Het 75-Jarige Bestaan Van Israël: Groot Feest Voor Israël. een Grote Ramp Voor De Palestijnen.

Aanstaande 14 mei is het zover. Dan is er groot feest: de Joodse staat, Israël genaamd, viert dan haar 75ste verjaardag. Voor sommigen die de stichting van die staat in 1948 als een groot wonder van God beschouwen, reden om dit feest op hun eigen wijze mee te vieren; zo ook de christenzionist Dirk van Genderen. Zo heeft hij het onder meer over Elad en Zimra Peled die destijds deel uitmaakten van de Palmach, het elitekorps van de Hagana. Nu konden we er na het lezen van dit artikel van hem het niet nalaten onze reactie er achter te laten:

“De stichting van Israël was waarlijk een wonder van God. Luister eens naar wat de Joodse professor Ilan Pappe er in zijn boek “De Etnische Zuivering van Palestina” over te zeggen heeft: 

“Bi de etnische zuiveringsoperaties die volgden waren het de Hagana, Palmach en Irgun die de dorpen daadwerkelijk bezetten. Snel daarna werden de dorpen vervolgens overgedragen aan de minder strijdbare troepen van de Hish, de logistieke tak van de Joodse strijdmacht, opgericht in 1939. Een aantal wandaden die met de zuiveringsoperaties gepaard gingen, werden door deze hulptroepen begaan.” 

(Dan heeft professor Pappe het over de Hagana en haar inlichtingendienst, in 1933 opgericht): 

“Deze eenheid was het die ik eerder noemde als de leidende organisatie betrokken bij de voorbereiding van de dorpsdossiers en het opzetten op het platteland van een netwerk van spionnen en collaborateurs die hielpen de duizenden Palestijnen aan te wijzen die later, toen de zuivering was begonnen, ter plaatse werden omgebracht of lange tijd in de gevangenis verdwenen.” (bladzijde 66) 

Dit, beste Dirk, is nog maar een zeer klein deel van de vreselijke bloedbaden die de Hagana, Palmach en de Irgun er o.l.v. David Ben Gurion onder de talloze Palestijnen hadden aangericht! Nu is het voor mij niet bekend of Elad en Zimra Peled hier ook nog “actieve herinneringen” aan overgehouden zouden kunnen hebben…

En je mag ook deze reactie wel weer verwijderen hoor, net zoals je dit met enkele vorige van mij die je al verwijderd had… Mijn vraag is nu: wanneer denk je dat het eens tijd zal worden om eens te stoppen met het verkondigen van “Joodse verzinsels” hier? Wat zei Paulus hier ook weer over? Juist: “Men moet hun de mond snoeren.” (zie Titus 1:10-11, 13-14) 

De Hagana & Het Palestijnse Dorp Khisas.

Professor Pappe heeft er wat de Hagana betreft, meer over te zeggen:

“Khisas was een klein dorp met een paar honderd moslims en honderd christenen die vreedzaam bij elkaar woonden op een topografisch unieke locatie aan de noordkant van de Hulavlakte: een natuurlijk terras dat ongeveer honderd meter breed was. Het terras had zich duizenden jaren eerder gevormd voordat het Hulameer geleidelijk begon te slinken. Buitenlandse reizigers zochten het dorp op vanwege de natuurlijke schoonheid van zijn ligging aan de oever van het meer en de nabijheid van de rivier de Hasbani. Joodse troepen vielen het dorp 18 december 1947 aan en begonnen midden in de nacht willekeurig huizen op te blazen terwijl de bewoners nog lagen te slapen. Vijftien dorpsbewoners, onder wie vijf kinderen, vonden de dood. Het incident schokte de correspondent van de New York Times, die de gebeurtenissen van nabij volgde. Hij ging naar de Hagana en eiste een verklaring voor de actie, die aanvankelijk werd ontkend. Toen de verslaggever echter van geen wijken wilde weten, gaven ze de aanval toe. Ben-Gurion liet een dramatische openbare verontschuldiging uitgaan en stelde dat er sprake was geweest van een niet geautoriseerde actie. Een paar maanden later, in april, nam hij het incident echter op in een lijst van succesvolle operaties.” (bladzijde 78 (nadruk toegevoegd)

De Palmach & de Palestijnen In de Wijk Hawassa In Haifa. 

Een van de andere “prestaties” die de Palmach op haar naam had staan, beschrijft Pappe als volgt:

“Twee weken later, in januari 1948, ‘gebruikte’ Palmach de impuls van het moment die nu was gecreëerd om de relatief geïsoleerde wijk Hwassa in Haifa aan te vallen en te ontruimen. Dit was de armste wijk van der stad, die oorspronkelijk bestond uit hutten en bewoond werd door verarmde dorpelingen die in de jaren twintig werk in de stad waren komen zoeken. Op dat moment woonden er ongeveer 5000 Palestijnen onder erbarmelijke omstandigheden in dit oostelijk deel van de stad. Hutten werden opgeblazen, net als de plaatselijke school. De paniek die daarop uitbrak, deed veel mensen vluchten. De school werd herbouwd op de ruïnes van Hwassa, nu deel van de Tel Amalbuurt van Haifa, maar ook dat gebouw werd kort geleden verwoest om plaats te maken voor een nieuwe Joodse school.” (bladzijde 81 (nadruk toegevoegd)

En verderop:

“Deze operaties gingen gelijk op met terreurdaden van Irgun en de Stern Gang. Hun kansen om angst te zaaien in de Arabische woonwijken van Haifa en andere steden hield direct verband met de geleidelijke, maar onmiskenbare Britse terugtrekking van elke verantwoordelijkheid voor orde en rust. Alleen al in de eerste week van januari voerde Irgun meer terreuraanslagen uit dan in willekeurig welke periode daarvoor. Onder de aanslagen waren een bomontploffing in het Sarraya huis in Jaffa, de zetel van het plaatselijke nationale comité. Het huis stortte in, waarbij zesentwintig mensen om het leven kwamen. Er volgde een bomaanslag op het Samiramis Hotel in Qatamon. in West-Jeruzalem, waarbij veel mensen omkwamen, onder wie de Spaanse consul. Dat laatste feit lijkt de sir Alan Cunningham, de laatste Britse hoogcommissaris, ertoe gebracht te hebben een zwakke klacht bij Ben-Gurion in te dienen, die de actie echter weigerde te veroordelen, privé of in het openbaar. In Haifa waren dergelijke gebeurtenissen nu aan de orde van de dag.” (idem)

Onverschillige VN-Vertegenwoordigers & Britse Beambten.

Elders schrijft Pappe het volgende:

“Hoe zelfverzekerd de Joodse legerleiding vroeg in april was omtrent hun capaciteiten om de gebieden die de VN aam de Joodse staat had toebedacht niet alleen in te nemen maar ook te zuiveren, kan afgeleid worden uit de manier waarop zi onmiddellijk na afloop van de operatie Nachson hun aandacht richtten op de stedelijke centra van Palestina. De rest van de maand werden die centra systematisch aangevallen, terwijl VN-vertegenwoordigers en Britse beambten  onverschillig toekeken.” (bladzijde 112)

En:

“Het offensief tegen de stedelijke centra begon met Tiberias. Zodra het nieuws van Deir Yassin en het bloedbad drie dagen later (12 april) in het nabijgelegen dorp Khirbat Nasr al-Din de grote Palestijnse bevolkingsgroep in de stad bereikte, vluchtten velen. De inwoners waren ook volkomen ontzet vanwege de dagelijkse zware bombardementen door de Joodse strijdmacht in de heuvels boven de oude, historische hoofdstad aan het Meer van Galilea, waar zesduizend Joden en vijfduizend Arabieren en hun voorvaderen al eeuwen vreedzaam hadden samengeleefd. De Britse tegenwerking had ertoe geleid dat de ALA de stad niet meer had kunnen leveren dan een groepje van dertig vrijwilligers. Zij waren geen partij voor de Hagana die bommen in vaten van de heuvels lieten rollen en luidsprekers gebruikten om vreselijke geluiden uit te zenden die de bevolking schrik moesten aanjagen – een vroege versie van de supersonische vluchten boven Beirut in 1983 en boven Gaza in 2005, die door mensenrechtenorganisaties als misdaden zijn bestempeld. Tiberias viel op 18 april.” (bladzijden 112-113)

De Palestijnen: Het Brood & De Gist.

Op bladzijde 115 schrijjft Pappe het volgende:

“De verwijdering van de Britse blokkade betekende dat de Operatie Schaar kon worden vervangen door de Operatie ‘Verwijdering Zuurdesem’ (bi’ur hametz). De Hebreeuwse term staat voor een volkomen zuivering en verwijst naar de Joodse religieuze praktijk om op de avond voor Pesach alle sporen van brood of gist uit het huis te verwijderen omdat die gedurende de dagen van het feest verboden zijn, Met een wrange toepasselijkheid begon de zuivering van Haifa, waarin de Palestijnen het brood en de gist waren, op de avond voor Pesach, 21 april.” (bladzijde 115)

Misdaden Van Vóór 14 Mei 1948.

Wat de op genoemde datums waarop deze (en veel andere door Pappe genoemde misdaden) betreft, zal het duidelijk zijn dat die al voor de uitroeping van Israël als staat door Ben Gurion op 14 mei door Joodse troepen werden gepleegd.

Ayn al-Zaytun, Bab al-Shams & de Palmach. 

Vanaf bladzijde 132 beschrijft Pappe het lot wat de Palestijnse stad Ayn al- Zaytun trof:

“Ayn al-Zaytun is de meest bekender van de drie bloedbaden omdat het verhaal van het dorp de basis vormde voor de enige roman over de Palestijnse rampspoed die we tot nu toe bezitten, Bab al Shams van Elias Khouri.” 

Van die roman is er later een film van gemaakt met de samenwerking van Franse en Egyptische filmproducenten, En:

“De film laat ook de zoek-en-arrestatie-actie zien – in dit geval de zoek-en-executie-actie – zoals die door de speciale inlichtingeneenheden van de Hagana werden uitgevoerd. Eerst brachten ze een informant met een kap over zijn hoofd mee, die de rijen mannen op het dorpsplein doornamen om degenen aan te wijzen die op een van tevorern opgestelde lijst van de inlichtingenofficieren stonden. De geselecteerde mannen werden daarop naar een andere plek meegenomen en doodgeschoten. Als andere mannen in opstand kwamen of protesteerden, werden die ook gedood. Een incident dat in de film bijzonder goed is weergegeven, is het voorval met Yusuf Ahmad Hajjar, een dorpsbewoner die zijn bewakers voorhield dat hij zich, net als de anderen, had overgegeven en dus verwachtte ‘menselijk behandeld te worden.’ De Palmachcommandant sloeg hem in zijn gezicht en gaf hem opdracht willekeurige tieners aan te wijzen. Terwijl de ovetrige bewoners in de opslagruimte van de moskee werden gepropt, werden de tieners neergeschoten, met de handen op hun rug vastgebonden. Hans Lebrechts laat in zijn boek nog een glimp zien van de wreedheden en vertelt: ‘eind mei 1948 werd mij door de militaire eenheid waarin ik diende opgedragen een tijdelijk pompstastion te bouwen en het stroompje van het ‘verlaten’ dorp, Ayn-al-Zaytun, om te leiden om het bataljon van water te voorzien. Het dorp was volkomen verwoest en er lagen veel lichamen tussen het puin. Vooral bij de plaatselijke moskee vonden we veel lichamen van vrouwen, kinderen en baby’s. Ik wist het leger ervan te overtuigen de lichamen te verbranden.” (bladzijden 132 en 133)

Elad & Zimra Peled Strijdbare & Dappere Helden?

Van de misdaden die de Hagana en Palmach hebben gepleegd, zijn er in het boek van deze moedige Joodse professor nog meer voorbeelden van te vinden; de bovenstaande zijn er slechts enkele van. We mogen ons dan ook afvragen of Elad en Zimra Peled dan ook wel de strijdbare en dappere helden (zoals die er door Van Genderen worden gezien) zijn geweest! 

Voor Israël Groot Feest. Voor de Palestijnen Een Herinnering Aan De Grote Ramp: De Nakba.

En binnenkort (op 14 mei aanstaande) is het groot feest; de Joodse natie die vanaf haar stichting tot nu toe verondersteld wordt op goddelijke wijze beschermd en in stand gehouden te zijn, viert dan zijn 75-jarige bestaan. Voor de Palestijnen echter zal deze dag een bittere herinnering zijn; hun gedachten zullen dan ongetwijfeld terug gaan naar die duistere periode, ook wel bekend als de Nakba, ofwel de Grote Ramp…

Dat Ze Hier Maar Eens Langskomen!

Dan nog iets over de pro-Israëlische reageerders die nadat Van Genderen weer eens een knullig artikel over Israël geschreven heeft er dan hun hun eigen “pro-Israël”-reacties bij achterlaten: het wordt eens tijd dat die hun hersens eens zullen laten werken. Dat ze hier maar eens langskomen! Het is dan van harte te hopen dat ze dan eens gaan zien wat die door hen zo verheerlijkte en vergoddelijkte “Joodse staat” er onder de Palestijnen aan ellende heeft aangericht… Een “Joodse staat” gesticht door God? Vergeet het maar: vanaf het begin is deze staat op terreur, moord en doodslag gesticht geweest! En tot nu toe leven de Palestinen er onder een wrede Joodse bezetting. Het 75-jarige bestaan van Israël: beslist geen felicitatie waard…