Eigenlijk behoeft het geen betoog mee: het is velen al lang bekend dat we door een dubieuze overheid de ene na de andere crisis ingerold worden. De coronacrisis, klimaatcrisis, energiecrisis, stikstofcrisis – en hier nauw aan verwant – de houtstook-crisis. Of er ook álles van waar is weten we niet (hoewel we intussen ook wel weer weten dat er veel van niet waar is). Nu hebben we hier weer het probleem met gemeenteloketten die 13.00 euro apart hadden gezet voor mensen die deze compensatie voor de te hoge energieprijzen nog niet hadden gekregen, gesloten zijn. Als minister Carola Schouten (die eerder uit arren moede minister van Armoede lijkt te zijn geworden) die loketten niet weer open laat stellen, vallen die mensen buiten de boot!
Af & Toe.
Wat we er daarnaast nu ook weten is het volgende: ooit kwam er eens een moment dat we tot het besef gekomen waren dat de overheid “soms” (= af en toe) tegen ons loog.
Wat Vaker.
Weer later (nadat ons besef van een onbetrouwbare overheid hierdoor versterkt was) kwamen we te weten dat de overheid wat vaker tegen ons loog.
Altijd Al Tegen Ons Gelogen..
Daarna, nadat we met dit besef steeds meer interesse in de vreemde wederwaardigheden van de overheid hadden gekregen, kwamen we te weten dat die eigenlijk – en zonder enige interruptie of verstoring – altijd al tegen ons gelogen had.
“Everything They Told Me Was a Lie.”
Om dit eens te verwoorden met de titel van het boek van de Amerikaanse onderzoeksjournalist, auteur en radio show host Pat Shannan: “Everything They Told Me Was a Lie.” (American Free Press) augustus 2010. In zijn boek heeft Shannan het – uiteraard – over de Amerikaanse overheid die ook toen al onophoudelijk gelogen bleek te hebben.
Onze Politici “Zijn Vergeten” Voor Wie Ze Werken?
Dan moet er nog het volgende aan worden toegevoegd: bij elke intro horen we het Flavio Pasquino (die we erg waarderen vanwege zijn ecellente uitzendingen met blckbx.tv over verschillende onderwerpen) zeggen: namelijk dat onze politici “vergeten zijn” voor wie (wij, het volk, de burgers) zij werken. De realiteit is echter dat wij vergeten zijn dat die politici eigenlijk nauwelijks of nooit voor ons hebben gewerkt! En mochten ze dit dan – tegen alle verwachting en hoop op hoop in trouwens – wél eens hebben gedaan, dan zal hen dit wel het een of andere voordeel opgeleverd hebben.
Maar dát de overheid nu al lang niet meer te vertrouwen is, is dit naast ons ook nog veel anderen intussen meer dan duidelijk geworden…