust.
En elders lezen we wat de huidige president van Roemenië, Klaus Iohannis, recent aankondigde wat hij van plan was te gaan doen met de herinnering aan de Holocaust in Roemenië:
“Op dinsdag [8 oktober] gaf president Klaus Iohannis zijn goedkeuring aan de oprichting van het eerste Holocaustmuseum van het land, in Boekarest, de hoofdstad van Roemenië. Tijdens een ceremonie die bezocht werd door ‘Holocaust-overlevenden’ zei hij: “De geschiedenis van Joodse Roemenen, hun bijdrage aan de ontwikkeling van het land, en de tragedie” (die zij) “ervaren hebben gedurende de oorlog, vertegenwoordigen een erfenis, die voor decades voor ons verborgen was gebleven.” Hij voegde eraan toe, “Dit museum zal niet zozeer antwoorden geven als wel meer vragen opwerpen.” Hij zei dat het doel was, de herinnering aan de Holocaust te herstellen, het onderwijs van de Holocaust te versterken en om het anti-Semitisme te bestrijden. Dit museum zal ruimte in beslag nemen in een acht verdiepingen tellend gebouw uit het tijdperk van WW II in het centrum van Boekarest.” eliewieseltattoo.com
Dit museum zal worden gecoördineerd door het Elie Wiesel-Instituut, opgericht door Wiesel zelf, die in 2016 overleed. Dat het Communisme waar ook Roemenië onder geleden had en dat de “Hongaarse Opstand in Hongarije in 1956 (de opstand tegen Hongaarse wrede en gewetenloze onderdrukkers), beide eigenlijk van Joodse makelij waren, zal door Iohannis wellicht handig buiten beschouwing zijn gelaten!
De Waarheid over de Vele Holocaust-Getuigenissen: Samuel Gringauz.
Nu zijn we al vele jaren bekend met de vele Holocaust-getuigenissen van Holocaust-overlevenden. En die gingen (en gaan nu nog) over talloze vergassingen, brandende putten, de ovens van de Nazi’s en noem het allemaal maar op. Nu was er in de jaren ’50 een Joodse socioloog, die zelf ook nog eens een kamp-overlevende was. Zijn naam was Samuel Gringauz. En die had destijds in zijn “Jewish Social Studies” (New York, januari 1950 deel 12 blz. 65, het volgende over die vele getuigenissen te zeggen:
“Het meeste van de memoires en en berichten [van Holocaust-overlevenden], zit vol met ongerijmde breedsprakerigheid, grafische overdrijving, gedramatiseerde effecten, overschatte zelf-inflatie, amateuristisch gefilosofeer, ongecontroleerde gerichten, vooroordelen en partij-aanvallen.”
Met die “partij-aanvallen” zou Gringauz vermoedelijk de aanvallen van overlevenden op hen die het met hen niet eens waren wat hun kampervaringen betreft, bedoeld kunnen hebben.
De Aard van het Nazisme.
Nu weten we dat de overgrote hoeveelheid aan getuigenissen van Holocaust-overlevenden vanaf het begin gewoonweg op niets anders dan op “Joodse verzinsels” gefundeerd waren. We weten nu ook dat het Bolsjewisme wat er dankzij o. a. Vladimir Lenin en Leon Trotsky (beiden zowel de hoofdrolspelers als Joden), destijds in Rusland aan de macht gekomen was, in die tijd een globale dreiging voor de landen der volken vormde; de reactie hierop vanuit de Duitse bevolking was, dat die nadat Hitler en de Nazi’s ten tonele waren verschenen in dat land, massaal achter hen aanliepen; zij meenden dat hij en zijn Nazi-partij hen zou kunnen vrijwaren van het Bolsjewisme waarvan Lenin tijdens een van zijn eerste speeches had gezegd dat dit, eenmaal vast in het zadel in Rusland, later ook naar het buitenland moest worden geëxporteerd. En hiermede is de (ietwat stupide) vraag, “Hoe kón het toch dat een intelligent volk als het Duitse als één man achter Hitler aanging?”, dan ook afdoende beantwoord. Daarnaast was er ook de wereldwijde anti-Duitse boycot, die vlak nadat Hitler in Duitsland aan de macht gekomen was, die door de invloedrijke Amerikaans-Joodse jurist, Samuel Untermeyer, in Den Haag in maart 1933 tijdens de “Anti-Duitse Boycot-conferentie” was voorgesteld en later ook in praktijk werd gebracht.
Doordat er echter teveel nadruk op de Bolsjewistisch-Joodse dreiging uit het Oosten werd gelegd, is het Nazisme wat haar ware aard betreft, eigenlijk grotendeels over het hoofd gezien. En als we werkelijk erop uit zijn, de waarheid over een stuk geschiedenis (in dit geval: het Bolsjewisme, Adolf Hitler en WWI), te achterhalen, moeten we hier dan ook wat het Nazisme betreft, integer en eerlijk in zijn. Op verschillende (revisionistische) websites lezen we nl. dat Hitler en de Nazi’s de “goede jongens” waren en dat het uitsluitend de machtige Joodse organisaties in het Westen en het Bolsjewisme in het Oosten, de “slechte jongens” waren. Dit komt neer op “zwart-wit”, De Westerse Joodse organisaties met hun wereldwijde boycot tegen Duitsland en het Joodse Bolsjewisme waren slecht (zwart), en Hitler en de Nazi’s waren goed (wit). Wat nu de waarheid over Hitler en de (top)-Nazi’s betreft, zij hielden zich bezig met een satanische en occulte religie. De doodshoofden met de gekruiste botten en de runen op de vlaggen, het hakenkruis (de swastika), wijzen hier duidelijk op. Hilter zelf hield zich bezig met zelfverheerlijking en zal zichzelf beschouwd hebben als een “God.” Nu heeft de revisionist, Michael A. Hoffman, recent een boek gepubliceerd, “Adolf Hitler: Enemy of the German Pepople.” Hier is een korte recensie over te lezen: truthfulhistory.blogspot.com/2016/02/special-offers.html De gevestigde media, -pers -politiek (kortom: de gevestigde orde), heeft juist het tegenovergestelde gedaan; die heeft nl. alleen de nadruk gelegd op wat Hiter en de Nazi’s (al of niet verbeeld) misdaan hebben. En hoewel men ook wel bijvoorbeeld het Bolsjewisme beschreven heeft, is dit echter gedaan op een losse, onsamenhangende wijze waardoor het grotere samenhangende beeld van dit stuk geschiedenis, eigenlijk nooit goed naar voren is gekomen. Wat de herziening van Hitler betreft, lezen we er op de site van amazon.com (waar het boek van Hoffman ook aangeboden wordt) deze recensie:
(De) “Revisionistsiche wetenschapper Michael herziet de revisionisten met deze nieuwe kroniek over de ongeëvenaarde calamiteiten die Adolf Hitler nodeloos over de hoofden van het Duitse volk en talloze anderen bracht. Door Hitler’s occulte initiatie, zijn Nazi-ideologie van zelf-aanbidding en zijn geruchtmakende bloedvergieten -de moorden op zijn eigen collega’s- bloot te leggen, is het het hoogtepunt van de stelling van Hoffman’s evaluatie over Hitler’s invasie in de Sovjet-Unie en toont hij aan dat die geen kans op een overwinning had; en eigenlijk een massale zelfmoordoperatie was, door een roekeloze apocalyptische gokker, die zichzelf het lot van het verbrande, verslagen en ter aarde geworpen Duitse volk zag overstijgen, daar hij getransformeerd werd in een overheersende geest van de Götterdämmerung, de laatste act van de Wagneriaanse legende.” amazon.com/gp/product/B07XD6G4N7/ref=dbs_a_def_rwt_hsch_vapi_taft_p1_13
Michael Hoffman heeft Hitler tot weerzin van de enige tijd geleden overleden Ingrid Zundel, ooit eens ook de “Grafdelver van Duitsland” genoemd.
Kritische Noot bij de Duitse Inval in de Sovjet-Unie.
Wat we hier nog wél willen doen, is een kritische noot te plaatsen bij de recensie van Hoffman over de Duitse inval in de Sovjet-Unie. Het is nu nl. duidelijk geworden (en we hebben dit boven al enigszins aangegeven), dat het het doel van Lenin vanaf het begin de export van het Bolsjewisme naar het buitenland is geweest. Een van de “kandidaten” die hiervoor in aanmerking kwamen om er het Bolsjewisme te krijgen, was Duitsland. Vanaf 1918 tot 1932 vonder dan ook, om dit land rijp te maken voor een Bolsjewistische machtsovername, vele massastakingen, rellen en straatgevechten tussen Duitse nationalisten en nazi’s plaats. Het waren eenheden vanuit het Duitse keizerlijke leger, de Frei-Korpsen, die wisten te verhinderen dat et zover kon komen. En Hitler nadat die eenmaal aan de macht was gekomen, verwijderde er de resten van het Bolsjewisme uit Duitsland. Josef Stalin echter (de opvolger van Lenin die in 1924 overleden was), had de “Lenin-doctrine” niet vergeten. Vandaar dat hij van het Ribbentrop-Molotov-verdrag (een wederzijds niet-aanvalsverdrag door Rusland en Duitsland ondertekend op 23 september 1939), gebruik maakte om er heimelijk massale troepenverplaatsingen langs de grens met Duitsland (die na de inval in en verovering van Polen door beide partijen nu dwars door dit land heen liep), te verrichten; met het doel: een massale verrassingsaanval op Duitsland (en vervolgens de rest van West-Europa. Hitler was Satlin echter voor door zélf een preventieve aanval op Sovjet-Rusland uit te voeren. Om het even kort weer te geven: Ook al zou Hitler helemaal geen actie hebben ondernomen, dan zouden de Sovjet-strijdkrachten in opdracht van Stalin desondanks tóch een massale aanval op Duitsland (en vervolgens de rest van West-Europa) hebben uitgevoerd! Kortom: Hitler had slechts twee opties: stil blijven zitten, niets doen en alsnog onder de voet gelopen worden of in actie te komen om dit trachten te verhinderen; hij koos de laatste optie. En het is misschien dit, wat Hoffman over het hoofd zou hebben kunnen gezien. Nu moeten we ook toegeven dat we zijn boek, “Adolf Hitler: Enemy of the German People”, nog niet hebben gelezen. Het zal als we in de gelegenheid zijn dit wel te doen, dan zijn, dat we dan meer over die Duitse inval te weten komen en hoe het allemaal in zijn werk is gegaan. En dat we onze visie hieromtrent hier en daar aan zullen moeten passen. Tot dan toe blijven we (voorlopig) bij onze conclusie wat de Duitse inval in Rusland betreft.
Ton Nuiten – Zondag 20 oktober 2019.
Tinthor's Blog 