Op zondag 23 0ktober 2016 hebben we de weekelijkse uitzending van het programma, Buitenhof, bekeken. In deze uitzending hebben we voornamelijk onze aandacht gericht op het onderdeel, Schuldig Erfgoed. Gasten bij dit onderdeel waren Esther Voet, hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad en Iris van Ooijen, erfgoedhistoricus. Het thema “Schuldig Erfgoed” handelt over gebouwen in Nederland die tijdens de Tweede Wereldoorlog bewoond dan wel werden gebruikt door Duitsers. De Malibaan, tijdens WW II het hoofdkwartier van de SchutzStaffel (SS), de bunker van Seyss Inquart, het huis van de kampcommandant van Westerbork, de Muur van Mussert in Eden en de Atlantik Wall. Aanleiding voor dit onderdeel van Buitenhof is, dat de Oostenrijkse regering een besluit heeft genomen om het geboortehuis van Adolf Hitler zodanig te verbouwen dat dit niet meer als zodanig herkenbaar zal zijn. Nu vraagt Paul Witteman, de presentator, aan mevr. Voet of zij de oplossing die de Oostenrijkse regering voor het geboortehuis van Hitler, begrijpt. Zij antwoordt dan met:
“Nou, dat begrijp ik niet. En dat komt ook omdat ik ook vooral heel graag wil weten, wat is de intentie van de Oostenrijkse regering.”
Witteman reageert hierop door te zeggen dat hiermee extreem-rechts vermeden wordt (ofwel, dat het geen “pelgrimsoord” voor extreem-rechts zal worden). Mevr. Voet zegt hier dan het volgende op:
“Dat zéggen ze, maar we weten ook allemaal dat Oostenrijk een land is waar men nog niet eens begonnen is met het verwerken van het eigen verleden van de Tweede Wereldoorlog. En ik begrijp ook wel dat zij op de een of andere manier een plaquette op die muur willen hebben. Dus aan de ene kant, Hitler” (noemen, roemen of een ander woord, het is niet duidelijk wat mvr. Voet hier precies zegt), ” en aan de andere kant het totaal vernieuwen waardoor je dus totaal een educatieve educatief karakter weglaat.”
Op de vraag van Witteman hoe het dan wél zou moeten, antwoordt mevr. Voet met:
“Ja, dat is heel erg moeilijk hè, kijk, dit is het geboortehuis van Hitler, toen Adolf nog Dolfje was, zeg maar. Pas daarna is hij ontwikkeld tot het monster dat-ie daadwerkelijk was. Als je dit soort dingen doet, áls je inderdaad fout erfgoed wil bewaren, dan zul je daar altijd een moreel appél aan vast moeten maken, en je zult daar iets educatiefs mee moeten doen. En inderdaad, het is zéker in Oostenrijk (we hebben hier in Nederland ook voorbeelden), is het altijd het gevaar dat het voor, door verschillende foute groepen (maar even dat woord te noemen), wordt gekaapt.”
Paul Witteman zegt dan wat later op deze voorbeelden terug te komen en wendt zich nu tot mevr. van Ooijen met de vraag wat zij van de oplossing door de Oostenrijkse regeringing vindt; Van Ooijen vertelt dan:
“Ik denk dat, ik met het helemaal eens met Esther Voet dat de oplossing nu gekozen is, dat daarmee iets verloren gaat, en om een voorbeeld te noemen hoe het anders zou kunnen, bijvoorbeeld, een Duitse kunstenaar heeft het huis van Goebbels” (Josef Goebbels, de Duitse Nazi-minister van Propaganda tijdens WW II-TN) “opgekocht en is dit langzaam af gaan breken; nou is dat natuurlijk ook afbraak, maar ook het helemaal documenteren, dus ik zou eh, er zijn verschillende oplossingen dat die stukken uit dat huis” (Stukken zoals voorwerpen etc. die aan het Nazi-tijdperk herinneren-TN) “in een museum tentoonstellen; dus daarmee neutraliseer je eigenlijk de spullen en dat wat, die lading die er bovenop ligt” (ofwel, de herinnering die er aan kleeft-TN) “en eh, er zijn allerlei verschillende mogelijkheden..”
Daarop onderbreekt Witteman haar met de woorden dat als zij “adviseuse zou zijn geweest van de Oostenrijkse gemeenteraad ter plekke zou gezegd hebben, afbreken, maar delen daarvan behouden en in een museum zetten?”
Van Ooijen: Nou ja, dat is één voorbeeld; nee, misschien dat het ook behouden kan worden, maar dat je het op zo ’n manier mutualiseert dat die beladenheid eraf gaat; dus je moet kijken van, eh, als je daar, net als in de file” (dossier-TN) “van de kampcommandant” (van het kamp Westerbork) , ga ik toch even naar de Nederlandse situatie; op het moment dat je daar een stolp overheen zet, laat je net als in een museum, laat je zien dat het in een andere context komt te staan; dat is, de hele betekenis, die wordt anders”.
Witteman verduidelijkt dan wat Van Ooijen precies met een stolp over het huis van de kampcommandant te Westerbork bedoelt:
“Ja, terug even van wat dat nou is, Er is dus, in Westerbork is dus een villa gebouwd voor de kampcommandant destijds, een mooi huis in een gruwelijke omgeving, en eh, toen heeft men gedacht, wat moet daarmee gebeuren en heeft niet het huis gerestaureerd maar een glazen stolp omheen gezet, éhm, dat kostte 1,6 miljoen. Dus er waren mensen die zeiden dat dit beter besteed had kunnen worden.”
Esther Voet zegt hierop dat tegenwoordig het historisch besef (vooral onder pubers) afneemt; op de middelbare scholen waar men “geen flauw idee” meer heeft over hoe de geschiedenis tijdens de Tweede Wereldoorlog in elkaar stak. Een op de vijf leraren geschiedenis op de middelbare scholen willen geen geschiedenis meer doceren omdat er onder hen zijn die die niet meer durven zeggen wat de feiten zijn. Ook vertelt Voet iets over dat wat “holocaust-ontkenning” heet:
“Holocaust-ontkenning is echt niet meer een kleine marginale groep hoor, die dat ontkent. En dat er leraren zijn, die zich niet houden aan de feiten maar als ze in discussie komen met ’n leerling doodleuk zeggen, Ja, jij hebt jou mening, ik heb de mijne, dat vindt ik een ongelooflijk hellend vlak.”
Witteman wil haar onderbreken door iets te zeggen, maar Esther Voet gaat door met te zeggen:
“En als je het dan hebt over die 1,6 miljoen, dan heb ik zoiets van, o jongens, kunnen we alsjeblieft niet iets doen aan betere educatie en onderwijs voor deze generatie.”
Iris van Ooijen maakt dan duidelijk dat het bewaren van zaken zoals het huis van de kampcommandat en de “Muur van Mussert” op een visule wijze educatief zijn. En wat het graf van een NSB-er in Roermond betreft, Witteman maakt duidelijk dat de herkenningstekens bij dat graf ook laten zien dat de NSB een foute organisatie was. Voet stelt hierop de vraag:
“Waar is de uitleg? Waar is de educatieve en didactische embedding?”
Witteman zegt daarop dat dit toch heel duidelijk is (waarmee hij aangeeft dat het toch voor eenieder duidelijk zal zijn, wát de NSB voor een organisatie was.) Voet zegt dat dat dit voor hem, Van Ooijen en haarzelf weliswaar heel duidelijk is, maar dat zij zich zorgen maakt over de komende generaties,
“die worden beïnvloed vooral ook door internet en social media, dat op het moment dat je als leerling “holocaust” intikt, dan krijg je zo ontzettend veel materiaal, ongefilterd, en als jij de kennis van zaken niet hebt, wat wel en niet goed is om dat van elkaar te onderscheiden, dan krijg je dus een enorm stuk geschiedsvervalsing.”
Ook zegt Voet nog iets over de commissie Schnabel die het geschiedensvak als apart vak af wil schaffen; men wil het voortaan onderbrengen in het vak, Mens & Maatschappij. Zij vreest nl. dat het gebrek aan educatie betreffende WW II en het besluit van de Commissie-Schnabel om het vak geschiedenis af te schaffen, onder leerlingen zal leiden tot onwetendheid over WW II en de holocaust. http://www.vpro.nl/buitenhof/speel~POMS_AVRO_5570253~schuldig-erfgoed~.html Voor de Commissie Schnabel https://www.nrc.nl/nieuws/2016/05/21/schaf-geschiedenis-niet-af-1619825-a377750 Samengevat komt het wat de discussie in het programma van Buitenhof hier op neer: Iris van Ooijen vindt dat visualisatie van “schuldig erfgoed” in Nederland voldoende is om er de komende generaties mee duidelijk te maken wát voor betekenis WW II en de holocaust nu voor hen hebben; Esther Voet zegt echter dat het beter is, de komende generaties te onderwijzen daar het nu al zo is, dat de huidige generatie pubers geen enkel idee heeft over deze gebeurtenissen.
Ongefilterd en Gefilterd.
We zullen nu enkele uitspraken van Esther Voet eens nader onder de loep nemen; zij zegt dat “Holocaust-ontkenning” (waarmee zij de holocaust-ontkenners bedoelt, niet langer een “marginale groep” is. Met andere woorden, deze groep is niet langer zoals voorheen, een kleine club; die is in de afgelopen jaren aanmerkelijk gegroeid. Zij vindt het tevens “een ongelooflijk hellend vlak” dat er leraren zijn die zich niet aan de feiten houden doch tegen de leerling met wie zij in gesprek raken betreffende WW II en de holocaust “doodleuk” zeggen dat de leerling zijn eigen mening heeft maar de leraar de zijne. Wat Voet hier -bewust of niet- duidelijk maakt, is dat er mensen (“leraren”) zijn, die wat dit betreft, een ándere mening schijnen te koesteren dan die Voet zelf (en vele anderen trouwens) heeft; kortom: er schijnt nog een ándere kant aan het verhaal te zijn! En alsof het nog niet erg genoeg is daar de educatie over WW II en de holocaust ontbreekt, worden de komende generaties ook nog eens blootgesteld aan ongefilterde informatie via het internet en social media. Ongefilterd? Jazeker; wat Voet hiermee (vermoedelijk onbewust) mee aangeeft, is dat -in tegenstelling met de gevestigde media- op het internet en social media (facebook, twitter etc) nu nét die ándere ongefilterde mening betreffende WW II en de holocaust te vinden is! En het is nu net dit laatste wat ons een heel ánder beeld over deze gebeurtenissen geeft; de gefilterde mening is die, die we in het verleden zo vaak over de televisie, in kranten en tijdschriften hebben gezien, gehoord en gelezen. Hoewel de betekenis van “filteren” wel duidelijk zal zijn, willen we toch aantonen, wát dit nu precies inhoudt; neem nu eens een koffieapparaat. Je doet er een filter in met het doel de drab die nadat de koffie in het apparaat klaar is, die samen met het filter weg te gooien. En dan hebben we zuivere koffie. Welnu, met het filteren van de geschiedenis gaat het nét zo; voordat je geschiedenis schrijft, zorg je ervoor dat je alle ongemakkelijke perioden in die geschiedenis die op jou betrekking zouden kunnen hebben, uitgefilterd worden. Het was Winston Churchill, de Britse premier van Engeland die zijn land door de donkere dagen van WW II heenloodste. Hij zei ooit eens dat de geschiedenis gunstig over hem zou spreken, “want ik ben van plan, die zélf te gaan schrijven.” En zo kregen we een wonderbare geschiedenis over een dapper en eerlijk staatsman voorgeschoteld. Het zou pas veel later zijn, dat we ook de “drab” te zien kregen die ons op ongefilterde wijze door anderen werd getoond; zo was hij medeverantwoordelijk voor de hongerblokkade die Duitsland door Engeland en Frankrijk werd opgelegd en die ook nadat de oorlog (WW I) nadat de wapenstistand door beide landen en Duitsland ondertekend was, werd voortgezet. De reden hiervoor was dat Duitsland het onrechtvaardige en wrede Verdrag van Versailles weigerde te tekenen. Uiteindelijk móest het dit wel doen, wilde de hele Duitse bevolking niet verhongeren! Ook oefende Groot-Brittanje druk uit op Rotterdam in het destijds neutrale Nederland betreffende de import en export van goederen, bestemd voor Duitsland.
“This was what Lord Devlin frankly calls “the starvations policy” directed against the civilians of the Central Powers (particularly Germany), the plan that aimed, as Winston Churchill, First Lord of the Admirality in 1914 and one of the framers of the scheme, admitted, to “starve the whole population – men, women, and children, old and young, wounded or sound – into submission.”
Hier hebben we een van die stukjes ongefilterde informatie; waarschijnlijk zal die ook wel te vinden zijn in werken die door gevestigde uitgeverijen zijn gepubliceerd. https://mises.org/library/blockade-and-attempted-starvation-germany
Ongefilterde Gegevens over de Holocaust.
Met die gegevens over de holocaust die ons ongefilterd via het internet (en de social media natuurlijk!), is het echter ánders gesteld; mócht de informatie over Churchill en de hongerblokkade misschien nog uitgezonden zijn geweest via tv-documentaires in het verleden, over die ándere mening over WW II en de holocaust horen en zien we via de gevestigde kanalen niets. In enkele woorden: we krijgen dan een eenzijdig verslag voor ogen en dit is (naar men zegt!) historisch accuraat; het woord “accuraat” heeft de betekenis van angstvallig, conciëntieus, diepgaand, gedetailleerd, getrouw, gewetensvol, grondig, letterlijk. Om het even te verklaren, de geschiedenis van WW II en de holocaust is angstvallig, conciëntieus, diepgaand, gedetailleerd, getrouw, gewetensvol, grondig en letterlijk onderzocht, nagespeurd en opgetekend; alles wat we er via de gevestigde naslagwerken, geschiedenisboeken etc. over weten, is dus ook absoluut waar! Maar dit is nu net de gefilterde visie die we tot nu toe hebben vernomen. Hoe zit het dan met die ándere, ongefilterde versie? Die is zoals we al hebben aangegeven en wat Esther Voet zelf ook al zei, te vinden op het internet en social media. En Esther Voet schijnt daar zeer bezorgd om te zijn; wat nu, als de komende generaties die andere versie onder ogen zullen krijgen? Zij zei o.a. dat als de leerling het woord “holocaust” intikt (in de zoekbalk van de zoekmachine), die ongefilterde informatie hierover krijgt, “en als jij de kennis van zaken niet hebt, wat wel en niet goed is om dat van elkaar te onderscheiden, dan krijg je dus een enorm stuk geschiedsvervalsing.”
Onderscheidingsvermogen Komt door Vergelijking.
Wat Esther Voet hier zegt, is op z ’n minst gezegd ietwat tegenstrijdig. Maar hoe kómt het nu dat velen geen “kennis van zaken” over de holocaust hebben? Omdat die eenvoudigweg nooit de gelegenheid hebben gehad de gefilterde informatie met de ongefilterde te vergelijken; ziet u, onderscheidingsvermogen begint en neemt toe door twee verschillende aspecten van een bepaalde historische gebeurtenis met elkaar te vergelijken! Aangezien het ene aspect (de ongefilterde kant) van de holocaust ons altijd werd onthouden en we slechts één versie te horen hebben gekregen, kónden we ook niet onderscheiden en hádden we geen “kennis van zaken”! En dit was ook zo bedoeld en zou en móest ook zo blijven, tot….de komst van het internet en social media! Nu wegen velen de gefilterde gegevens over de holocaust af tegenover de ongefilterde gegevens; zij zijn door hun onderscheidingsvermogen te gebruiken, er achter gekomen, dat niet álles wat ons over WW II en de holocaust is verteld, op waarheid berust. Om die reden hebben zij na vérder onderzoek hun éigen mening over deze zaken gegeven en het is zeer waarschijnlijk om die reden dat Esther Voet zich zoveel zorgen maakt om de komende generaties! Die lezen dergelijke gegevens, gaan daarna zélf op onderzoek uit, komen tot een heel andere conclusie en….vermeerderen daarmee hun “kennis van zaken”!
Vier Joodse Revoluties.
Een ander stukje ongefilterde informatie heeft betrekking op een deel van de Joodse geschiedenis. Het Jodendom heeft in het verleden vier Joodse revoluties gecreërd; de eerste revolutie vond plaats in het Engeland van 1649; deze was gefinancieerd door Joden uit Nederland. De tweede begon in 1788 in Frankrijk en kreeg de naam, Franse Revolutie. In die tijd werden alle beperkingen die de Joden er opgelegd waren, opgeheven en zo begon de grote emancipatie der Joden. De derde revolutie begon met de Bolsjewistische Revolutie in Rusland (in oktober 1917). En de vierde revolutie vond plaats in Spanje, in de jaren ’30 maar werd met succes afgeslagen door de Spaanse generaal, Franco, en Duitsland. We lezen ook over een terugslag die de Joden in Duitsland te verduren kregen nadat Adolf Hitler op 30 januari 1933 in Duitsland was geïnstalleerd als kanselier. Het morele verval en de toenemende decadentie in Duitsland waar de Joden er in die tijd verantwoordelijk voor waren, was het Duitse volk uiteindelijk zó hoog gaan zitten dat de overgrote meerderheid zich tot Hitler wendde voor een oplossing van dit probleem. Zie voor deze en meer gegevens: wwwrealjewnews.com/?p=62 (“4 Revolutions were engineered by World Jewry”) en http://www.realjewnews.com/?p=40 (“How The Jews Prompted A German Backlash”) Wat het commentaar van Esther Voet betreffende het verleden van Oostenrijk ( Der Anslusch) aangaat, dat het hier nl. het eigen verleden met WW II nog niet heeft verwerkt, zouden we willen vragen: heeft het Joodse volk haar eigen verleden met o.a. de boven beschreven revoluties al eens verwerkt? En is het misschien ook nog eens van plan, haar verleden met de Palestijnse Nakba, de verdrijving van de Palestijnen in 1947-48 uit Palestina te verwerken? En hoe zal het ooit de twee genocides tegen de Palestijnen in de winter van 2008-2009 en die in de zomer van 2014 verwerken? Tot nu toe hebben we hier niets van vernomen noch gehoord!
Ontken de Holocaust-Ontkenners!
Hoewel we vaak de éne kant van de holocaust hebben gehoord, is de andere kant van deze geschiedenis door de gevestigde media & pers nagenoeg onbesproken gelaten. En áls iemand met een andere visie ooit eens de kranten en het nieuws over de TV haalde, was het commentaar dat er bij werd gegeven dat er weer eens een “holocaust-ontkenner” tot een zware geldboete en/of een celstraf was veroordeeld. Wát hij nu wás of wat hij nu precies dééd of te zeggen had, was ons nooit duidelijk geworden aangezien men niet eens de moeite nam na te gaan wát hij was en wá hij nu deed of wat hij te zeggen had! Het enige wat we te horen kregen, was dat hij tot een “extreem-rechtse groep” behoorde. En waarom kregen die toch nooit een podium voor de televisie en werden zij nooit gehoord? Op deze vraag hebben we een antwoord gevonden; in 2000 werd in Stockholm, Zweden, een conferentie gehouden, een Internationaal Forum, Guidelines for Teaching about the Holocaust, en daar werd tot het volgende besloten:
“Care must be taken not to give a platform for deniers…or seek to disprove the deniers’ position through normal historical debate and rational argument.”
En op 21 februari 1979 verscheen er in de Franse krant, Le Monde, een artikel, “34 reputable historians” waar we het volgende lezen:
“One should not ask, how this mass murder was made possible. It was technically possible, because it happened. This has to be the obligatory starting-point for any historical research regarding this topic. We would just like to remind you: THere is no debate regarding the existence of the gas chambers, and there can never be one.”
Zíen we wat we hier lezen of zien we het níet (of wíilen we het misschien niet zien?)
“Er moet zorg voor worden gedragen de ontkenners geen platform te geven…of de positie van de ontkenners zoeken te weerleggen door normaal historisch debat en rationeel argument.”
“Men zou niet moeten vragen hoe deze massamoord mogelijk was. Die was technisch mogelijk omdat het gebeurde. Dit behoort het verplichte startpunt voor enig historisch onderzoek betreffende dit onderwerp te zijn. We wilden u er slechts aan herinneren: Er is geen debat betreffende het bestaan van de gaskamers” (mogelijk) “ en er kan er nooit een zijn.”
Nu is duidelijk, waaróm “holocaust-ontkenners” nooit een podium hebben gekregen en waaróm zij nooit door enig historisch debat en rationeel argument zijn weerlegd! En aangezien er met de “ontkenners” geen historisch debat mag worden gevoerd en zij niet met redelijke argumenten weerlegd mogen worden, worden de “holocaust-ontkenners” zélf ontkend.
Schuldig Joods Erfgoed: Voorgoed Verdwenen!
Wat in de uitzending van Buitenhof -uiteraard- ook niet aan de orde kwam, is het feit dat ook Joden een “schuldig erfgoed” hebben (of beter, hádden.) Niet hier in Nederland of Oostenrijk maar in de Sovjet-Unie. Dit “schuldig erfgoed”, nl. de reusachtige Gulags die de Joods-Bolsjewistische leiders er in de jaren ’20 aan hadden laten leggen, moeten ergens in eind jaren ’70 begin jaren ’80 zijn ontmanteld. De mogelijk is aanwezig dat die er toen al een vermoeden van hadden dat het Communistische stelsel eens uiteen zou vallen. Zoals nu welbekend is, begon het einde van de Bolsjewistische heerschappij in Rusland en haar satellietstaten in november 1989 met de val van de Berlijnse Muur.
Het Kapitalistisch-vijandig gezinde en Atheïstische Communisme.
De officiële versie over het Communisme gaat nog steeds als volgt: dit rode stelsel beschouwde het kapitalistische Westen als een decadente wereld waarvan de Bourgoise er de leiding over had; deze kapitalisten vormden samen met het kapitalistische stelsel een dreiging voor de communistische “heilstaat” waarin de arbeider het voor het zeggen had gekregen. Het Communisme was tevens een atheïstisch stelsel waarvan de leiders vastberaden waren om ook in het Westen een “God-loze” samenleving te creëren, net zoals het dit al had gedaan in Rusland en haar satellietstaten; het was immers Karl Marx (Karl Mordechai Levy) die het boek, Das Kapital, had geschreven, waarin hij zijn anti-kapitalistische gevoelens kenbaar had gemaakt. Als nu eenmaal de priveleges voor de kapitalisten zouden zijn afgeschaft en alle rijkdom (waarvan de kapitalisten er het overgrootste deel van in hun bezit hadden), onder eenieder gelijkelijk zou worden herverdeeld, zou iedereen tevreden zijn. Tevens zouden tegenstellingen en conflicten tussen de kapitalist en de door haar uitgebuite en onderdrukte arbeider uiteindelijk verdwijnen, zo betoogde Marx. Maar dit was (en is) slechts de officiële versie die ons jarenlang werd voorgehouden.
Karl Marx: “Religie is Opium voor het Volk.”
Een bekende slogan van Marx was dat “Religie is slechts opium voor het volk”, waarmee hij aangaf dat het Communisme een atheïstisch stelsel zou zijn. En religie, zo beweerde hij, was slechts bedoeld om daarmee de arbeider zoet te houden: nu is het hier op aarde een tranendal; maar na de dood zou men verderleven in een paradijs waar geen onderdrukking, honger, uitbuiting, enz. meer zou zijn. Door dit de arbeider voor te houden, slaagden kerk en staat hen onder de duim te houden. Kortom: de boodschap van Marx kwam hierop neer: de kerk houdt hen gek, de (kapitalistische) politicus houdt hen klein. En die arbeider moest door het communistisch stelsel worden bevrijd van zijn kapitalistische onderdrukkers. En dat kon slechts door dit stelsel ook naar het Westen de exporteren. En om die reden hadden we hier in Europa maar tevens in de Verenigde Staten communistische partijen. Voor Nederland was dit natuurlijk de CPN (Communistische Partij Nederland.) Enige tijd na de val van de Berlijnse Muur is die getransformeerd in Groen-Links.
Het Communisme: Atheïstisch noch Anti-kapitalistisch.
De waarheid gebiedt ons echter te zegen dat het Communisme geen atheïstisch stelsel was; ook was dit het kapitalisme niet vijandiggezind! Al de verhalen over kapitalistisch vs communistischs waren slechts dekmantels. Het Communisme werd nl. gefinacieerd door kapitalistische topbankiers! Om maar enkele voorbeelden te noemen, het Joodse bankiershuis, de Rothschilds, de Warburgs, Kuhn Loeb & Co, waren enkele van de grootste Joodse geldschieters waarmee het Communisme in Rusland tot stand werd gebracht! En dat het tevens atheïstisch zou zijn, is ook niet waar; voordat we hier verder op ingaan, moet echter de vraag worden gesteld: wie en wat was Karl Marx wérkelijk?
Richard Wurmbrand.
Zoals in zekere mate al voor velen bekend zal zijn, heeft het Communisme meer slachtoffers geëist dan welk ander terreurstelsel dan ook. Een van deze miljoenen die onder het Communisme geleden heeft, is de tot het Christendom bekeerde Jood, Richard Wurmbrand. Hij is degene die later de hulporganisatie, Stem der Martelaren ten behoeve van hen die onder het Communisme leden, had opgericht. Later werd de naam van deze organisatie veranderd in Open Doors. In de gevangenis waar hij omwille van zijn christelijke geloofsovertuiging vastgezet was, heeft Wurmbrand zwaar in de communistische martelkamers geleden. Hij overleefde dit alles en schreef later het boekje, “Was Karl Marx een Satanist”, wat hier in 1975 door de stichting, De Ondergrondse Kerk werd uitgegeven; in 1978 verscheen de derde, vermeerderde editie. Wurmbrand schrijft dat Marx aanvankelijk Christen was; het eerste boek wat Marx schreef, was een christelijk boek, De gemeenschap der gelovigen met Christus. Daarin schreef hij o.m:
“Door de liefde van Christus wenden wij ons hart tevens naar onze broeders die innerlijk met ons verbonden zijn en voor wie Hij Zichzelf ten offer gaf. Gemeenschap met Christus kan innerlijke veredeling, troost in smart en kalm vertrouwen geven en ook een hart dat gevoelig is voor menselijke liefde en voor alles dat edel en hoogstaand is. Dit niet terwille van eer of roem, maar alleen om Christus’ wil.” (blz.2)
In zijn verhandeling, “Beschouwingen van een jongeman over het kiezen van zijn loopbaan” schreef Marx dit:
“De godsdienst zelf leert ons dat hét Ideaal dat allen willen navolgen, Zichzelf voor de mensheid ten offer bracht en wie zou deze uitspraak durven te ontkennen? Als wij het werk gekozen hebben waarin wij het meest voor Hem kunnen verrichten, zullen we nooit verpletterd raken onder de lasten, omdat deze slechts offers betekenen voor aller welzijn” (blz.2-3)
In Das Kapital (hoofdstuk I, deel IV), schreef hij dit:
“Het christendom met zijn cultus van de abstracte mens en meer in het bijzonder in zijn bourgois-ontwikkelingen als protestantisme, deïsme etc., is de meest gepaste vorm van godsdienst.” (blz.3)
Nadat hij met succes van het christelijk gymnasium was afgestudeerd, ontving Marx zijn getuigschrift. Er staan o.a. deze lovende woorden op te lezen:
“Zijn kennis van het christelijk geloof en de christelijke zede is behoorlijk helder en heeft een goede basis. Tot op zekere hoogte kent hij ook de geschiedenis van de christelijke Kerk.” (blz.3)
Wurmbrand schrijft dan nog dat Marx begonnen was als een aanhanger van het christelijk geloof. Uit zijn woorden valt op te maken dat Karl Marx in het begin wérkelijk een Christen zou zijn geweest. Enige tijd nadat hij met succes was afgezwaaid, heeft er zich een mysterieuze verandering in het leven van Marx voorgedaan; tijdens zijn leven als student, leerde Marx gedichten schrijven. In een van zijn gedichten schreef hij deze woorden:
“Ik wens mijzelf te wreken op Hem die heerst daarboven.” (blz.3-4)
En in zijn gedicht, “Uitroep van een wanhopige”, schreef Marx:
“Zo heeft een god mij mijn alles ontroofd, In de vloek en de folterende pijn van het noodlot. Al zijn werelden zijn onherroepelijk verloren. Niets dan wraak blijft mij over! Ik wens voor mijzelf een troon op te richten. Op een bergtop, koud en geweldig. Omgeven door een verschansing van menselijke angst. Beheerst door droefgeestig lijden.”
In zijn gedicht, “De Vioolspeler”, erkende Marx het volgende:
“De helse dampen komen op en vullen het brein, Totdat ik waanzinnig word, En mijn hart volkomen veranderd is. Zie je dit zwaard? De vorst der duisternis, Verkocht het mij.”
Het treurspel, Oelanem, wat Marx schreef, bevat o.a. deze woorden:
“Want hij slaat de maat en geeft de signalen. Steeds woester speel ik de dans van de dood. En zij zijn ook Oelanem, Oelanem. De naam luidt voort als de dood. Zij luidt voort totdat zij wegsterft in een ellendig gebrabbel. Stil! Nu begrijp ik het. Het rijst op (van) uit mijn ziel. Zo helder als de lucht, sterk als mijn eigen gebeente.”
In hetzelfde treurspel had Marx dit over de mensheid te zeggen:
“Nog heb ik macht in mijn bruikbare armen. Om je vast te grijpen en te verpletteren met ontstuimige kracht. Terwijl voor ons beiden de afgrond gaapt in de duisternis. Je zal wegzinken en ik zal lachend volgen. Fluisterend in je oren: “Daal neer, kom met mij, vriend.”
Als de dood van Oelanem (die door Marx kennelijk als een persoon wordt beschouwd), daar is, zegt Marx hier dit over:
“Te gronde gegaan, te gronde gegaan. Mijn tijd is volkomen ten einde. Het uurwerk staat stil, het pigmeeënhuis is ingestord. Spoedig zal ik de eeuwigheid aan mijn borst sluiten. En spoedig zal ik geweldige vervloekingen over de mensheid uitbrullen. Ha, eeuwigheid, zij is ons eeuwige verdriet. Een onbeschrijflijke en onmetelijke dood. Walgelijk, kunstmatig verwekt om ons verachtelijk te maken. Wij, die zelf een uurwerk zijn, blind werktuiglijk. Geschapen om een narren-kalender te zijn van Tijd en Ruimte. Zonder doel, alleen maar om er te zijn en dan te gronde te gaan.”
Het einde van dit gedicht luidt als volgt:
“Als er iets is dat verslindt, Zou ik erin springen, al zou ik de wereld tot een ruïne maken, De wereld die ligt tussen mij en de afgrond. Ik wil haar met mijn voortdurende vervloekingen aan stukken smijten. Ik zal mijn armen om haar wrange werkelijkheid slaan. Door mij te omhelzen zal de wereld zwijgend sterven, En dan wegzinken in een volkomen niets, Vergaan, tot niet-bestaan, en dat zou waarlijk leven zijn.”
In zijn gedicht, De Verflenste Maagd, maakt Marx duidelijk wat er met hem is gebeurd:
“Zo heb ik de hemel verbeurd, Ik weet het zeer wel, Mijn ziel, die eens trouw was aan God, is nu bestemd voor de hel.”
In 1839 schreef Marx deze woorden neer:
“Ik koester haat tegen alle goden.” (blz.4-9)*
Een van de vrienden van Marx, Georg Jung, had dit over Marx te zeggen:
“Marx zal zeker God uit Zijn hemel jagen en Hem zelfs een proces aandoen. Marx noemt de christelijke religie één van de meest immorele van alle godsdiensten.” (blz.10)
Dit zijn slechts enkele van de citaten die Wurmbrand hier aanhaalde. De woorden, “Zie je dit zwaard? De vorst der duisternis, Verkocht het mij”, maken duidelijk dat Marx hoewel hij op dat moment geen Christen meer was, hij toch zéker geen atheïst was; met deze woorden maakte hij kenbaar dat hij een ingewijde van de satanskerk was geworden, nadat hij het Christendom verworpen had, althans, áls hij ooit wérkelijk Christen was geweest. Tijdens de rituele inwijding in het satanisme, ontvangt de kandidaat een magisch zwaard waarmee hij in rul hiervoor, zijn ziel aan de duivel verkoopt! Het satanisme is immers een (occulte) religie, en Marx kan dan ook geen atheïst worden genoemd. Als we al deze passages uit Marx’gedichten eens samenvatten, krijgen we dit:
Hij had een hekel aan de mensheid en verlangde ernaar, die te vernietigen.
De term, Oelanem, is slechts een speling van woorden; zouden die op de juiste wijze correct zijn geschreven, krijgt men Emanuel; deze naam betekent, God met ons, en werd gegeven aan Jezus Christus. Verder wijzen zijn woorden, “En zij zijn ook Oelanem, Oelanem”, op hen die in Christus geloofden; kortom: Marx had een hekel aan de mensheid in het algemeen en het Christendom in het bijzonder! En wát hij aan “vervloekingen” over de mensheid ook nog vérder mocht hebben uitgestort, die zijn samen met zijn Marxistisch/Communistisch/Bolsjewistische doctrines niet zonder resultaat gebleven! Het gevolg was nl. dat de duivel en zijn trawanten via Lenin, Trotsky en vele andere Russische Joden, circa zeventig helse jaren lang hun Rode Heerschappij over Rusland en haar satellietstaten hebben doen gelden!
War Richard Wurmbrand Niet Wist.
Zoals gezegd, werd het boekje van Wurmbrand voor het eerst in 1975 gepubliceerd; dit was in een tijd dat het Communistisch stelsel Rusland en haar satellietstaten nog flink in haar greep hield. Daarnaast was de kennis dat het Communistische stelsel eigenlijk een Talmudisch-Joods stelsel was, voor niemand beschikbaar. Ook het feit dat talloze Joodse revolutionairen zich achter niet-Joodse, Russische-klinkende namen hadden verborgen, was in die tijd zo goed als onbekend. En dat ook Vladimir Lenin een Joodse achtergrond had, werd pas bevestigd door de curator van het museum te Moskou nadat de Berlijnse Muur gevallen was. En Karl Marx was niet slechts een satanist, hij was vooral een Talmudische Jood! Daarnaast -en dit is cruciaal- had Marx zich uit zakelijke redenen tot het Christendom bekeerd; ofwel: terwijl hij zich uiterlijk voordeed als Christen, hield hij zich in het geheim aan het Talmudische geloof! Of Marx dan ook wérkelijk een Christen zou zijn geweest, valt dus zeer te betwijfelen! Dit waren dingen waar Wurmbrand niets van af wist, behalve dat hij wist dat Marx Joods was. De hierbovenstaande gegevens en nog veel meer werd pas openbaar na november 1989, de maand waarin het begin van het einde van het Communisme als staatsbestel gesignaleerd werd, nu 27 jaren geleden….
Geen “Grondlegger van de Vrede.”
Ook vandaag de dag zijn er mensen die werkelijk menen dat Karl Marx de grondlegger van de vrede zou zijn geweest; zij redeneren dan als volgt: Karl Marx had het allemaal zo goed bedoeld, was wérkelijk uit op een “vredes-utopia” waarin eenieder gelijkelijk bedeeld en behandeld zou worden, maar het waren zijn opvolgers zoals Lenin, Trotsky enz. die van het Communisme een flinke puinhoop hadden gemaakt; zij waren verantwoordelijk voor de vreselijke Rode Terreur en Marx zou zich in zijn graf hebben omgedraaid als hij dit gezien mocht hebben, zo zullen velen vermoedelijk nog denken. De bovenstaande citaten wijzen echter geheel ánders uit: nee, Marx wás geen “grondlegger van de vrede”
Henry Makow.
Een van de goede en deugdzame Joden die de Talmudisch-Joodse Nieuwe Wereldorde heeft ontmaskerd, is Henry Makow. Hoewel hijzelf in bijbelse zin geen Christen is, draagt hij het Christendom een zeer warm hart toe. Hij heeft al enkele boeken over de Nieuwe Wereldorde gepubliceerd, “Illuminati The Cult that Hijacked the World” (Silas Green) 2008), “Illuminati 2 Deceit and Seduction” (Silas Green) 2010, “Illuminati 3 Satanic Possession” (Silas Green), 2014. Makow heeft ook zijn website: http://www.henrymakow.com waar veel artikelen online te lezen zijn. Een van de lezers stelde Makow eens de vraag dat nadat het Bolsjewisme (Communisme) de macht in Rusland had gegrepen en men er de kerken begon te ontmantelen en de christelijke leiders gevangen begon te zetten daar het het atheïsme de overtuiging van het Bosljewisme was, wat gebeurde er dan met de synagogen en de rabbijnen? Werden die dan evenals de Christenen ook vervolgd? Makow ging vervolgens op onderzoek uit om deze vraag beantwoord te krijgen. Uiteindelijk kreeg hij een boek van de Amerikaanse historicus, Edwin Schoonmaker, in handen; het was getiteld, “Democracy and World Dominion, en het was gepubliceerd in 1939. Schoonmaker beschrijft de redacteur van de American Hebrew, die korte tijd daarvoor in Rusland was geweest. En die maakte duidelijk dat hoewel er talloze kerken waren gesloopt en anderen zich in de fase van ontmanteling bevonden, de synagogen gespaard waren gebleven en de rabbijnen er met rust gelaten werden! Op de een of andere wijze waren de Bolsjewisten die volkomen atheïstisch zouden zijn, er in geslaagd, de synagogen met rust te laten, in tegenstelling met de kerken die zoals gezegd, massaal werden afgebroken.(“Illuminati The Cult that Hijacked the World” (Silan Green) 2008, blz.56, “Soviets Spared Synagogues, Razed Churches”) Makow schrijft verder dat het niet de holocaust was wat de grootste massamoord in de geschiedenis zou zijn, maar de holodomor, de door Josef Stalin en zijn Joodse Bolsjewisten bewust gecreëerde hongersnood; overeenkomstig Stalin’s eigen ramingen kwamen hiet 10 miljoen Oekraïners om het leven! (blz.60) Wat de holodomor betreft, hebben verschillende schrijvers hier in het verleden over geschreven:
“A quarter of the rural population, men, women and children, lay dead or dying” in “a great stretch of territory with some forty million inhabitants” “like one vast Belsen” (hiermee wordt het kamp, Bergen-Belsen, mee aangeduid-TN) “The rest, in various stages of dibilitation,” “had no strength to bury their families or neighbours.”
“A people of “walking corpses”…. even ate horse-manure for the whole grains of seed it contained….Cannibalism became so common-place that…local authorities issued hundreds of posters announcing that “EATING CHILDREN IS BARBARISM.”…
“They staggered into towns and collapsed in the squares….Haunting the railway stations these “swollen human shadows, full of rubbish, alive with lice” followed passengers with mute appeals….[They] “dragged themselves along, begging for bread or searching for scraps in garbage heaps, frozen and filthy. Each morning wagons rolled along the streets picking up the remains of the dead.” Some were picked up before they died and buried in pits so extensive that they resembled sand dunes and so shallow that bodies were dug up and devoured by wolves.”
“..what I saw could not be expressed in words…There was such inhuman, unimaginable misery, such a terrible disaster, that it began to seem almost abstract, it would not fit within the bounds of consciousness.” http://www.savethemales.ca/001863.html (“Holocaust and Holodomor (Origins of Anti Semitism”)
Op de Hoogte?
Na alles wat we hier hebben besproken, komt de vraag op: zijn Esther Voet, Iris van Ooijen, Paul Witteman (en vele anderen), van dit alles wel op de hoogte? Zeer waarschijnlijk niet. Maar zij hadden het kunnen zijn door eens zelf verschillende (in hun ogen) “anti-semitische websites” te bezoeken om te lezen wat díe te zeggen hebben. Door hun eigen vooroordelen eens op te geven en vervolgens met een open hart zaken zoals hier boven eens te gaan lezen, zou al een goede stap in de juiste richting zijn. Nochtans hoorden we van mevr. Voet dat “holocaust-ontkenning” niet langer een “marginale groep” is. Wát er nu precies wordt “ontkend”, maakt zij niet duidelijk.Verder had zij het over de komende generaties, “die worden beïnvloed vooral ook door internet en social media dat op het moment dat je als leerling “holocaust” intikt, dan krijg je zo onzettend veel materiaal, ongefilterd, en als jij de kennis van zaken niet hebt, wat wel en niet goed is om dat van elkaar te onderscheiden, dan krijg je dus een enorm stuk geschiedsvervalsing.” Ja, mevr. Voet, dit kan gebeuren; niet álles op het internet en social media is ook waar. Maar wat de holodomor betreft, gaat het hier niet om “geschiedsvervalsing”; het gaat hier nl. om een op waarheid berustend stuk geschiedenis wat ons tot nu toe nooit is verkondigd! En mócht hier ooit een zeldzame uitzondering op zijn geweest, dan zal de wáre identiteit van de wrede massamoordenaars goed en zorgvuldig verhuld zijn gebleven! In tegenstelling hiermee hebben vele boeken, tijdschriften, krantenartikelen etc. over de holocaust in het verleden vaak het daglicht gezien! Leerlingen zouden er eens goed aan doen, naast “holocaust” ook eens “holodomor” op de zoekbalk van de zoekmachine in te tikken. En dan krijg je zeer zeker “ongefilterde” informatie over deze grootste massamoord van de wtintigste eeuw! En dat is iets wat mevr. Voet grote zorgen baart. Het zou echter eens goed zijn dat als er weer eens over de holocaust wordt gesproken, ook eens de ándere kant van de munt eens wordt getoond. Of tik eens “Gulags” in; de Gulags (Goelags) waren letterlijk “dodenkampen” waarvan de Sovjets er duizenden hadden; hoewel er periodiek ook mensen uit werden vrijgelaten na er een lange straftijd uit te hebben gezeten, kwamen er miljoenen in om vanwege de zeer vreselijke omstandigheden, weersomstandigheden, martelingen en andere wreedheden. Hier is weer een stukje “ongefilterde informatie” van het internet: https://www.youtube.com/watch?v=b4R2ENPEa-k (“SHOCKING TRUTH Jewish Zionists – Communist Bolsheviks”) en https://www.youtube.com/watch?v=2k_R9bpdndE (“The truth about Lenin and the Bolsheviks”) En hier is ook nog iets wat van belang kan zijn voor de leerling die eens góed geïnformeerd wil worden: http://www.jesus-is-savior.com/False%20Religions/Illuminati/jewish_controlled_soviet_gulags.html En wat “holocaust-ontkenning” betreft, wat zou u ervan zeggen, mevr. Voet, als een Jood de holocaust zou ontkennen? Jazéker, het was de Joodse geleerde, Robert Litoff, die de holocaust in twijfel trok en hij heeft het een en ander nog eens goed uitgelegd ook! http://www.realjewnews.com/?=p943 (“Jewish Scholar Refutes The Holocaust”)
Medeverantwoordelijk?
Nu het volgende: kunnen mevr. Voet (en de overige Joodse medemensen die onder ons verblijven, hierop worden aangesproken? Waren zij hier medeverantwoordelijk aan, aan al deze Bolsjewistische massamoorden? Nee, natuurlijk niet! Zij hebben deze gruwelen imers niet op hun geweten en kunnen dan ook in geen enkel opzicht hierop worden aangesproken! Maar wat zij hadden kunnen doen (en zij kunnen dit nog steeds doen), is dat zij zélf eens een kijkje nemen op enkele van die websites waar de boven besproken massamoorden worden beschreven. Een voorbeeld is de website van de al genoemde Henry Makow, zelf van Joodse afkomst; hij heeft de moed gehad, de misdaden van de Joodse Illuminati-elite te ontmaskeren. Daarnaast is het wél zo, dat de misdaden van Israël tegen de Palestijnen door hen niet worden veroordeeld. Ook hier zijn echter uitzonderingen www.https://www.sp.nl/tribune/2006/tribune-092006-interview-hajo-meyer en mondoweiss.net
“Ja, maar….”
Nu ook de ongefilterde geschiedenis steeds meer openbaar wordt, zijn er natuurlijk altijd weer mensen die dan zeggen, “Ja, maar…” Vervolgens komen zij met hún versie waarmee zij trachten de grootste massamoord aller tijden te vergoeilijken en te minimaliseren: “Ja, dat ís nu wel zo, maar de Joden in Rusland werden al voor vele jaren door een anti-Semitisch Tsarenregime onderdrukt en getriranniseerd. Bovendien zijn de aantallen dodelijke slachtoffers waar het Communisme verantwoordelijk voor is, veel te hoog” (of woorden van dergelijke strekking.) En wat de vervolging der Joden in Rusland betreft, zij wérden er ook vervolgd.. Maar waarom was dit zo? De reden was, dat de Joden er weigerden zich aan de Russische samenleving te conformeren; zij weigerden zich te assimileren met de Russische bevolking. Daardoor bleven zij als Talmudische Joden vreemdelingen vreemdelingen temidden van een voornamelijk Russisch-christelijke bevolking. Daarnaast was er nog iets anders, een edict wat door een der Tsaren, Tsaar Alexander III, op 3 september 1882 bekend werd gemaakt. Dit had te maken met de Mei-Wetten die door de tsaristische regering ingesteld waren waarmee de Joden in Rusland strenge restricties waren opgelegd. Toen dit eenmaal bekend was, ging een Joodse delegatie o.l.v. Baron Gunzberg op 23 mei 1882 op weg naar Alexander III om daar een protest tegen deze wetten in te dienen. De Tsaar besloot daarop een onderzoek te doen om te zien of hij met de invoering van de Mei-Wetten wel het juiste besluit genomen had. Na het onderzoek gaf hij het genoemde edict op 3 september uit en dit leest als volgt:
“For some time the government has given its attention to the Jews and their relations to the rest of the inhabitants of the empire, with a view of ascertaining the sad condition of the Christian inhabitants brought about by the conduct of the Jews in business matters… During the last twenty years the Jews have gradually possessed themselves of not only every trade and business in all its branches, but also of a great part of the land by buying of farming it. With few exceptions, they have as a body devoted their attention, not to enriching or benefiting the country, but to defrauding by their wiles its inhabitants, and particularly its poor inhabitants. This conduct of theirs has called forth protests on the part of the people, as manifested in acts of violence and robbery. The government, while on the one hand doing its best to put down the disturbances, and to deliver the Jews from oppression and slaughter, have also, on the other hand, thought it a matter of urgency and justice to adopt stringent measures in order to put an end to the oppression practiced by the Jews on the inhabitants and to free the country from their malpractices, which were, as is known, the cause of the agitations.” (“Behind Communism”, by Frank Britton (Criminal Politics Book Club) 1998, vijfde editie, blz.19, vetdruk toegevoegd.)
De reden voor de vele onlusten in Rusland tegen de Joden en de restricties die hen werden opgelegd, konden niet worden toegeschreven aan een “anti-Semitisch” Tsaren-regime plus bevolking die schijnbaar de Joden er zonder enige reden vervolgden. Het had veeleer te maken met het wangedrag der Joden tegenover de inheemse Russische bevolking, in het bijzonder de armen onder hen! En het was nu dít wat leidde tot uitbarstingen van geweld van de kant van de Russische bevolking tegen de Joden! Nochthans werd dit aan de buitenwereld gepresenteerd als een zinloze vervolging van onschuldige Joden.
Het Christen-Zionisme & Israël.
Onder de liefhebbers van Israël zijn het voornamelijk de christen-zionisten, die zo’n extreme (bijna waanzinnige) voorliefde voor Israël en het Joodse volk koesteren. Over “extreem-rechts” gesproken; in het geval van de christen-zionisten kunnen we beter spreken over extreem-Semitisme! Om de aandacht van de enorme misdaden waar het Joods-Bolsjewistische regime gedurende haar heerschappij verantwoordelijk voor was, af te leiden, brengen zij de holocaust weer eens op tafel, “Ja, maar, de holocaust. Ja, maar de Joden zijn gedurende hun hele geschiedenis onterecht vervolgd en onderdrukt door niet-Joodse volken die vaak tot anti-Semitisme geneigd waren. Het is dus niet zo vreemd dat…” “Ja, maar, Ja, maar…”, en zo gaat dit maar voort. Wat tot deze mensen nog niet is doorgedrongen, is dit: Als het inderdaad zo is, dat het Joodse volk gedurende haar geschiedenis onder een maar niet te verklaren anti-Semitisme geleden heeft onder de volken waar het verbleef, zal dit toch zéker in de Bijbel terug te vinden moeten zijn! Wel, zien wij dit daar terug? Antwoord: Nee, integendeel! Het waren de Farizeeërs en de Joden die zo’n hekel hadden aan Jezus Christus, iets wat we vaak in het Nieuwe Testament (de vier evangelieën) tegenkomen. Het evangelie naar Johannes (Johannes 8), is een goed voorbeeld. Het Oude Testament laat zien dat het volk Israël haar eigen door God gezonden profeten vermoordden; dit omdat zij zich zeer kritisch uitlieten over het wrede wangedrag van het volk en haar leiders! Nadat die van God afgeweken waren, begonnen die de arme Jood en vreemdeling onder hen te onderdrukken. Het boek, Handelingen, beschrijft o.a. de zware vervolging van de toen nog prille Kerk door voornamelijk Joden! De christen-zionisten (die wanneer zij het nodig achten de misdaden van het Israëlisch-Communistisch regime in Israël tegen de Palestijnen weer eens te moeten verdedigen), zouden er eens goed aan doen, eens te kijken naar de ware aard van een hunner “geestelijke aartsvaders”, Cyrus Scofield. Wie was Scofield? Overeenkomstig de officiële versie, was hij een van degenen die “herontdekten” dat God nog altijd een plan met Israël en het Joodse volk had. Tot aan 1800 was het de bijbelse theologie dat het de Kerk was, die de “uitverkorene van God” was. Maar, zo meende Scofield, dit was niet zo. Vervolgens produceerde hij zijn Scofield Reference Bible en een concordantie waarmee het christen-zionisme pas goed op gang kwam. Het gevolg was dat stevige en regelmatige kritiek op Israël gezien werd als, “Wie Israël aanraakt, raakt God’s oogappel aan” en dit zou zware en vreselijke gevolgen hebben voor de criticus dan wel diens ankomelingen! Dit is zo ongeveer hetzelfde wat de prosperity teacher (ofwel welvaartsleraar), Benny Hiin, ooit eens vertelde; die kwam nl onder vuur van kritiek van andere Christenen te liggen vanwege zijn valse leerstellingen. Hij reageerde hierop met deze woorden: “Let me say something else to you, and I really don’t care if you like this or not! You have attacked me, your children will pay for it!” Hier is een opname van niet meer dan enkele seconden, maar wat Hinn bedoelde te zeggen, is duidelijk: heb je kritiek op wat ik aan onderwijs geef, dan zullen je kinderen hier de prijs voor betalen! http://www.bible.ca/tongues-hinn-enemies-will-pay.wav Is hier enig verschil te bespeuren tussen wat Benny Hinn zei aangaande zijn valse leerstellingen en wat de christen-zionisten leren aangaande Israël? Beslist niet! Beide sectarische doctrines komen eigenlijk op hetzelfde neer: bekritiseer Israël/Benny Hinn, en…of jij óf je kinderen zullen de prijs hiervoor betalen. Ook maken deze doctrines (dewelke eigenlijk demonische leerstellingen zijn), duidelijk dat wie welvaartsleraren/Israël zegent (d.m.v financiële donaties), jijzelf op zijn beurt geegend zal worden met (zoals gebruikelijk) materiële zegeningen. Erger nog: binnen het christen-zionisme leert men dat al de rampen die over de wereld komen (overstromingen, aardbevingen, hongersnoden, burgelijke onlusten etc), het gevolg zijn van God’s toorn. En waaróm leert men er dit? God rekent, zo betoogt men er, af met de volken waarvan de (voor)vaderen de Joden in het verleden slecht hebben behandeld. Maar dát is mooi; heeft iemand uwer misschien een kind wat geboren is met een afwijking? Pas op, volgens de demonische christen-zionistische doctrine zou dit weleens een straf van God kunnen zijn; zou een uwer (voor)vaderen zich misschien ooit eens kritisch over Israël kunnen hebben uitgelaten? Heeft iemand ooit eens flinke (gedurige) kritiek op Israël geuit en is hij nu ziek? Pas op, deze ziekte zou weleens een straf van God kunnen zijn! En het is voornamelijk (een deel van) de charismatische beweging, waar deze leer wordt verkondigd. Opmerkelijk is dat verschillende charismatici zich in het verleden kritisch hadden uitgelaten over Benny Hinn en andere welvaartsleraren maar dat zij hun christen-zionistische doctrine betreffende Israël tot nu toe hebben gehandhaafd. En zoals gezegd, beide doctrines verschillen niet zoveel van elkaar! Maar, hoe zit het nu wérkelijk met het christen-zionisme? Hier is een video waarop het een en ander goed wordt uitgelegd: https://www.youtube.com/watch?v=NXSsp2vvHjE (“Christian Zionism: The Antichrist’s Rewrite of History- The Scofield Bible is a LIE!”) Wat vele christen-zionisten en hun leiders níet (willen?) weten, is dit: terwijl zij menen Gode een goede dienst te bewijzen door Israël te zegenen, helpen zij in werkelijkheid mee aan de bouw van het Joods-Talmudische Wereldrijk waaruit eens de antichrist, een Joods-Bolsjewistische wereldleider, voort zal komen! Ook hij zal eens “geweldige vervloekingen over de mensheid uitbrullen” en “haar met mijn voortdurende vervloekingen aan stukken smijten.” Datgene wat de Joods-Bolsjewistische leiders in het verleden in Rusland en haar satellietstaten hadden aangericht, zal ruimschoots overtroffen worden door de antichrist wanneer die eenmaal verschenen zal zijn en absolute wereldheerschappij verkregen zal hebben!
Tenslotte.
Zolang de verborgen geschiedenis (die dankzij het internet en social media niet zo “verborgen” meer is), niet ook via de gevestigde media wordt erkend (waarbij we onze Joodse medemensen hier beslist niet op aan moeten kjiken, want die hadden hier uiteraard geen enkel deel aan!), zal het verleden nooit goed verwerkt kunnen worden. Het is daarom van zeer wezenlijk belang, dat we allemaal, Jood en niet-Jood, zorgvuldig worden voorgelicht. Van Hollywood waar al vele films over de holocaust zijn geproduceerd, zullen we écht geen goede voorlichting kunnen verwachten, beheerst als die wordt door Joden! En daarom hebben we nog steeds geen gedegen film gezien waarin het Bolsjewisme in haar ware aard werd getoond. Goede, op waarheid berustende voorlichting is echter noodzakelijk. En als nu eens toegegeven zal worden dat ook Joden (en niet: dé Joden), een “schuldig erfgoed” hebben, dan kan er eindelijk een begin worden gemaakt met de verwerking van het verleden!
Ton Nuiten – Zaterdag 5 November 2026.
(*”Ik koester haat tegen alle goden.” Is dit niet wat we in de Bijbel over de komende antichrist lezen en wel in 2 Thessalonicenzen 2:3-4 lezen? We lezen daar het volgende:
“Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag” (de dag van Jezus’ wederkomst-TN), “komt niet, tnezij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is, de tegenstander, die zich verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet.”
Marx zelf heeft nooit in een tempel of kerk als “God” gezeten. Nochtans was hij een symbool, een voorloper, van de komende Joods-Bolsjewistische wereldleider, de antichrist!)
Tinthor's Blog 