En ja, ook de Britse zender BBC komt nu met het nieuws van datgene wat wij al over de ware doodsoorzaak van hen die aan COVID-19 overleden zouden zijn, wisten: negen van de tien mensen die er in Brittanië overleden zijn, hadden al onderliggende kwalen. Het zal dan ook geen verbazing wekken dat die mensen die er inmiddels overleden zijn, eerder gestorven zijn aan die onderliggende kwalen dan aan dat virus:
“Meer dan 9 op de 10 mensen die aan het coronavirus gestorven zijn, zo laten cijfers van het Official for National Statistics (ONS) zien, hadden onderliggende gezondheidsproblemen. In maart keek het ONS naar ongeveer 4.000 sterfgevallen in Engeland en Wales waarvan het overlijdenscertificaat melding maakt van het coronavirus. In 91% van de gevallen hadden mensen al andere gezondheidsproblemen.” bbc.com/news/healt-52308783/
Uit het bovenstaande is het dan ook meer dan zeer waarschijnlijk dat men hen die overleden zijn aan bijvoorbeeld een hartkwaal, als overleden aan COVID-19 heeft opgegeven. Ja, de wijsheid blijkt ook daar nog niet uitgestorven te zijn!
Charles Hoy Fort.
Ondanks het feit dat nu steeds meer duidelijk wordt dat we met het “nieuwe” en “gemuteerde” coronavirus eerder met een gewone griepepidemie van doen hebben, geloven vele mensen nog altijd dat het hier om een levensgevaarlijke bedreiging van globale omvang zou gaan. Hoe komt dit? Omdat de inmiddels hysterisch geworden mainstream media en de politiek al enige tijd met een angst- en vrees-verwekkende propagandacampagne aan de gang zijn. Maar luister eens naar wat Charles Hoy Fort ooit eens had gezegd:
“Bijna alle mensen van alle tijdperken werden gehypnotiseerd. De juiste autoriteiten zagen erop toe dat hen het juiste geloof werd bijgebracht en de mensen geloofden overeenkomstig.”
En dit is ook nu het geval met COVID-19; de meeste mensen geloven ook wat de politiek en de medische instellingen over dit virus verkondigen en geloven overeenkomstig met wat die er tot op heden over hebben gemeld.
“Blijf Thuis, Idioot!”
Een voorbeeld van waar al die hysterie door de media en politiek over COVID-19 leiden kan, is het volgende:
“Het was pas enkele dagen voor zijn 58e geboortedag en bijna een maand in quarantaine in zijn huis, dat de fotograaf, Luciano Mattia Cannito, eindelijk doorsloeg:
“Boodschap aan alle nieuwe sherrifs en strijders van de nacht die vanaf hun balkon haat schreeuwen”, schreef hij op zijn Facebook-pagina, “waarom gebruik je die energie niet om een woord van troost, positiviteit en liefde te geven?”
Enkele dagen eerder was zijn broer, een arts in Toscana, op weg naar zijn werk, toen iemand hem vanaf het balkon, “Blijf thuis, idioot!”, toe had geroepen. “Mijn broer werkt 12 uur per dag aan de frontlinie, een van de meest gevaarlijke plaatsen in deze oorlog”, vertelde Cannito aan Euronews. Italië blijft met 14.000 stefgevallen, het door het coronavirus zwaarstgetroffen land op het Europese continent en heeft de meest strenge van de lockdowns van het continent die er op 8 maart werd opgelegd en inwoners erdoor verhinderd worden hun huizen te verlaten om er zelfs maar aan lichaamsbeweging te doen.
In recente weken werden er video’s van burgemeesters in sommige Italiaanse steden die er de straat opgegaan waren om er burgers die niet in huis waren een uitbrander te geven, verspreid; ondertussen zijn er meer dan 40.000 mensen beboet voor het schenden van de lockdown. Maar het zijn er slechts de politie en de autoriteiten die er de regels afdwingen. Over Europa hebben gewone burgers zichzelf aangesteld als afdwingers van de lockdown. In Spanje hebben ze er zelfs een naam voor: de balkon-politie.
Maar dit fenomeen heeft zich over Europa verspreid. Alice uit Londen vertelde Euronews dat zij in haar woonwijk uitgescholden werd omdat zij haar twee en een half jaar-oude dochterje buiten op het trottoir bij haar huis liet spelen. “We hebben geen tuin om haar er te laten spelen dus moeten we naar buiten gaan. Het is niet alsof zij een bacillenbom zou zijn die er rondwandelt om het virus te verspreiden.”
Bij op zijn minst zes politieposten zijn er, speciaal voor mensen om er hun buren mee aan te geven, telefoonlijnen opgezet, Van de zes waren er slechts twee gewillig om commentaar over de telefoonlijnen te geven – Greater Manchester en de West MIdland Police. Beide weigerden het aantal telefoontjes wat zij hadden ontvangen, op te geven. Maar zelfs in landen waar de lockdown minder streng is dan elders in Europa, is het publiek er voortvarend mee geweest, hun buren aan te sporen thuis te blijven.” htps://www.euronews.com/2020/04/03/stay-home-idiot-neighbours-turn-on-each-other-as-europe-s-coronavirus-lockdown-tensions-r
Inwoners Amerikaanse Staat Maine Dwingen Buren Binnen te Blijven.
Dat het niet slechts in Europa is waar mensen hun buren willen dwingen binnen te blijven, wordt duidelijk uit wat er in de Amerikaanse staat, Maine, gebeurde:
“Een man die aan de Cripple Creek Road in Vinalhaven op een eiland buiten Maine woonde, had er zijn woning verlaten om er een kapotte dienstkabel te inspecteren toen hij tegen een neergehaalde boom op de weg opliep. Dit volgens een post op Facebook van afgelopen zaterdag van het Bureau van de Sherrif van Knox County. Hij vertelde de politie dat hij nadat hij uit zij auto was gestapt om de boom te onderzoeken, een groep mensen sommigen met vuurwapens, zich om hem heen verzamelden en hem vertelden dat hij in quarantaine moest blijven. “Daar hij geloofde dat de groep er zich verzameld zou kunnen hebben om hem kwaad te doen, vluchtte hij naar zijn woning en vertelde er de kamergenoten wat hij gevonden had.”
“De inwoners waren er vóór de afgelopem maand geweest, dus ver voór de 14-daagse incubatieperiode van het virus en hadden geen symptomen die met COVID-19 konden worden geassocieerd, deelde de sherrif mee.” nbcnews.com/news/usnews/maine-residents-try-force-quarantine-out-towners-cutting-down-tree-n1171596
David Biggs: “COVID19: We’ve Seen Stats But What About the People?”
Dit is en goede vraag van David Biggs uit Engeland, niet? Hij had er de statistieken en de cijfers over het coronavirus wel gezien, maar hoe zat het nu met die patiënten die erdoor getroffen waren, zélf? In de lokale supermarkt waar Biggs zijn boodschappen doet, merkte hij dat er al de casssiéres latex-handschoenen droegen. En, zo schreef hij in een artikel,
“Terwijl we in de rij bij de kasa stonden, stelde een andere klant een interessante vraag over dit COVID-19-virus: “Kun je de ziekte tweemaal oplopen?” De reden dat hij dit vroeg, was dat hij jong en fit was en erop rekende dat het eenvoudig beter was, ermee geïnfecteerd te worden waarna hij er dan vanaf zou zijn. Nu ik erover nadenk, we hebben niet veel gehoord over mensen die de ziekte hadden gehad en die het overleefd hebben. Volgens de cijfers die we in nieuwsberichten zien, moeten er daarbuiten nogal wat overlevenden van dit coronavirus zijn. Zijn zij nu veilig voor een toekomstige infectie? Wanneer er melding wordt gemaakt over het virus, worden we overspoeld met cijfers, maar mensen worden niet slechts door getallen gedreven. Het zou nuttig zijn om meer over het virus te weten en hoe dit mensen aan kan tasten. Alles van wat er ons over verteld wordt, is dat het symptomen heeft “vergelijkbaar met de griep.” Dat klinkt niet al te omheilspellend. In ziekenhuizen worden isolatieruimten ingericht, maar wat zijn er de geïsoleerde patiënten er aan het doen? Er half bewusteloos wegkwijnen gekweld door pijn? Spelen ze kaart met mede-patiënten? Kijken ze naar animatiefilms? Flirten met de verpleegsters? Het zou interessant zijn iets te weten van de menselijke kant van COVID-19 en niet slechts de statistieken die er over worden opgegeven. Ik zou graag een interview willen zien -of lezen- met iemand die positief getest is, door de behandeling heengegaan is en die het overleefd heeft. Misschien zou een vleugje van de kalme realiteit iets wegnemen van de hysterie rond deze moderne plaag.” iol.co.za/capeargus/news/covid-19-weve-seen-stats-but-what-about–the-people-45067699
Het Milgram-Experiment.
In verband met wat mensen met anderen kunnen doen als de laatsten zich niet aan bepaalde door de overheid afgekondigde richtlijnen houden, gaan we nu terug naar 1962. Het was in die tijd dat een geleerde, professor Stanley Milgram, het volgende beweerde:
“Ik durf te beweren dat ik een studie kan maken, waarin als een overheidsinstantie mensen van verschillende achtergrond vraagt pijnlijke schokken aan een ander mens toe te dienen, vele proefnemers de opdracht tot de volle draagwijdte van 450 volt zullen gehoorzamen.”
Om na te gaan of die mensen ook daadwerkelijk in staat zouden zijn dit bij hun medemens te doen, werd dan ook het Milgram-Experiment uitgevoerd.
De Samenstelling
De groep mensen die gezamelijk aan dit experiment (eigenlijk een reeks experimenten), deel zouden nemen, was samengesteld als volgt; eerst was daar een inspecteur. Die zou de leiding hebben over deze proefneming. Vervolgens waren er de “teachers” en tenslotte de “learner.” De learner was een vijftig-jaar oude man aan wie de teachers vragen moesten stellen; de vijftig-jarige man moest hier dan het juiste antwoord op geven. Hen werd een schema met bepaalde woorden gegeven. en uitgelegd wat zij precies moesten doen. Zowel de teachers als de learner waren uitgerust met elektronische apparatuur aan de linkerpols; die apparatuur was op zijn beurt weer verbonden met een schokgenerator. De generator aan de kant van de teachers was weer uitgerust met vele schakelaars; met ieder van die hendeltjes kon de teacher de learner een bepaalde mate van elektriciteit toe dienen. Bij elk verkeerd antwoord wat de learner zou geven, haalde de teacher een hendeltje over en kreeg de learner (die van tevoren de inspecteur te kennen had gegeven aan hartproblemen te lijden), een elektrische schok toe gediend, waarbij het aantal volts na elk verkeerd antwoord werd verhoogd. Om mogelijke weerstand bij de teachers voor een dergelijk experiment weg te nemen, had de inspecteur hen van tevoren meegedeeld dat die elektrische schokjes helemaal geen gevaar voor de learner op zouden leveren.
Nep-Experiment.
Wat de teachers echter niet was verteld, was dat het hier eigenlijk om een nep-experiment ging; ten eerste was ervoor gezorgd dat de schokgenerator niet werkte; ten tweede zaten zowel de inspecteur als de learner in het complot; beiden waren dus eigenlijk “acteurs” die de rol van inspecteur en learer speelden. Gedurende deze proefneming kon men de learner als hem een elektrische schok werd toegediend horen roepen:
“Ik wil wég van hier, laat me hier uit; ik heb toch gezegd dat ik hartproblemen had?”
Om die reden deden de teachers pogingen om op te houden et de proefneming. De inspecteur vertelde hen dan dat de verantwoordelijkheid van de proefneming niet bij hen, maar bij hemzelf lag; het experiment vereiste dat zij hiermee door zouden gaan. Sommigen hielden hier echte na een tijd mee op; een enkeling maakte de proefneming met de nodige moeite af. Later ontmoetten de teachers de learner en kregen toen te horen dat de proefneming al die tijd een nep-proef was geweestHet hele experiment is hier te zien: youtube.com/watch?v=rdrKCiEhC0&feature=emb_rel_end
De Resultaten van het Onderzoek van de Proefneming.
Later werden de resultaten van de proefneming in een laboratorium onderzocht. Degene die ze onderzocht had, was tot de volgende conclusies gekomen:
“De effectiviteit van de bevelen van de teachers kan in belangrijke mate afhankelijk zijn van de grotere institutionele achtergrond waarop de gegeven werden. De tot dusver beschreven experimenten werden uitgevoerd aan de Yale University, een instituut wat door de meeste deelnemers wordt beschouwd met respect en soms zelfs met ontzag. Om het onderwerp” (de gevolgen van de experimenten) “te onderzoeken, brachten we onze testapparatuur over naar een ietwat vervallen kantoorgebouw in het industriële Bridgeport, waar we de experimentele omstandigheden zonder enig zicht op de Yale University herhaalden. De mate van gehoorzamheid in Bridgeport, was (hoewel dit wat gereduceerd was), niet aanzienlijk lager dan die, die er verkregen werd aan Yale.
Een aanzienlijke mate van gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid in het alledaagse leven vindt plaats in groepen. En we hebben in het licht van vele groepsstudies die al door de psychologie zijn verricht, reden te vrezen dat groepskracht een diepgaande invloed kan hebben op reacties van de Overheid. Er is een reeks experimenten uitgevoerd om de gevolgen ervan na te gaan.
De resultaten zoals ik die in een laboratorium heb onderzocht, zijn verontrustend; die suggereren de mogelijkheid dat men betreffende een opdracht van een kwaadwillende Overheid niet op de menselijke aard kan rekenen, mensen van wreedheid en een onmenselijke behandeling te vrijwaren. Een aanzienlijk deel van mensen zullen, ongeacht de aard van de handeling en zonder einge beperking door het menselijk geweten en zolang zij menen dat een opdracht afkomstig is van een legitiem Gezag, doen wat het verteld wordt te doen. Als tijdens deze studie anonieme volwassen proefnemers met succes een vijftig-jarige man tegen zijn protesten in pijnlijke elektrische schokken toe konden dienen, kan men zich slechts afvragen wat een Overheid met haar veel grotere gezag en prestige, van haar onderdanen zou kunnen eisen.”
Dit hele Milgram-Experiment was dus vanaf het begin af aan opgezet om te zien in hoeverre mensen ertoe gebracht zouden kunnen worden, een bepaalde opdracht zonder enige gewetenswroeging uit te voeren; hoewel alle proefnemers lieten blijken nochtans over een geweten te beschikken, waren de resultaten niettemin schokkend. Ondanks dat de teachers lieten blijken nog altijd over een geweten te beschikken, hadden die de opdracht van de inspecteur deels toch uitgevoerd. En als mensen er al bij een dergelijk experiment zover toe konden worden gebracht, dan zou wanneer een “legitieme Overheid” haar onderdanen een opdracht tot een bepaalde wrede behandeling van de naaste zou geven, de impact van die regering veel diepgaander zijn.
Conclusie.
In tijden van vrede en rust, zullen de volken der wereld misschien niet zo tevreden zijn met de Overheid; in dergelijke perioden kan men dan ook regelmatig horen dat de burgers er ontevreden zijn over onder meer de hoge belastingen of over bepaalde maatregelen die een Overheid de burgers heeft opgelegd; die volken zullen dan ook niet zo snel zijn geneigd, als één man achter hun Overheid te gaan staan. Dit verandert echter wanneer zowel Overheid als volk, gezamelijk worden bedreigd door een extern gevaar. En naarmate dit gevaar (waarbij men bijvoorbeeld zou kunnen denken aan de klimaatverandering) zowel in omvang al dreiging toeneemt, zullen de burgers weinig of geen reden zien om ook over die maatregelen te klagen. Een ander goed voorbeeld zijn de gruwelijke gebeurtenissen van 9/11; enige tijd na die aanslagen werden er in Amerika vergaande maatregelen om er de burgelijke vrijheden te beperken ingevoerd. Dit omwille de “staatsveiligheid.” En de bevolking nam die voor lief. Het was echter pas later dat zij (en ook wij) er achter kwamen, dat niet álles wat er van regeringswege over zowel de klimaatverandering en 9/11 verteld was, ook wáár was. Dit waren dan de “dissidente Patriotten” die de oficciële versie van de Overheid betwijfelden; die werden door de meerderheid van de bevolking beschouwd als “complotdenkers” en erger nog, als landverraders. Hoe dúrfden zij de Overheid die haar eigen bevolking tegen eventuele toekomstige aanslagen wilde beschermen, zo te bekritiseren! Maar wat heeft nu dit Milgram-Experiment met deze zaken te doen? En voorál: Wat heeft het experiment van doen met de de huidige maatregelen die er nu al enige tijd met betrekking tot de globale corona-crisis door de overheden der wereld zijn afgekondigd? In de tijd dat dit experiment werd uitgevoerd was er natuurlijk helemaal geen sprake van een “corna-crisis.” Wel precies als de onderzoeker die de resultaten van dit experiment had onderzocht het ook onder woorden bracht:
“Als tijdens deze studie anonieme volwassen proefnemers met succes een vijftig-jarige man tegen zijn protesten in pijnlijke elektrische schokken toe konden dienen, kan men zich slechts afvragen wat een Overheid met haar veel grotere gezag en prestige, van haar onderdanen zou kunnen eisen.”
Enkele voorbeelden hiervan zijn hierboven weergegeven over wat mensen met anderen die zich niet aan de lockdown hielden, hebben gedaan. In landen zoals India, werden de schenders met stokken geslagen of anderszins mishandeld. En het bekendste voorbeeld hebben we van president Rodrigo Duterte van de Filippijnen toen die zijn onderdanen vertelde wat die met schenders van de lockdowns in zijn land moesten gaan doen:
“Schiet ze maar dood!”
Dit alles dankzij de paniekzaaierij door een liegende media en eveneens liegende politici. De vraag die hierbij moet worden gesteld, is relevant: Mochten de draconische maatregelen waarmee de samenleving al enige tijd overhoop is gehaald, later nog eens worden verscherpt, dan mogen we ons afvragen of onderdanen op gezag van de overheid (mogelijk ook in Nederland), tot nog vreemdere acties in staat zouden kunnen zijn.
Ton Nuiten – Zondag 19 April 2020.
Tinthor's Blog 