Het artikel wat u hieronder gaat lezen, is van de hand van de Joodse intellectueel Israel Shamir. Hij is een van die Joden die ook al voor lange tijd weten wat de Palestijnen er onder de Zionistische Bezetting te lijden hebben. In voorgaande artikelen had hij er zich al eerder zeer kritisch over uitgelaten. Het onderstaande stuk is dus een van die artikelen.
“Vanwege honderden gekwelde Palestijnen werd er een enorme golf van sympathie gecreëerd. In New York, in Parijs, in Londen en elders waren er massademonstraties. Israël kan dit echter helemaal niets schelen… Het is onderdeel van de Joodse ervaring om met zeer goede reden te worden veroordeeld. De Joden beweren echter dat er helemaal geen reden voor is, dat dit slechts “antisemitisme” is, maar in het aangezicht van de vermoorde kinderen in Gaza is dit slechts een holle leuze. De Joden worden veroordeeld omdat zij het ook verdienen te worden veroordeeld – Israel Shamir.
Net als een tienermeisje door een pedofiele maniak ontvoerd en in een kelder opgesloten met haar scherpe nagels in zijn afschuwelijk loerende gezicht krabt, zendt Gaza haar zelfgemaakte raketten naar Tel Aviv. Veel schade kunnen die er niet aanrichten; het zijn slechts stukken roestig ijzer die slechts in het geval van een onwaarschijnlijke voltreffer gevaarlijk kunnen zijn; maar daarmee werd het beest in het monster gewekt.
Zorgvuldig had hij elk scherp voorwerp uit haar bereik genomen, jarenlang had hij om haar maar meegaand te maken en rustig te krijgen, uitgehongerd; hij zorgde ervoor dat ze geen kans meer zou krijgen de vrijheid te zien of te krijgen en nu dan ineens zo’n vreselijke pijn door zulke diepe krassen! “Ik heb het recht op zelfverdediging”, roept hij uit, terwijl hij er zijn F-16-jagers op haar loslaat om er haar mee het stenen tijdperk in te bombarderen; en zijn knechtje, de seniele Amerikaanse president, zegt het hem na: “Hij heeft het recht op zelfverdediging!” En zolang zij hem krabt, mag en móet hij haar slaan.
Totdat ze tot onderworpenheid en gehoorzaamheid geslagen is, geen staakt-het-vuren; en de VS spraken hun veto tegen de resolutie van de Veiligheidsraad die door 15 van de 16 leden werd gesteund, uit. Opdat het niet alleen in New York maar er op elke hoogbouw naar keuze een 9/11 mee zou kunnen plegen, keurde het Witte Huis de verkoop van nauwkeurig geavanceerd wapentuig voor een bedrag van $ 735 miljoen aan Israël goed. En het heeft die wapens met succes gebruikt.
In de resolutie die werd geblokkeerd, werd gesteld wat er onmiddellijk zou moeten worden gedaan: Israël moet de de bombardementen op Gaza staken, zich niet bemoeien met de heilige plaatsen, het moet het roven van Palestijnse huizen en land staken. De VS weigerden die resolutie echter goed te keuren.
Dit is echter nog lang niet goed genoeg: het geschonden meisje moet de kelder uit kunnen. Dat wil zeggen dat Palestijnen zich in hun eigen land vrij moeten kunnen bewegen. Het Israëlisch leger moet uit het Palestijnse land weg en de blokkade van Gaza moet worden opgeheven. Een Goy en een Jood zouden er net zoals in de VS, gelijke rechten moeten hebben. Alle apartheidswetten moeten er nietig worden verklaard en de menselijke waardigheid moet er worden gerespecteerd. En het meisje moet dan ook nog in vrede kunnen leven. Gestolen land en huizen moeten aan de eigenaren worden teruggegeven, vluchtelingen zouden er terug moeten keren en er zouden vrije verkiezingen plaats moeten vinden. Maar van dit punt zijn we nog altijd ver verwijderd.
Mijn vrienden en collega’s meenden dat de Palestijnen van Gaza Israël een nederlaag toe zouden kunnen brengen of de maniak op z’n minst veel pijn zouden kunnen bezorgen. Zover is het helaas nog niet.
De Palestijnen hebben hun reactievermogen weten te verbeteren; tijdens de Eerste Intifada (1987) maakten ze gebruik van stenen tegen het leger; tijdens de Tweede Intifada (2001) maakten ze gebruik van wapens; bij deze Derde Intifada (2021) gebruiken ze raketten. Maar ze worden steeds weer verslagen en met elke nederlaag verslechtert er hun leven. Vóór de Eerste Intifada konden de Palestijnen er zich vrij bewegen; vóór de Tweede Intifada hadden zij hun autonomie op de Westoever, maar nu hebben zij er geen die het zout in de pap waard is. En wat hen na de huidige ronde van de strijd zal worden afgenomen, zullen we dan wel zien. Dit is dan ook de reden dat hoewel de Palestijnse positie er nogal afschuwelijk is, de gewone Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever er niet zo enthousiast voor zijn, een gewapende strijd tegen de formidabele vijand aan te gaan. Het zijn wanhopig geworden jonge mensen die geen toekomst zien die de moeite waard is geleefd te worden, die er een dergelijke strijd aangaan. En het bestuur van de openluchtgevangenis in Gaza stapte hierbij in de bres. Tussen een leven dat een levende hel voor hen is en een dood die beter is, is er voor de inwoners van Gaza maar weinig verschil. Voor hun gedurfde actie worden ze zwaar gestraft.
In Israël hebben Joden er niet veel bij geleden hoewel toch meer dan verwacht. Opnieuw liet hun vermaarde intelligentie hen in de steek; de Shabak, de binnenlandse inlichtingendienst, voorspelde dat Gaza met acties die verder gingen dan protesten tegen de landroof in Jeruzalem en de inval in de Al-Aqsa-moskee, verder niet zou reageren. Zij hadden het mis. Ook was de Shabak er zeker van dat Gaza geen raketten had die Tel Aviv konden bereiken of in het ergste geval misschien een paar. Weer hadden ze het mis. De Shabak had niet verwacht dat de door en door mak getemde Palestijnen, tweederangs burgers van de Joodse staat, in opstand zouden komen. Dit is echter wel gebeurd.
Als reactie hierop voerden benden gewapende militante Joden hierbij bijgestaan door de Israëlische politie, net zoals Kozakken dit in het begin van de twintigste eeuw tegen Joden hadden gedaan, een klassieke anti-Arabische pogrom uit. Ze braken ramen stuk, staken er winkels in brand, bombardeerden er Arabische appartementen. Arabieren op straat werden er lastiggevallen. Overal in Israël vonden degelijke pogroms plaats, zelfs in het Joodse Bat Yam waar een Arabier jarenlang een ijssalon had; die werd er volkomen vernield. Een Arabisch kind werd hierbij (niet dodelijk) verbrand door een molotovcocktail, geworpen door een Joodse militant. Pogroms vonden er nu meer dan honderd jaar geleden in de Oekraïne (en overigens nooit in het eigenlijke Rusland) plaats, maar toen klaagden Russische schrijvers hierover en betuigden zij er hun solidariteit met de lijdende Joden. Nu hebben er bijna geen Joodse schrijvers hun verdriet over de Arabieren geuit of achter de Arabieren gestaan. Het waren de Israëlische Arabieren ( dat wil zeggen, Palestijnen met het Israëlische staatsburgerschap die vandaag (dinsdag) ter ondersteuning van hun rechteloze broeders in een nationale staking gingen. Ook op de Westoever wordt men wakker.
Vanwege honderden gekwelde Palestijnen werd er een enorme golf van sympathie gecreëerd. In New York, in Parijs, in Londen en elders waren er massademonstraties. Israël kan dit echter helemaal niets schelen… Het is onderdeel van de Joodse ervaring om met zeer goede reden te worden veroordeeld. De Joden beweren echter dat er helemaal geen reden voor is, dat dit slechts “antisemitisme” is, maar in het aangezicht van de vermoorde kinderen in Gaza is dit slechts een holle leuze. De Joden worden veroordeeld omdat zij het verdienen te worden veroordeeld.
Alleen een hondsdolle antisemiet zou zeggen dat Gaza erger is dan Auschwitz. Nee, het is er beter, alleen maar. En het duurt er ook langer, jaar na jaar, zonder dat er een einde in zicht is. En nu heeft deze oorlog eindelijk de empathie van de wereld gewekt: dit was ook de voornaamste reden voor de gedurfde aanval van Gaza. Nu is het nodig even snel terug te spoelen. Ogenschijnlijk begonnen de huidige gebeurtenissen meer dan een week geleden toen de Israëlische rechtbank (een van de meest immorele Joodse instituten) besloot om enkele Palestijnse families uit hun huizen in Oost-Jeruzalem te verdrijven om de gebouwen vervolgens aan de Joodse Ku Klux Klan te geven. Demonstranten werden er door de politie en de gendarmerie geslagen; onder degenen die er geslagen werden, bevond zich een parlementslid (parlementslid/Knesset) van de communistische partij, van Joodse afkomst, die er de Palestijnen steunde.
Tijdens de laatste dagen van de Ramadan hebben de Israëlische politie en het leger er de Al-Aqsa-moskee geteisterd. Zo wierpen zij er honderden schokgranaten die een vonkenregen produceerden op de aanbidders. Enkele bomen op het terrein van de moskee vatten erdoor vlam. In die periode verzamelden er zich duizenden Joodse militanten aan de voet van Al-Aqsa bij de Klaagmuur. Toen ze er van het erf vuur en rook op zagen stijgen, namen zij aan dat de moskee in brand stond en onmiddellijk barstten ze uit in triomfantelijk gejuich en gezang en riepen er de wraak van hun god op de Goyim af. Dit was het moment dat de regering van Gaza (de Israëli’s noemen de grootste partij liever met de naam “Hamas”; we zouden de Israëlische regering ook “het Likud-regime” kunnen noemen) haar ultimatum uitvaardigde: Stop uw aanval op de moskee of we zullen onze raketten op jullie hoofden neer laten dalen. De Israëli’s lachten erom, Gaza reageerde en de mini-oorlog begon. Je zou kunnen zeggen dat Gaza om het monster aan te pakken, onbezonnen was: ze hebben geen luchtverdediging en zo kon de Israëlische luchtmacht er honderden mensen doden en hun huizen vernietigen wat die ook gedaan heeft.
Dit is echter een schets van de kleine gebeurtenissen. Laten we echter uitzomen om het grotere geheel te kunnen bekijken. Zowel Trump als Kushner hadden de Arabische staten gedwongen hun betrekkingen met Israël te ‘normaliseren’ waardoor er tussen de Palestijnse problemen en die Arabische staten een volledige ontkoppeling kon ontstaan. Om weer op de agenda te kunnen komen, moesten de Palestijnen ervoor vechten. Anders zouden ze worden vergeten. De Joodse aanval op de Al-Aqsa gaf hen een goede gelegenheid om er oorlog te voeren en hun zaak zo weer op de agenda te krijgen. Dit was dus een besluit dat genomen werd opdat de Palestijnen niet zouden worden vergeten. Laten we nu nog eens kijken naar een nóg groter geheel.
De enige macht die er de gebeurtenissen radicaal zou kunnen beïnvloeden is Iran. Dit is de enige overgebleven staat van verzet. Irak werd door de Amerikaanse inval van 2003 verbroken, Syrië werd door de Arabische Lente in 2011 verwoest en Hezbollah is niet sterk genoeg Israël voor haar zonden te laten boeten. Iran is het enige land en dat wordt geregeerd door een pro-westerse, neoliberale regering.
Momenteel onderhandelt Iran met de VS in Wenen over de herinvoering van de Nucleaire Deal in ruil voor het opheffen van sancties. In juni worden er in Iran verkiezingen gehouden. Ondanks de vele beperkingen is Iran en democratie, de stemmen van de mensen zijn er belangrijk en die worden er ook geteld. Dit in tegenstelling tot in Arizona bijvoorbeeld. Zullen de onderhandelingen in Wenen slagen, dan zal Iran het front van verzet verlaten, zullen de liberalen er de verkiezingen winnen en zal de Pax Americana naar het Midden-Oosten worden geëxporteerd.
Met de oorlog in Gaza werden de Iraanse gematigden er echter als zwakke buitenlandse agenten die Al-Aqsa niet kunnen/willen verdedigen mee onthuld. Dit zou hen de verkiezingen kunnen kosten. Als de gematigden zullen verliezen, zullen er de hardliners er winnen. Ahmadinejad (of een soortgenoot) zal er dan aan de macht komen. Iran zal dan weer de centrale plaats in het verzet innemen. De Amerikanen zullen het Midden-Oosten zo verliezen. Bij een volgende confrontatie zal Iran echter de strijd aangaan. Laten we nu overschakelen naar het Israëlische toneel.
Voor Netanyahu komt deze oorlog goed van pas. Die brak er precies op het moment uit om er zo de oprichting van een alternatieve regering mee te torpederen, waar hij zonder macht zal zijn en op weg naar de gevangenis zou kunnen gaan. Voor de Palestijnen zal een alternatieve regering echter niet beter zijn. Naftali Bennett, een politieke leider die zeker een prominente rol in de alternatieve regering zal gaan vervullen, is nog bloeddorstiger dan Netanyahu en hij riep Bibi op “te blijven vechten totdat Gaza vernietigd is.”
En dan nu het nóg grotere plaatje: Rusland heeft haar steun voor de Palestijnse zaak uitgesproken. Putin zei dat Palestina voor de Russen geen ver, afgelegen land is. Rusland eist dat Israël het vuren staakt en zich aan de afspraken en resoluties inclusief de beveiliging van de heilige plaatsen (lees: Al-Aqsa) houdt. De tegenstanders van Putin in Rusland zijn sterke aanhangers van Israël. Liberale pro-westerse anti-Putinisten zijn Joods of deels Joods en ze zijn er voor Israël. Etnisch-nationalistische anti-Putinistische Russen (soms als naziks (“kleine nazi’s”) bestempeld), steunen Israël en haar “recht” om er met de gehate duisterlingen om te gaan. Voor hen maakt het geen verschil dat Palestijnen niet donker of lichter getint zijn dan Israëlische Joden; het maakt voor hen geen verschil dat christelijke Palestijnen achter de Palestijnse strijd staan en dat de topleider van de Palestijnse Christenen de aartsbisschop, Theodosius Atallah Hannna zei dat de strijd voor Al-Aqsa de strijd voor het Heilige Graf is en dat de Christenen en Moslims als leden van één Familie en één natie dezelfde oorlog voeren. Nazi’s zijn dom.
Wat erger voor Putin is, is dat zijn bondgenoten in de media, Joden-voor-Putin, allemaal voor Israël zijn. De Russische staatstelevisie is een gevolmachtigde voor Tel Aviv. Op Russische sociale netwerken is er de pro-Israëlische massa verreweg de grootste en ook de meest agressieve; die krijgt er ook de steun van het management van Facebook. Je zult dan ook niet verrast zijn te horen dat ik onmiddellijk van Facebook verbannen werd.
Deze oorlog is nog geen Armageddon. Het is weer een smerige campagne van Joden tegen ongehoorzame oorspronkelijke inwoners. Ze kregen hun deel van het bloed; zij hebben er de watervoorraad en elektriciteit van Gaza verwoest, de huizen ervan geruïneerd en nu kunnen ze rustig afwachten tot de Gazanen door ziekte, honger en af en toe bombardementen om zullen komen. Tot dan toe zullen ze hun aanvallen voortzetten. Tenzij we hen stoppen.” Bron: darkmoon.me/2021/gaza-is-better-than-auschwitz/ (bewerkt voor de Nederlandse taal) Het oorspronkelijke Engelstalige artikel is te vinden op https://www.unz.com/ishamir/gaza-is-better-than-auschwitz/ waar er in plaats van dit ietwat ingekorte artikel, het bericht er met de volledige 2600 woorden te lezen is.
Ton Nuiten – Woensdag 23 Juni 2021.
Tinthor's Blog 