“Met het ontstaan van de diaspora veranderde veel binnen het judaïsme. Tijdens de eerdere periode van het ‘bijbelse judaïsme’ deelden de priesters nog de lakens uit. Maar in het daaropvolgende ‘klassieke judaïsme’ kregen de rabbijnen de touwtjes in handen. Deze religieuze kaste begon tijdens de Babylonische ballingschap met de samenstelling van de Talmoed, naast het Oude Testament een belangrijk werk van het judaïsme.”
“Een volledige uiteenzetting van de Talmoed gaat ons hier te ver, maar een aantal aspecten mogen hier niet onvermeld blijven, zoals de interpretatie van het thema uitverkorenheid en het verschil tussen joden en niet-joden dat daarop is gebaseerd. Dit komt o. a. naar voren in de regels over omgang met niet-joden. In die zin is het zonder meer mogelijk om om bepaalde gedeelten van de Talmoed als xenofobisch, of zelfs als racistischt, te interpreteren. Dit element is niet onverklaarbaar, aangezien de oorsprong van het judaïsme naar een stammencultuur verwijst, waarin een voorbehoud tegen vreemdelingen vaak pure noodzaak was om te overleven. Verdedigers van de Talmoed plaatsen kritiek op dit geschrift doorgaans onder de noemer jodenhaat. Ten dele doen zij dat terecht, o. a. omdat in de loop der eeuwen tal van zinsneden door jodenhaters aan de Talmoed zijn toegeschreven die niet in dit geschrift thuishoren. Maar dat geldt niet in alle gevallen, want een aantal door antisemieten genoemde passages komen wel degelijk in dit geschrift voor. Bron: Peter Edel in zijn boek “De schaduw van de ster. Zionisme en antizionisme” (uitgeverij EPO) 2002, bladzijde 30-31)
Peter Edel schrijft dan dat hier wel wat voor te zeggen viel omdat de rabbijnen de Talmoed in een tijd opstelden toen slavernij in die periode heel gewoon was. Dan vervolgt hij echter met:
“Maar de pleitbezorgers van de Talmoed gaan voorbij aan de vraag waarom dergelijke verwijzingen lang na de afschaffing van de slavernij nog altijd deel uitmaken van de Talmoed. Waarom distantiëren joodse religieuze leiders zich vandaag de dag niet van de xenofobische passages, als deze niet overeenkomen met de gevoelens van joden over niet-joden? Er is geen excuus om de achterhaalde opvattingen van rabbijnen uit een ver verleden niet te corrigeren. Een herziening van de wetten uit de Talmoed is bijvoorbeeld niet in strijd met de wensen van het Opperwezen, aangezien dit geschrift niet uit ‘het woord Gods’ bestaat, zoals de Bijbel.” (bladzijde 32)
Omdat slavernij in die tijd heel gewoon was, is hen dan ook niets te verwijten volgens Edel. Waarmee Edel echter ook door laat schemeren dat joodse religieuze leiders die de Talmoed volgen dan (hoewel die het Oude Testament vanuit dit werk verklaren en uitleggen), geen volgelingen van het Oude Testament zijn. Het is namelijk de Talmoed die er, daar waar die in joodse kringen wordt gelezen en bestudeerd, als ‘heilig boek’ een hoger gezag dan het Oude Testament toebedeeld krijgt. Dit schrijft hij hier wel niet, maar het is hier wel duidelijk van af te leiden. En, gaat Edel verder voort:
“De meeste religieuze joden willen tegenwoordig niets weten van onvriendelijke passages over gojim uit de Talmoed. Zij interpreteren dit stelsel van wetten, voorschriften en commentaren doorgaans vanuit een humanistisch perspectief; want ook dat is een kant van het judaïsme. Hun uitleg staat doorgaans los van de letterlijke tekst, vergelijkbaar met de manier waarop vele christenen tegenwoordig de dubieuze passages uit het Nieuwe Testament over joden en homoseksuelen interpreteren. Daar door zijn zij zich vaak niet eens bewust van het xenofobische element in de Talmoed.” (idem)
Waarna Edel het volgende schrijft:
“Verder is de Talmoed niet representatief voor het zionisme. Zo grijpen de antizionistische Neturei Karta joden juist naar dit geschrift om het ketterse karakter van het zionisme te onderstrepen. Evenmin zijn de wetten uit de tijd van het klassieke judaïsme van invloed op het seculiere bestuur en de rechtspraak in Israël. Althans officieel, want hier staat tegenover dat de xenofobische kant van de Talmoed van doorslaggevend belang is voor heel wat religieuze zionisten in de joodse staat. En de invloed van dit milieu op de Israëlische regering – en het Israëlische leger – is niet gering. Dit maakt het moeilijk de racistische passages uit de Talmoed los te zien van de Israëlische behandeling van de Palestijnen: een beleid dat niet ten onrechte vaak als een vorm van racisme of apartheid is omschreven.” (bladzijde 33)
2014: Operatie “Protective Edge”: de Talmoed in Volle Actie.
De bovenstaande video die u kunt bekijken, stamt weer uit de zomer van 2014. In die tijd was het Israëlische leger met een grondoffensief in Gaza aan de gang. Onder de benaming Operation Protective Edge. In die tijd vonden er ook gruwelijke schendingen van de rechte van de Palestijnen plaats. Documentairemaakster Abby Martin die deze video over die periode geproduceerd had, laat dit duidelijk zien. De Talmoed zelf waarop het racistische beleid van de Israëlische overheid en het leger tegenover de Palestijnen gebaseerd is, komt in de video echter niet aan de orde. Dit omdat Abby Martin hier kennelijk niet van op de hoogte is dat dit werk ook het fundament voor het wrede gedrag tegenover de Palestijnen door Israël en haar leger is. En het is nu dit waarmee de laatste woorden van Peter Edel, namelijk dat de Talmoed een grote invloed op zowel veel religieuze zionisten in Israël als de Israëlische overheid en het leger heeft, weer eens goed onderstreept worden; wat dus ook blijkt uit de gruwelijke misdaden die Israël in die tijd tegen de Palestijnen pleegde: De Talmoed in volle actie! En met het tegenwoordige Israëlisch-Palestijnse conflict wat er kort geleden weer eens opgelaaid is, zal dit wel niet anders gaan.
Ton Nuiten – Zaterdag 22 Mei 2021
Tinthor's Blog 